Σινεμά στη Θάλασσα

Με το στόμα ανοιχτό και με μια σχετική βεβαιότητα –που, προφανώς, εκπορεύεται από την αμετανόητη προσήλωση στο… αυτονόητο–, ότι πρόκειται για ψευδή είδηση, εκλήφθηκε αρχικά η… διαρροή περί κλεισίματος της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, με παράλληλη δήμευση της περιουσίας της και… έξωση των μοναχών. Ωστόσο, πρόκειται περί αληθινού γεγονότος. Δεκαπέντε αιώνες μετά την ίδρυσή της, η αρχαιότερη εν λειτουργία Μονή της Ορθοδοξίας φαίνεται πως πρέπει να βάλει λουκέτο, σύμφωνα με απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου. Οι Αιγύπτιοι, λέει, θέλουν να τη μετατρέψουν σε μουσείο. Γιατί όχι και σε… τζαμί ή σε συγκρότημα τεμενών… Ο Μακαριώτατος κ. Ιερώνυμος καταδίκασε το γεγονός και κάλεσε προσωπικά τον έλληνα πρωθυπουργό να ενεργήσει ώστε να… μην καταργηθεί η Μονή (πού φτάσαμε), ενώ έκανε λόγο για «σκανδαλώδη απόφαση βίαιης καταπάτησης των ανθρωπίνων και δη των θρησκευτικών ελευθεριών». Από πλευράς κυβέρνησης, δεν υπήρξε κάποια ανακοίνωση από το ΥΠΕΞ, αλλά εκπρόσωπός του, απαντώντας σε μια… ερώτηση δημοσιογράφου, είπε σε… απομακρυσμένη γλώσσα: «Ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών επικοινώνησε αμέσως με τον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου και κατέστησε σαφές ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να αποκλίνουμε από την κοινή κατανόηση των δύο πλευρών…». Πάντως, το ΥΠΕΞ της Αιγύπτου με ανακοίνωσή του υποστηρίζει ότι δεν αλλάζει πουθενά το καθεστώς της Μονής, ενώ σε ανακοίνωση της Προεδρίας της χώρας τονίζεται ότι η δικαστική απόφαση είναι ευθυγραμμισμένη με… όσα είπε ο Αλ Σίσι στην Αθήνα… Ανεξαρτήτως της κωλοτούμπας, το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό, αρκούντως προκλητικό και απολύτως ντροπιαστικό. Τι είν’ η Θράκη… Μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία πραγματοποίησε ο πρώην υπουργός, βουλευτής Ροδόπης και αναπληρωτής καθηγητής στη Νομική Σχολή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου δρ Ευριπίδης Στυλιανίδης, ως κεντρικός ομιλητής στην παρουσίαση του νέου τόμου «ΤΑ ΘΡΑΚΙΚΑ», των Εκδόσεων Ευρασία, που έγινε στην Αθήνα. Χαρακτήρισε, συγκεκριμένα, τη Θράκη «μεγάλη Γη, που ξεκινά από τον Δούναβη και φτάνει στο Αιγαίο, και από την Κωνσταντινούπολη και το Βόσπορο έως τις παρυφές της σημερινής Μακεδονίας». Και πρόσθεσε: «Μπορεί σήμερα να έχει απομείνει ένα μικρό κομμάτι της εντός της ελληνικής επικράτειας, στη Νοτιοδυτική Θράκη, αλλά είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο με το δίκτυο των Θρακών που έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό, συνεισφέρο­ντας, εκτός από τις θυσίες και τους αγώνες, διακεκριμένες προσωπικότητες στο ελληνικό έθνος». Επισήμανε, δε, ότι «για να μπορέσουμε να αναδείξουμε τα πρόσωπα των διακεκριμένων Θρακών και τη διαχρονική συνεισφορά τους στον Ελληνισμό αλλά και στη διεθνή κοινότητα οφείλουμε να ενωθούμε, να οργανωθούμε και να εργαστούμε σκληρά, συνεχίζοντας την παράδοση των γονέων και των παππούδων μας…». Και αναφέρθηκε στην έννοια της «Πατρίδας», όπως αυτή έχει μετεξελιχθεί από γενιά σε γενιά: «Η έννοια ‘‘Πατρίδα’’ είχε διαφορετικό περιεχόμενο για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας που τη στερήθηκαν και χρειάστηκε να την ξαναχτίσουν, φτιάχνοντας εκκλησίες στη νέα Ελλάδα για να στεγάσουν τα εικονίσματα που έσωσαν, σχολεία για να διατηρήσουν τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους και φυτεύοντας μια ρίζα ελιάς ή λεμονιάς, που την έφεραν από τη πατρίδα, στην αυλή του προσφυγικού τους σπιτιού, για να διασφαλίσουν την συνέχεια. ‘‘Πατρίδα’’ για τους γονείς μας σήμαινε να θεραπεύσουν την αδικία και να νικήσουν την περιφρόνηση του νέου εθνικού κέντρου απέναντι στον προσφυγικό Ελληνισμό. ‘‘Πατρίδα’’ για εμάς είναι η πρόκληση να διασφαλίσουμε ισότιμη συμμετοχή στα κέντρα των αποφάσεων και να διεκδικήσουμε για τον τόπο μας αυτό που πραγματικά αξίζει… Να καταστεί η σημερινή Θράκη διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο, ιδανικός επενδυτικός προορισμός, ορμητήριο εξωστρέφειας της σύγχρονης εθνικής οικονομίας, θώρακας για τη εθνική ασφάλεια και άμυνα, εγγυητής της ενεργειακής ασφάλειας της ΕΕ και μοναδικό πρότυπο παραγωγικού, οικολογικού και ιστορικού χώρου – μοντέλο ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας και διεθνές σχολείο δημοκρατίας και διαπολιτισμικής συμβίωσης… Για να νικήσουμε αυτούς που μας περιφρονούν και να πετύχουμε αυτό που οραματιζόμαστε για τη Θράκη μας, πρέπει να δράσουμε ενωμένοι, με πίστη στον τόπο μας. Πρέπει να τον αγαπήσουμε περισσότερο από τον εαυτό μας, για να επιβεβαιώσουμε αυτό που πάντα έλεγε ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης: ‘‘Είμαι ο τόπος σου, μπορεί να μην είμαι κανείς, αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις’’…». Ας τον μαζέψει κάποιος… Δήμαρχος της ελληνικής επικράτειας έδωσε εντολή να βαφτεί ένας βράχος στον οικισμό Χλόη –πομακοχώρι, που οι κάτοικοί του (και όχι μόνο αυτοί) βίωσαν και συνεχίζουν να βιώνουν τη βία, με στόχο την αφομοίωσή τους από τη γνωστή και καθοδηγούμενη από την Ιώνων μειοψηφία της μειονότητας– με τα χρώματα της πρωταθλήτριας… Τουρκίας στο ποδόσφαιρο. Κάποιοι, εκφράζοντας την αντίδρασή τους σε αυτήν την κίνηση του Ερδέμ Χουσεΐν, δημάρχου Αρριανών, μιλούν για «αναχρονιστική συνήθεια», που… αναβιώνει ξαφνικά από αυτήν την ευφάνταστη αυτοδιοικητική (αν και θα πρέπει να του εξηγήσουν τον όρο) προσωπικότητα. Η… πρωτοβουλία καθόλου αναχρονιστική δεν πρέπει να θεωρείται, σίγουρα, όμως, είναι… ανατριχιαστική, γιατί είναι ιδιαιτέρως εύγλωττη και κατατοπιστική, σχετικά με τον σχεδιασμό και τη στόχευσή του, τα οποία παρουσιάζονται και προωθούνται, πλέον απροκάλυπτα. Τώρα, εάν όλο αυτό το… καραγκιόζ μπερντέ πέρασε από το δημοτικό συμβούλιο, πόσο κόστισε, ποιος το πλήρωσε κι από πού, είναι μια άλλη ιστορία… Ψάχνοντας τον… Λούκι Λουκ Σε σπίτι στη Γρατινή, έναν οικισμό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κομοτηνή, φιλοξενούνταν ένα από τα μέλη της τουρκικής συμμορίας «Daltons», που άνοιξαν πυρ κατά στελεχών της ΕΥΠ στη Θέρμη Θεσσαλονίκης… Πρόκειται για τον ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν οι δράστες των πυροβολισμών. Στην κατοχή του βρέθηκαν φυσίγγια (παράβαση του νόμου περί όπλων) και για τον λόγο αυτό συνελήφθη και οδηγήθηκε στην αρμόδια Εισαγγελία Πρωτοδικών. Εν τω μεταξύ, το σπίτι στο οποίο συνελήφθη νοικιάζει συμπατριώτης του, ο οποίος πήρε άσυλο, λέει, από την Ελλάδα πριν από λίγο καιρό. Και εγκαταστάθηκε στη Θράκη. Πού αλλού; Έλλη Μητακίδου ΤΟ ΠΑΡΟΝ