Σταυροδρόμι μαφιόζων η Ελλάδα

Ακούσαμε μέσα στην εβδομάδα για το επεισόδιο στη Θέρμη με τα στελέχη της ΕΥΠ, που παρακολουθούσαν τζιπ με τουρκικές πινακίδες και δέχθηκαν τα πυρά των επιβαινόντων, οι οποίοι, όπως αποδείχτηκε, ήταν μέλη της τουρκικής μαφίας, και μάλιστα της ιδιαίτερα σκληροπυρηνικής ομάδας Ντάλτον.

Ενδεχομένως, οι άνδρες της ΕΥΠ παρακολουθούσαν το τζιπ νομίζοντας ότι μέσα ήταν πράκτορες. Το γεγονός είναι ότι πότε η τουρκική, πότε η ρωσική, πότε η τσετσενική, πότε η αλβανική, όλες οι μαφίες, κάνουν… πάρτι στη χώρα μας και εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε.

Η χώρα μας έχει γίνει σαν… τυρί με τρύπες και δεν ξέρει από πού να προφυλαχθεί. Από τη μία οι πράκτορες, από την άλλη οι κακοποιοί, από τη θάλασσα οι λαθρομετανάστες, μας έχουν κάνει και… τρέχουμε. Ο κόσμος ακούει καθημερινά για εκτελέσεις, συμβόλαια θανάτου, απαγωγές, εκατοντάδες αφίξεις προσφύγων και ανησυχεί. Αισθάνεται ότι δεν είναι ασφαλής πουθενά. Πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να στοχοποιηθεί και να πέσει θύμα ληστείας ή και φόνου.

Και μοιραία γίνονται οι συγκρίσεις από τους παλαιότερους. Την εποχή του 1960 και του 1970, που ο κόσμος κοιμόταν με ανοιχτά παράθυρα και χωρίς να βάζει τον σύρτη στην εξώπορτα.

Τότε, όμως, και να έμπαινε κάποιος στο σπίτι, δεν θα έβρισκε τίποτα. Γιατί δεν υπήρχε τίποτα. Τα περισσότερα σπίτια είχαν μόνο ένα πιάτο φασόλια και μισή κατσαρόλα φακές, άντε και λίγες ελιές. Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του. Τι να κλέψει κάνεις από ένα άδειο σπίτι;

Ουκ αν λάβοις πάρα του μη έχοντος. Δεν είχαμε τίποτα και ήμασταν ήσυχοι. Τώρα, και να πούμε ότι δεν έχουμε τίποτα, δεν θα μας πιστέψει κανένας. Θα μας σκοτώσουν για να πάρουν αυτό που δεν έχουμε. Αυτήν την κοινωνία φτιάξαμε, αυτήν τη χώρα διαμορφώσαμε, με αυτούς τους κανόνες μάθαμε να ζούμε, είτε μας αρέσουν είτε όχι. Οι μαφιόζοι κάνουν πάρτι, οι λαθρομετανάστες… λιάζονται και εμείς ζούμε μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια. Στη χώρα που δεν λειτουργεί τίποτα, το μόνο που λειτουργεί τέλεια είναι το οργανωμένο έγκλημα. Καλά τα καταφέραμε, δεν λέμε…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ