Η ΠΑΡΑΛΙΑ

Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας με τις υποτιθέμενες εκπομπές ποικίλου περιεχομένου, οι οποίες συνήθως μεταδίδονται το πρωί, γι’ αυτό και λέγονται πρωινάδικα. Το τι… σανό σερβίρουν κάθε πρωί στον κόσμο δεν λέγεται… Το τι κουτσομπολιό, τι κλειδαροτρυπολογία εφευρίσκουν οι παρουσιαστές για να διασφαλίζουν ακροαματικότητα, δεν το συλλαμβάνει ούτε η πιο ζωηρή φα ντασία. Δεν μεμφόμαστε τους δημοσιογράφους και τους παρουσιαστές ή τους σχολιαστές, που αναγκάζονται να καταφεύγουν σε τέτοια μέσα για να βγάλουν το μεροκάματο, άλλωστε, ως ρεπορτάζ, ως έρευνα, ακόμα και τα θέματα αυτά είναι άρτια, η δουλειά δηλαδή που γίνεται είναι πολύ καλή, ομολογουμένως. Η δική μας διαφωνία έγκειται στην επιλογή των θεμάτων και σε εκείνους που επιβάλλουν να αναδεικνύονται τέτοια θέματα. Παρακολουθούσαμε προχθές, επί μία ώρα, σε μια τέτοια εκπομπή τις εξόδους, τις διασκεδάσεις, τα φλερτ κάποιας κυρίας, όχι πιο σημαντικής από την εργάτρια που σκοτώθηκε στο απορριμματοφόρο ή την υπάλληλο του σούπερ μάρκετ της συνοικίας μας, και προσπαθούσαν να καταλάβουν αν έχει δεσμό με κάποιον νεαρό του ίδιου ειδικού βάρους, που μάθαμε για την ύπαρξή του από κάποιο τηλεπαιχνίδι. Τώρα, γιατί θα πρέπει ο τηλεθεατής, η νοικοκυρά, ο συνταξιούχος να γνωρίζει αν η κυρία αυτή –που δεν είναι τίποτα, μια απλή γυναίκα του λαού είναι που αξιοποίησε τα social media για την ανάδειξή της– έχει δεσμό ή όχι, αν τη φλερτάρουν στη Μύκονο, αν βρήκε σύντροφο μετά τον χωρισμό της, δεν το γνωρίζουμε. Όπως δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί θα πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος τις… ερωτικές επιδόσεις κάποιας κυρίας που δεν έχει προσφέρει κάτι ιδιαίτερο στην κοινωνία, στην επιστήμη, στην Παιδεία, στη έρευνα κ.λπ. Γιατί η κυρία αυτή… βαφτίστηκε από τα κανάλια και τα πρωινάδικα επώνυμη; Σε τι ωφελεί την κοινωνία, τους τηλεθεατές η γνώση της προσωπικής της ζωής, οι ερωτικές της περιπέτειες, οι εκδρομές και οι βόλτες της; Δεν υπάρχουν στη χώρα μας πιο σημαντικά πράγματα για να ασχοληθεί μια εκπομπή; Είναι δυνατόν μια ολόκληρη εκπομπή να ασχολείται με ένα θέμα; Με την προσωπική ζωή μιας κυρίας; Γιατί, άραγε, εκπαιδεύουμε τον κόσμο στο κουτσομπολιό, στην… κλειδαρότρυπα, στην παρακμή; Και μετά γιατί εξανιστάμεθα, όταν αποκαλύπτονται παρακολουθήσεις πολιτικών και μη; Μια κοινωνία που έχει… εκπαιδευτεί να κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα, να ψάχνει να βρει με ποιον κοιμάται ο καθένας, το πρώτο που θα κάνει είναι να παρακολουθεί. Έχει… εθιστεί στην παρακολούθηση, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς κουτσομπολιό, οπότε την… ταΐζουμε καθημερινά με τέτοια για να κάνουμε νούμερα στην τηλεθέαση. Αν ο ρόλος των ΜΜΕ είναι να κάνουν νούμερα, καλά κάνουν. Αν, όμως, είναι να προσφέρουν κάτι, να βοηθάνε στην ανόρθωση του επιπέδου του κόσμου, κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Εκτός κι αν είναι προσανατολισμός και τακτική, να υποβαθμίζουν, δηλαδή, το επίπεδο του κόσμου, για να μη γίνεται ενοχλητικός με διεκδικήσεις και αιτήματα και να μην αντιδρά σε όσα συμβαίνουν, ακόμα κι αν αυτά είναι σε βάρος του. Γιατί, τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο… ΤΟ ΠΑΡΟΝ