Ανοχύρωτα τα Πανεπιστήμια
• Πολλοί τώρα λένε ότι δεν λειτουργεί ο θεσμός της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, ενώ ζητούσαν την κατάργησή του όταν είχε ανακοινωθεί
Έχουμε κατ’ επανάληψη γράψει ότι, δυστυχώς, ζούμε στη χώρα του παραλόγου. Στη χώρα όπου η ποιότητα των ανθρώπων έχει ατονήσει, όπου κυριαρχεί η τοξικότητα και θεωρείται αφύσικο ό,τι μέχρι πρότινος θεωρείτο φυσιολογικό. Στο πλαίσιο αυτό, ό,τι και να δούμε δεν θα μας φανεί παράδοξο.
Όπως για παράδειγμα το θέμα της ασφάλειας των ΑΕΙ, που φαίνεται ότι δοκιμάζεται τελευταία, μετά τις διαδοχικές επιθέσεις περιθωριακών ή αντιεξουσιαστών στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στην Πολυτεχνειούπολη του Ζωγράφου. Και στις δύο περιπτώσεις οι ταραξίες μπήκαν ανενόχλητοι στα Πανεπιστήμια, έσπασαν, έκαψαν, κατέστρεψαν, έκλεψαν και μετά αποχώρησαν σαν… κύριοι. Στη δεύτερη επίθεση, μάλιστα, τραυμάτισαν και άτομο που εργαζόταν στην καντίνα, στην προσπάθειά τους να αφαιρέσουν χρήματα από το ταμείο.
Αμέσως μετά άρχισαν οι ανακοινώσεις των κομμάτων και οι κραυγές των φοιτητών ότι τα ΑΕΙ είναι στο έλεος του καθενός που θέλει να κάνει ζημιά, του κάθε κακοποιού, του κάθε παράφρονα. Όπως τόνισαν τα κόμματα, τα Πανεπιστήμια έχουν γίνει… ξέφραγο αμπέλι γιατί δεν ασχολείται κανένας με την ασφάλειά τους, ενώ δεν έχει λειτουργήσει ο θεσμός της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, που έχει θεσπιστεί εδώ και μήνες ακριβώς για να αποτρέπει τέτοιες καταστάσεις.
Σαφώς και αποτελεί φάουλ για την κυβέρνηση η καθυστέρηση της εφαρμογής του μέτρου της αστυνόμευσης, από τη στιγμή μάλιστα που είναι νόμος του κράτους. Σαφώς και κινδυνεύουν διδάσκοντες, διδασκόμενοι και εργαζόμενοι, Σαφώς και είναι εκτεθειμένα τα εποπτικά όργανα και τα μέσα που διαθέτουν τα ΑΕΙ. Σαφώς και θα έπρεπε να λειτουργεί η Πανεπιστημιακή Αστυνομία, έστω και ως μέσο αποθάρρυνσης όσων σχεδιάζουν εισβολές και βανδαλισμούς στα ΑΕΙ.
Όμως, για μία ακόμα φορά, το κράτος απουσίαζε. Ούτε Αστυνομία, ούτε φύλαξη, ούτε ασφάλεια. Τίποτα!
Αφού, όμως, η κυβέρνηση, παρά τις αντιδράσεις, παρά τις καταγγελίες, προχώρησε στην ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, γιατί δεν την υλοποίησε; Φοβήθηκε την αντιπολίτευση; Έμπλεξε με τα Τέμπη και σταμάτησε να σκέφτεται; Νόμιζε ότι το μέτρο ήταν υπερβολικό και θέλησε να το πάρει πίσω;
Ό,τι και να ισχύει, ευθύνες υπάρχουν. Ή έχεις Πανεπιστημιακή Αστυνομία ή δεν έχεις. Αν έχεις, δεν δικαιολογούνται αυτά που έγιναν στα δύο Πανεπιστήμια. Αν δεν έχεις, δεν μπορεί να σου πει κανένας τίποτα. Αλλά εδώ υπάρχει αυτή η Αστυνομία. Πού ήταν; Γιατί δεν έχει συγκροτηθεί; Γιατί δεν αποδίδει;
Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντήσει η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός. Γιατί ευθύνες υπάρχουν. Και μεγάλες μάλιστα. Και ηθικές και πολιτικές και ουσιαστικές. Ποιος θα τις αναλάβει όμως; Εδώ είναι το ζήτημα.
Ας πάμε τώρα στην αντιπολίτευση. Όλα τα κόμματα καταγγέλλουν την κυβέρνηση επειδή δεν λειτουργεί ο θεσμός της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και μένουν τα ΑΕΙ ανοχύρωτα.
Όταν, όμως, είχε φέρει το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή η κυβέρνηση, αυτά τα ίδια κόμματα αντιδρούσαν και την αναθεμάτιζαν επειδή επιχειρούσε με την Αστυνομία να… αλώσει τα ΑΕΙ. Και έκαναν πορείες, συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες κ.λπ.
Τελικά, το νομοσχέδιο που ψήφισε μόνη της η κυβέρνηση δεν το έχει υλοποιήσει, ενώ τα κόμματα που την αναθεμάτιζαν επειδή το είχε φέρει για ψήφιση τώρα την καταγγέλλουν γιατί δεν το εφαρμόζει.
Υπάρχει, μετά απ’ αυτό, κάτι περισσότερο για να πούμε ότι ζούμε στη χώρα του παραλόγου;
Και αυτόν τον παραλογισμό ποιος τον… πληρώνει; Ποιος άλλος από τον κόσμο; Από εμάς, από τα παιδιά μας, από όσους μπαινοβγαίνουν για σπουδές ή δουλειές στα Πανεπιστήμια;
Ό,τι και να γίνει, είτε λειτουργήσει η Πανεπιστημιακή Αστυνομία είτε όχι, οι πολιτικοί θα… τρώγονται και εμείς θα την… πληρώνουμε. Σε κάθε περίπτωση και για κάθε λόγο. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα της χώρας μας. Και δεν φαίνεται να αλλάζει…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτο: WOKANDAPIX from Pixabay