Αφροδίτη Κτενά στο “Π”: Σύγκρουση με τις μεθοδεύσεις συγκάλυψης και την πολιτική που γεννά Τέμπη
Της
ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΤΕΝΑ
Βουλευτού ΚΚΕ Β1 Βόρειου Τομέα Αθήνας
Η, επί δύο και πλέον χρόνια, αγωνιώδης και επίμονη προσπάθεια των συγγενών των θυμάτων για την αποκάλυψη των πραγματικών αιτιών και την τιμωρία των ενόχων για το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, έχει στο πλευρό της όλους τους εργαζομένους και απέναντί της τους πραγματικούς υπεύθυνους της τραγωδίας, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν εμπόδια στην προσπάθεια των συγγενών, αξιοποιώντας όλο το αντιδραστικό θεσμικό οπλοστάσιο που έχουν στη διάθεσή τους.
Η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη, πιστές στη γραμμή της συγκάλυψης, προσπαθούν να εμποδίσουν οποιαδήποτε περαιτέρω έρευνα. Τα υπομνήματα των γονιών απορρίπτονται το ένα μετά το άλλο. Το ίδιο και τα αιτήματα για να εξακριβωθεί, έστω και τώρα, η πραγματική αιτία θανάτου πολλών από τα θύματα.
Και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, ξεδιάντροπα και υποκριτικά, ισχυρίζεται ότι «πρέπει να επιτρέψουμε στη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, χωρίς παρεμβάσεις»! Αλήθεια, δεν ήταν ο πρωθυπουργός που αμέσως μετά το έγκλημα μίλησε για ανθρώπινο λάθος; Όταν δεν είχε προλάβει να γίνει ακόμα καμία πραγματογνωμοσύνη, καμία ανάκριση; Δεν προκατέλαβε τότε τη δικαιοσύνη; Όταν αγνοούνται τα αιτήματα των συγγενών, όπως του Πάνου Ρούτσι και άλλων, δεν είναι παρέμβαση;
Όταν μεθοδεύεται το κλείσιμο άρον άρον των προανακριτικών επιτροπών για υπουργούς της κυβέρνησης, χωρίς οποιαδήποτε έρευνα, αυτό δεν συνιστά παρέμβαση; Όταν η ηγεσία της δικαιοσύνης διορίζεται από την κυβέρνηση και όταν η εξέλιξη ανώτατων δικαστικών κρίνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, δεν είναι παρέμβαση; Ή μήπως μπορεί η Δικαιοσύνη να κρίνει εκτός του νομοθετικού πλαισίου, που καθορίζεται από την εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή;
Η στάση της κυβέρνησης δεν εκπλήσσει κανέναν πλέον, αφού έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο παιχνίδι της συγκάλυψης: Αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος, ενοχοποίηση εργαζομένων και υπηρεσιακών παραγόντων, ξέπλυμα των πολιτικών ενόχων, Εξεταστική με αποκλεισμούς μαρτύρων, Προανακριτική – φερετζές των ευθυνών της, ολοκλήρωση της ανάκρισης χωρίς να εξεταστούν κρίσιμες μαρτυρίες και στοιχεία, με το ύπουλο και παραπλανητικό ερώτημα «μα δεν θέλετε να ξεκινήσει η δίκη;».
Αυτό που μανιωδώς προσπαθεί να αποκρύψει είναι τις αιτίες που οδήγησαν στο κύριο έγκλημα, στη σύγκρουση δηλαδή των δύο τρένων, και μαζί με αυτές τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες που προκύπτουν για την επικίνδυνη κατάσταση στον σιδηρόδρομο, για τις τεράστιες ελλείψεις σε μέτρα ασφάλειας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Όλα αυτά δεν είναι απλώς ένα τεχνικό ζήτημα, γιατί μόνο ως τέτοιο το ερευνά η Ευρωπαία Εισαγγελέας! Πίσω από όλα αυτά κρύβεται η πολιτική κόστους – οφέλους και η στρατηγική της «απελευθέρωσης» – ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου, με οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ, που στήριξαν και εφάρμοσαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις.
Η Εξεταστική Επιτροπή που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ συνεισέφερε πλήθος στοιχείων, ανέδειξε τις εγκληματικές συνέπειες αυτής της πολιτικής, όπως τα ανταγωνιστικά συμφέροντα εταιρειών, τον διαχωρισμό μεταφορικού έργου και υποδομών κ.ά. Ταυτόχρονα, η πίεση που άσκησαν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας για το έγκλημα στα Τέμπη, συνολικά για την πολιτική της κυβέρνησης και τα αδιέξοδα, που ανακυκλώνονται, συνέβαλε καθοριστικά για να έρθουν στο φως κρίσιμα στοιχεία.
Και μετά από όλα αυτά, ποια είναι η κατάσταση σήμερα στον σιδηρόδρομο; Η κυβέρνηση ψήφισε νόμο για την «ανασυγκρότηση» του σιδηροδρόμου με τα ίδια παλιά και επικίνδυνα υλικά της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης, ενώ η Hellenic Train κατήργησε τον δεύτερο μηχανοδηγό στα τρένα, απέλυσε εκατοντάδες εργαζομένους στα εκδοτήρια εισιτηρίων και –τελευταίο της κατόρθωμα– άσκησε δίωξη κατά εργαζομένου και συνδικαλιστή, που τυχαίνει να είναι και συγγενής θύματος, επειδή αρνήθηκε να παραβεί τους κανόνες ασφάλειας, όπως του ζητούσε η εργοδοσία!
Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι πίσω από το έγκλημα των Τεμπών, και άλλα αντίστοιχα, βρίσκεται η ίδια πολιτική, που υπηρετεί τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και υπολογίζει ως κόστος την ασφάλεια και την ανθρώπινη ζωή. Κάτι που, βέβαια, ζει ο κάθε εργαζόμενος στην καθημερινότητά του και επιχειρεί επίσης να συγκαλύψει η κυβέρνηση αλλά και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης και προβάλλουν ως εγγυητή της κανονικότητας την ΕΕ, ξεπλένοντας τις εγκληματικές της ευθύνες.
Οι κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, με τη μαζικότητα και την αντοχή τους, η μεγάλη απεργία της 1ης Οκτώβρη, ενάντια στη βαρβαρότητα του 13ωρου, δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να βαδίσει ο λαός, για να αποδοθούν οι πραγματικές ποινικές και πολιτικές ευθύνες. Καθήκον μας απέναντι στα θύματα και τους συγγενείς τους είναι η σύγκρουση με την πολιτική που οδήγησε στα Τέμπη, την πολιτική που, στον βωμό του κέρδους, δεν υπολογίζει την ασφάλεια, την υγεία, την ίδια την ανθρώπινη ζωή, την πολιτική που προκαλεί νέα Τέμπη κάθε μέρα που περνάει.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
