Μας ενδιαφέρει καθόλου το έθνος;
Είναι να απορεί κανείς με τη νοοτροπία κάποιων συμπατριωτών μας, που θεωρούν υποχρέωσή τους να στηρίζουν κάθε ανθελληνική προπαγάνδα, κάθε ανθελληνικό παραλήρημα, καθέναν που προσβάλλει τον Ελληνισμό και τα σύμβολά του.
Πριν από λίγες μέρες, ένας κωμικός διασκεδαστής, κατά τη διάρκεια προσωπικού σόου στον Πολυχώρο Δραπετσώνας, εκφράστηκε προσβλητικά για την ελληνική σημαία. Ούτε λίγο ούτε πολύ την εξομοίωσε με τα… βοθρολύματα.
Μετά τον σάλο που ακολούθησε, αφού, ευτυχώς, μεγάλη μερίδα του κόσμου εξακολουθεί να έχει αρχές και αξίες, που σε κάποιους προξενούν αλλεργία, η εταιρεία που είχε προσλάβει τον καλλιτέχνη διέκοψε τη συνεργασία της μαζί του.
Τι ήθελε και το έκανε; Σύλλογοι, οργανώσεις, σωματεία κ.λπ. έσπευσαν να δηλώσουν υποστήριξη στον καλλιτέχνη και να καταδικάσουν την εταιρεία που έκανε το αυτονόητο και τον απέλυσε. Γιατί, όπως υποστήριζαν, η σάτιρα δεν έχει περιορισμούς και απαγορεύσεις, δεν έχει σύνορα και δεν μπαίνει σε καλούπια…
Καλά όλα αυτά, όμως, αν, στο όνομα της ελευθερίας του λόγου, περάσουμε στην ασυδοσία, στην προσβολή του έθνους, στο «δε λογαριάζουμε τίποτα», τι γίνεται; Αν δεν υπάρχει κάποιο πλαίσιο, κάποιο καλούπι, κάποιος έλεγχος, πού θα πάμε;
Είναι δυνατόν, εν ονόματι της ελευθερίας του λόγου, να βρίζουμε, να ασχημονούμε, να προσβάλλουμε; Και αν κάποιοι χρησιμοποιούν την ελευθερία του λόγου ακριβώς για να περνάνε αντεθνικές ιδεοληψίες, αντικοινωνικές συμπεριφορές κ.λπ., τι γίνεται;
Αν κάποιοι χρησιμοποιούν τη σάτιρα για να βγάλουν τα… απωθημένα τους, να διασπείρουν την απαξίωση σε ό,τι ηθικό, αξιακό, υγιές υπάρχει, που κατά την άποψή τους δεν θα έπρεπε να υπάρχει, πού θα φτάσουμε; Αν δεν υπάρχει αυτοέλεγχος, πρέπει να υπάρχει έλεγχος.
Αν ο καθένας νομίζει ότι μπορεί χωρίς συνέπειες να προσβάλλει, να ασχημονεί, να βρίζει, να γκρεμίζει ό,τι χτίστηκε με μόχθο και αγώνες, είναι δυνατόν να μας βάλει σε περιπέτειες, να μας οδηγήσει σε δύσκολα μονοπάτια, στην καταστροφή.
Γι’ αυτό, λοιπόν, ας είμαστε πιο συγκρατημένοι στην κριτική μας και ας μην σπεύδουμε να πάρουμε τα μπόσικα του καθενός που, στο όνομα της ελευθεροφωνίας ή της σάτιρας, αποδομεί και υποσκάπτει ένα ολόκληρο έθνος, που έχει διατηρηθεί τόσα χιλιάδες χρόνια επειδή ακριβώς δεν επέτρεψε σε κανέναν να το προσβάλει και να το υποτιμήσει.
Είναι πολύ μικροί εκείνοι που το επιχειρούν και ακόμα μικρότεροι εκείνοι που τους στηρίζουν.
