ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΟΠΟΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΑΓΑΠΑΕΙ, ΣΦΥΡΙΞΕ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΕΙ
Ρωμαίος, Ιουλιέτα αγόρι καί κορίτσι χτυπημένοι καί οι δυό τους απ’ τού φονιά τό «βίτσι»
-
ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΕΖΑ, Η ΧΩΡΑ ΤΡΟΤΕΖΑ
Περνούν οι μέρες τάχιστα σάν τά λεωφορεία καί δίπλα μου καθότανε μιά σεβαστή Κυρία
-
ΥΙΟΣ, Η ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΚΙ Η ΜΗΤΕΡΑ, Ο ΑΛΛΟΣ ΙΟΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΑΧΑΙΡΑ
Πέφτουν τήν νύχτα κεραυνοί κι η νύχτα τελειώνει τά άστρα αφανίζονται κι η ερημιά απλώνει.
-
ΑΞΙΟΤΙΜΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΡΑΒΕ, ΜΑ ΕΓΩ ΘΑ ΛΥΝΩ
Τά χρόνια φεύγουν βάναυσα κι εμείς εδώ ξεχνάμε σάν μάγια νά μάς κάνανε –δέν ξέρουμε πού πάμε
-
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΚΟΠΙΑΣΕ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, ΦΟΡΑΕΙ ΑΣΠΡΑ ΡΟΥΧΑ ΓΙΑ ΠΑΓΙΔΑ
Τήν περιμέναμε χρόνια μέ μαύρη ετικέτα φορούσε ό,τι φανταστείς καί χάλκινη ζακέτα
-
ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΕΝΤΟΝΩΣ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ, ΤΩΡΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΙΟΣ ‘Η ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ
Πήγα στό δάσος γιά νερό καί βρήκα μιά Κυρία είχε υπέροχα σουτιέν μά ήταν μυστηρία
-
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ, ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ
Ένα φεγγάρι τραγικό σύννεφα τυλιγμένο κοιτάζει απ’ τόν ουρανό τόν κόσμο τόν βλαμμένο
-
ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ, ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΟΡΑ
Πάει καί τούτη η χρονιά –γειά σου, Καραϊσκάκη– ετούτη πού μάς έρχεται είναι παρτίδα σκάκι
-
ΝΑΙ, ΓΙΟΡΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΡΑ, ΤΩΡΑ ΑΝΕΒΕΙΤΕ ΤΑΧΙΣΤΑ ΣΤΑ ΚΑΡΑ
Τώρα περνά ο αμαξάς κι ο σκύλος μου γαβγίζει φαίνεται πώς κατάλαβε τό δόλιο μετερίζι
-
Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΒΡΙΚΟΛΑΚΩΝ, ΜΑΣ ΣΚΑΒΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΚΚΟΝ
Μιά νύχτα στόν παράδεισο μιά νύχτα όλο πάθος γλένταγαν οι κακόμοιροι καί πέσανε στό βάθος