ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΣΤΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΑΓΡΙΑ ΧΟΡΤΑ
Τό σπίτι ήτανε κλειστό μά καί παρατημένο μόνο στήν πόρτα τήν κλειστή σκουπίδια φορτωμένο.
-
Ω, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ, ΕΙΜΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΓΔΥΝΩ
Στίς γειτονιές τών Χριστιανών κάθε μέρα γιορτούλα κι οι δίσκοι οι ιπτάμενοι γιομίζουν τήν «σακούλα».
-
ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ
Όταν ζείς στήν κοινωνία κοίταξε νά γνωρίζεις ποιός είναι ο γείτονάς σου νά τόν καλημερίζεις.
-
ΤΑ ΠΑΛΙΑ, ΤΩΡΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΓΟΥΡΙΑ
Μιά κυρία απ’ τήν Ασία πρίν ελάχιστων ετών γύρισε καί είδε νέα περασμένων γενεών.
-
ΕΝΑ ΖΕΥΓΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΝ ΛΕΓΑΝ ΠΟΠΗ
Έκπαλαι καί από καιρό είχα μία δασκάλα αιμοβόρα καί αυστηρή σκληρή πέτρινη σκάλα.
-
ΧΑΘΗΚΑΜΕ, ΧΑΡΑ ΜΟΥ, ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ
Από παιδί επίστευα στήν Γη τού Παραδείσου νά ζώ αγαπημένη μου αιώνια μαζί σου.
-
Η ΖΩΗ ΚΑΘΩΣ ΚΥΛΑΕΙ ΚΟΥΚΟΣ ΠΟΥ ΛΑΛΑΕΙ
Σέ νέων τη συγκέντρωση τό πάθος συγκεντρώνει ποία ομάδα θά νικά καί ποιά θά μαραζώνει.
-
ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΝΑΧΟ ΤΟΥ ΤΡΕΧΕΙ, ΜΕ ΓΕΝΝΑΙΑ ΨΥΧΗ… ΕΤΣΙ ΑΝΤΕΧΕΙ
Τό κοίταγαν ψηλά βουνά κι αυτό χαμογελούσε μπροστά του ήταν ο γιαλός μέ κύμα πού βοούσε.
-
ΤΩΡΑ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ, ΤΩΡΑ ΑΣ ΤΟ ΔΟΥΜΕ
Τώρα τά δέντρα κόπτονται γίνεται πανηγύρι μέ λάμπες τά φωτίζουμε αλλά ποίος θά σπείρει,
-
Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΣΗΚΩΣΕ ΠΟΤΕ ΚΕΦΑΛΙ, ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ Ή ΦΤΑΙΝ’ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
Τελείωσαν οι γειτονιές άλλαξε τό τοπίο οι πόλεις αλλοπρόσαλλες γίνανε μαστροπείο.