Επιχείρηση «ξεπλύματος» των ΗΠΑ για τα εγκλήματα στο Κυπριακό

Η κατάρρευση της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών και η αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα είχαν πληρωθεί με ένα βαρύτατο αντίτιμο: την οργάνωση του πραξικοπήματος εναντίον του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακάριου από την προδοτική χούντα της Αθήνας, έτσι ώστε να δοθεί το πρόσχημα για την τουρκική εισβολή και την κατοχή του 40% του κυπριακού εδάφους, σε ένα ενιαίο σχέδιο, το οποίο είχε καταρτιστεί από το αμερικανικό Πεντάγωνο και τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον σατανικό Χένρι Κίσινγκερ, όπως ευθέως είχε καταγγείλει πολλές φορές ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου.

Το πραξικόπημα και η εισβολή αποτέλεσαν την κορύφωση μιας πολύχρονης προσπάθειας της Ουάσινγκτον να πετύχει, με αλλεπάλληλες συνωμοσίες και με διαρκή αρωγό την υπονομευτική δράση των Άγγλων, τη «ΝΑΤΟποίηση» της Κύπρου -δηλαδή, την ένταξή της στον αμερικανικό σχεδιασμό στη Μέση Ανατολή.

Άλλωστε, ακόμη και τα παιδιά της χώρας μας ξέρουν ότι η κυριότερη αιτία του απολύτως δικαιολογημένου αντιαμερικανισμού του ελληνικού λαού εδώ και δεκαετίες είναι ακριβώς ο ρόλος των ΗΠΑ στην υπονόμευση αρχικά της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη συνέχεια στην προδοσία της, ώστε να παραδοθεί η μισή στους τούρκους εισβολείς και κατακτητές.

Οι ίδιοι που ήταν υπέρ του Σχεδίου Ανάν

Όλα αυτά και πολύ περισσότερα αποτελούν κοινή πολιτική συνείδηση του συνόλου σχεδόν του ελληνικού λαού, ανεξάρτητα από ιδεολογικοπολιτικές πεποιθήσεις.

Φέτος, όμως, για πρώτη φορά με τέτοια ένταση, εκδηλώθηκε με αφορμή την επέτειο του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 μια συντονισμένη προσπάθεια να «ξεπλυθούν» οι Αμερικανοί από τα εγκλήματά τους εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, να συγκαλυφθεί η επί δεκαετίες κραυγαλέα συνωμοτική και υπονομευτική τους δράση εναντίον της Κύπρου και να εμφανισθεί το πραξικόπημα ως έργο «αφρόνων» ελλήνων επίορκων και «ηλίθιων» αξιωματικών της χούντας, τους οποίους μάλιστα… δήθεν προειδοποιούσαν οι Αμερικανοί να μην κάνουν πραξικόπημα κατά του Μακάριου!

Αυτή η απόπειρα πλαστογράφησης της ιστορίας δεν θα είχε πολιτική σημασία αν προερχόταν από ακροδεξιούς συνενόχους ή συμπαθούντες των πραξικοπηματιών, οι οποίοι θα ήθελαν με τον τρόπο αυτό να μειώσουν το μέγεθος των προσωπικών τους ευθυνών, όπως π.χ. ο εκλεκτός των πραξικοπηματιών προδοτών τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης.

Το στοιχείο που προσδίδει πολιτικό ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι αυτοί που πρωτοστατούν στην προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας είναι κατά βάση άτομα που πρωτοστάτησαν και στην προσπάθεια επιβολής του απαράδεκτου Σχεδίου Ανάν, το οποίο θα «νομιμοποιούσε» την αμερικανική πολιτική προδοσίας της Κύπρου, τριάντα χρόνια μετά τη διάπραξη των εγκλημάτων του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Για το πραξικόπημα… «έφταιγε ο Μακάριος»!

Λαμβάνοντας κανείς υπόψη του τις αποκαλύψεις που έχουν μεσολαβήσει από πέρυσι για την πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση φορέων και προσώπων που τάχθηκαν υπέρ του Σχεδίου Ανάν από τους Αμερικανούς, αντιλαμβάνεται ότι η υπόθεση είναι πολύ σοβαρότερη, αφού συνδέεται με στόχους της αμερικανικής πολιτικής στη χώρα μας και στην Κύπρο.

Αλλά και για όσους από τους πρωτεργάτες υποστήριξης του Σχεδίου Ανάν δεν δρουν ως συνειδητοί εκφραστές των αμερικανικών συμφερόντων, η απενοχοποίηση της αμερικανικής πολιτικής από τα εγκλήματα που έχει διαπράξει εναντίον της Κύπρου αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση, όπως αποδείχθηκε, προκειμένου να έχουν ελπίδες να περάσουν, κάποια στιγμή στο μέλλον, κάποια εκδοχή του Σχεδίου Ανάν.

Αυτοί τη δουλειά τους προσπαθούν να κάνουν, από καθήκον ή από πεποίθηση. Η αποτυχία τους είναι βέβαιαη όσο ζουν οι γενιές που έχουν βιώσει διάφορες φάσεις της κυπριακής τραγωδίας.

Η αλήθεια είναι πάντως πως το θράσος τους εκπλήσσει, καθώς πραγματικά δεν έχει όρια. Έφτασε εκπρόσωπος της ομάδας αυτής να γράψει άρθρο με μοναδικό αντικείμενο να πείσει τους έλληνες αναγνώστες ότι… αποκλειστικός υπεύθυνος για το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, που τον ανέτρεψε, ήταν ο ίδιος ο Μακάριος!

Ο Μακάριος και η «επιλογή της σύγκρουσης» με την Τουρκία και την τουρκοκυπριακή ηγεσία -υπονοώντας σαφώς ότι όλα θα ήταν μέλι γάλα αν ο Μακάριος είχε υποκύψει και είχε αποδεχθεί κάποιο από τα διχοτομικά σχέδια που παρουσίαζαν οι Αμερικανοί τη δεκαετία του ’60.

Καλυμμένη απειλή προς Τ. Παπαδόπουλο

Είναι άκρως αποκαλυπτικό των πραγματικών προθέσεων αυτής της ομάδας ότι στο εν λόγω άρθρο δεν υπάρχει ούτε μία φορά η λέξη ΗΠΑ ή Αμερικανοί! Ούτε μία φορά, λες και οι Αμερικανοί δεν είχαν καμία απολύτως ανάμειξη στο Κυπριακό εκείνη την εποχή, ενώ αντίθετα ο Μακάριος εμφανίζεται ως… συνεργάτης των μετέπειτα δικτατόρων και ανατροπέων του Γ. Παπαδόπουλου και Δ. Ιωαννίδη, με τους οποίους συνωμοτούσε από κοινού τη δεκαετία του ’60 -άρα το αμερικανοκίνητο προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 ήταν απλώς… «ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στην κοινή συνωμοτική ομάδα Μακάριου – Ιωαννίδη – Γ. Παπαδόπουλου»!

Είναι γνωστό ότι η γκεμπελική προπαγανδιστική τακτική «όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα τόσο πιο πιστευτό θα γίνει» έχει από δεκαετίες ενσωματωθεί στην αμερικανική προπαγάνδα, αλλά πρώτη φορά βλέπουμε να επιχειρείται η εφαρμογή της και σε θέμα ελληνικού ενδιαφέροντος.

Βέβαια, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας με στόχο τη «διόρθωση» του παρελθόντος. Υποκρύπτονται πολύ πιο άμεσοι, σημερινοί πολιτικοί στόχοι.

Η εμφάνιση του Μακάριου ως θύματος της αδιάλλακτης πολιτικής του απέναντι στην Τουρκία και στις ΗΠΑ αποτελεί καλυμμένη απειλή εναντίον του σημερινού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου: Με έμμεσο τρόπο τον προειδοποιεί για την τύχη που ίσως τον περιμένει -με άλλα μέσα, φυσικά, και όχι με τα τανκς του Ιωαννίδη- αν συνεχίσει να αντιστέκεται στην αμερικανική επιθυμία να «νομιμοποιηθούν» επιτέλους τα «τετελεσμένα» του πραξικοπήματος και της εισβολής του 1974, τριάντα χρόνια μετά, μέσω της επιβολής κάποιας παραλλαγής του Σχεδίου Ανάν.

«Αγιοποίηση» του Κληρίδη

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η προσπάθεια «αγιοποίησης» του κορυφαίου εκπροσώπου της αμερικανονατοϊκής γραμμής, από την πρώτη ημέρα ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Γλαύκου Κληρίδη. Χαρακτηριστική αυτής της επιχείρησης είναι και η συνέντευξη Κληρίδη στην «Ελευθεροτυπία», στον κύπριο δημοσιογράφο Μακάριο Δρουσιώτη, επιφανέστατο υποστηρικτή του Σχεδίου Ανάν.

Εκεί ο Κληρίδης εμφανίζεται ως περίπου «αδικημένος ήρωας της συνεννόησης» με τους Τουρκοκυπρίους και εμφανίζει ως «χαμένη ευκαιρία» τη μη αποδοχή των όρων που υπαγόρευε ο… «Αττίλας» αμέσως μετά την εισβολή!

Απύθμενο θράσος από τη μια, αλλά και αποκαλυπτικό του πολιτικού ρόλου αυτού του ανθρώπου.

Με τη διακριτική συνενοχή του δημοσιογράφου που του έπαιρνε τη συνέντευξη, επιχειρήθηκε να εμφανισθεί ως πράξη «πολιτικού ηρωισμού» ακόμη και η απαράδεκτη, στα όρια της πολιτικής προδοσίας, πράξη του Κληρίδη να παραδώσει, το 1977, ελληνοκυπριακές προτάσεις στον Ντενκτάς, παρά τη ρητή εντολή του Μακάριου να μην κάνει τέτοιο πράγμα.

Ενέργεια κατάπτυστη, για την οποία ο Κληρίδης καθαιρέθηκε τόσο από διαπραγματευτής της ελληνοκυπριακής πλευράς όσο και από πρόεδρος της κυπριακής Βουλής, απολύτως δικαιολογημένα.

Με προκλητικότητα που εκπλήσσει, ο Κληρίδης επιχειρεί να εμφανίσει τον εαυτό του… «θύμα των Τούρκων» επειδή αποκάλυψαν αργότερα την επαίσχυντη πράξη παράδοσης των προτάσεων που είχε κάνει σε μυστική συνεννόηση μαζί τους!

Δεν θα γράψουν την Ιστορία οι ένοχοι!

Αποθρασυμένοι από την ισχύ της αμερικανικής υπερδύναμης, οι παμπάλαιοι και οι νεοσύλλεκτοι υπερασπιστές της πολιτικής της ακόμη και στα εγκλήματα εναντίον της Κύπρου, νομίζουν ότι βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία να «δολοφονήσουν» την ιστορική μνήμη και να αναγορευθούν αναδρομικά σε «Ηρακλειδείς» της Νέας Τάξης του Μπους, προσδοκώντας τα αντίστοιχα υλικά και πολιτικά οφέλη.

Είναι πολύ γελασμένοι όμως αν νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός, παρά τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες του, κατατάσσεται στους αμνήμονες Λωτοφάγους. Όχι, ο ελληνικός λαός δεν θα ξεχάσει ποτέ τον ρόλο των Αμερικανών στην υπονόμευση και στην προδοσία της Κύπρου.

Δεν θα ξεχάσει ποτέ τον επαίσχυντο πολιτικό ρόλο του Κληρίδη το 1974, μετά το πραξικόπημα, ούτε την προσπάθειά του να σφετεριστεί την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αντιτασσόμενος κρυφά και φανερά στην επιστροφή του νόμιμου Προέδρου, του Μακάριου, στην προδομένη, κατεστραμμένη και ακρωτηριασμένη Μεγαλόνησο.

Όχι, την ιστορία της Κύπρου δεν θα τη γράψουν οι ένοχοι!


Σχολιάστε εδώ