Πέταξαν στον δρόμο τρίτεκνη οικογένεια επειδή καθυστέρησε έναν μήνα το νοίκι!
Επειδή όλο ακούμε ότι θα ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, που τείνει να εξελιχθεί σε εφιάλτη για τη φυλή μας, και κάθε τόσο οι αρμόδιοι υπουργοί… πετάνε και μια καινούρια εξαγγελία, για να μην έχουν αυταπάτες, τους αφιερώνουμε την ακόλουθη τραγική ιστορία που εκτυλίχθηκε την περασμένη Δευτέρα σε μια φτωχογειτονιά της Νίκαιας.
Μια οικογένεια με τρία ανήλικα παιδιά, εκ των οποίων το ένα άρρωστο, είχε νοικιάσει εδώ και μερικά χρόνια μια γκαρσονιέρα στη Νίκαια και προσπαθούσε να επιβιώσει. Τον Ιανουάριο έληξε το συμβόλαιο ενοικίασης και η ιδιοκτήτρια απαίτησε να της αδειάσουν το σπίτι, ελπίζοντας ότι από τον νέο νοικάρη θα έπαιρνε μεγαλύτερο νοίκι. Η πολύτεκνη μητέρα παρακάλεσε να την αφήσουν μέχρι να φτιάξει ο καιρός, για να μη μετακομίζει μέσα στον χειμώνα, αλλά η ιδιοκτήτρια ήταν ανένδοτη.
Τελικά, στις αρχές Απριλίου της έκανε αγωγή εξώσεως, επειδή δεν είχε πληρώσει το νοίκι του Φεβρουαρίου. Και βρέθηκε δικαστής που την έκανε δεκτή, παρακαλώ! Βρέθηκε δικαστής που πέταξε στον δρόμο τρία παιδιά επειδή δεν είχε πληρώσει η μάνα τους ένα νοίκι. Ο άνθρωπος εφάρμοσε τον νόμο και δεν μπορεί να του πει κανένας τίποτα, αλλά εδώ βλέπουμε ότι ο νόμος είναι άδικος, ανάλγητος, υπερβολικός. Πάμε, όμως, παρακάτω γιατί μετά αρχίζουν τα… ωραία.
Στις αρχές Απριλίου η πολύτεκνη οικογένεια κατέβαλε τα νοίκια του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου, δηλαδή δεν χρώσταγε τίποτα στην ιδιοκτήτρια. Όμως τα νοίκια τα κατέθεσε στην τράπεζα μετά την κατάθεση της αγωγής, την οποία παρέλαβε αργότερα, αλλά την αγνόησε, αφού είχε πληρώσει τα νοίκια. Όμως, η αγωγή είχε γίνει δεκτή και έπρεπε να κάνει ανακοπή εντός 15 ημερών για να σταματήσει την έξωση.
Επειδή είχε εξοφλήσει τα νοίκια, θεώρησε ότι δεν είχε αντίκρισμα το χαρτί που της πήγε ο κλητήρας και δεν ρώτησε δικηγόρο. Έτσι πέρασε η προθεσμία και την περασμένη Δευτέρα πήγε δικαστικός επιμελητής και της είπε ότι βάσει του νόμου έπρεπε να αδειάσει αμέσως το σπίτι και να του παραδώσει τα κλειδιά, διαφορετικά θα καλούσε την Αστυνομία να τους πετάξει στον δρόμο με το ζόρι.
Δηλαδή, μια πολύτεκνη οικογένεια πετάχτηκε στον δρόμο χωρίς να οφείλει κανένα νοίκι. Η ιδιοκτήτρια, εκμεταλλευόμενη την άγνοια της πολύτεκνης μάνας, της έστησε παγίδα μόνο και μόνο για να τη διώξει. Και, βέβαια, τα κατάφερε μια χαρά. Προς δόξαν της νομοθεσίας, των δικαστών και όλων εκείνων που εξαγγέλλουν μέτρα για τους πολύτεκνους.
Ο δικηγόρος της πολύτεκνης οικογένειας κ. Σοφιανόπουλος επικοινώνησε με την ιδιοκτήτρια, αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη. Επικοινωνήσαμε και εμείς μαζί της και το μόνο που βρήκε να πει ήταν ότι της χρωστούσαν το… νερό από τις αρχές του χρόνου. Βέβαια, για να δώσει παράταση μίας εβδομάδας, ώστε να βρουν ένα κεραμίδι και να μπουν από κάτω τα παιδιά της πολύτεκνης, ούτε λόγος.
Απανθρωπιά, αναλγησία, ζουγκλοποίηση; Διαλέγετε και παίρνετε. Ή, καλύτερα, ας το κάνουν οι υπουργοί που κάθε τόσο εξαγγέλλουν μέτρα. Δεν χρειάζονται μέτρα, δεν χρειάζονται κονδύλια, δεν χρειάζεται… φιλοσοφία για να λυθεί το Δημογραφικό. Όποιο νέο ζευγάρι ακούσει αυτήν την περίπτωση δεν πρόκειται να κάνει παιδί ποτέ του. Το πολύ πολύ να πάρουν κανένα… σκυλί να μεγαλώνουν. Αλλά παιδί με τίποτα.
Τι έχει να πει η κυβέρνηση γι’ αυτό; Τι έχει να πει ο υπουργός Δικαιοσύνης; Τι έχει να πει η αρμόδια υπουργός, η οποία πρόσφατα έγινε μητέρα; Μήπως μπορεί να έρθει στη θέση της πολύτεκνης που έμεινε με τρία ανήλικα στον δρόμο; Έχει φανταστεί ποτέ τον εαυτό της με ένα παιδί στην αγκαλιά, να μην έχει σπίτι, να μην έχει πού να πάει; Αυτή η δυστυχισμένη με τα τρία τι θα κάνει;
Για να μην έχουμε αυταπάτες, δεν υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπιστεί το Δημογραφικό από ένα κράτος ξεχαρβαλωμένο, ασύδοτο, ανάλγητο, παραδομένο στα funds και στις τράπεζες, με νόμους που ισχύουν για αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και εκείνους που κάνουν… πάρτι στις πλάτες τους να μην τους… ενοχλεί κανένας. Γιατί δεν υπάρχει βούληση, θέληση, διάθεση. Αν υπήρχαν όλα αυτά, θα είχαν λυθεί τα εύκολα.
Δεν θα μπορούσε κανένας να πετάξει στον δρόμο, με συνοπτικές διαδικασίες, πολύτεκνη οικογένεια, δεν θα υπήρχε δικαστής να επιτρέψει την έξωση σε πολύτεκνο που έχει πληρώσει το νοίκι, δεν θα υπήρχε ιδιοκτήτης να αδικεί κατάφωρα έναν πολύτεκνο και να μην έχει νομικές συνέπειες.
Δεν χρειάζονται κονδύλια για να λύσουμε το Δημογραφικό. Χρειάζεται μόνο να δείξουμε πως αγαπάμε τους πολύτεκνους, πως τους σκεφτόμαστε, πως τους νοιαζόμαστε, τους συμπαραστεκόμαστε, πως είμαστε δίπλα τους και όχι απέναντί τους. Τόσο εμείς όσο και το κράτος, η Πολιτεία, η διοίκηση.
Αν αισθάνονται ασφαλείς οι πολύτεκνοι, θα πολλαπλασιαστούν, αν αισθάνονται κυνηγημένοι, αν μας θεωρούν εχθρούς, αν νιώθουν ότι είναι… βαρίδια για την κοινωνία μας, θα εξαφανιστούν. Και μαζί τους και το έθνος.
Αν, θέλουμε, λοιπόν να σώσουμε το έθνος, αν μας ενδιαφέρει να έχει συνέχεια ο Ελληνισμός, ας αφήσουμε τις εξαγγελίες και τα παχιά λόγια και ας δώσουμε στους πολύτεκνους να καταλάβουν ότι είμαστε δίπλα τους, ότι τους νοιαζόμαστε, ότι τους αγαπάμε, ότι σεβόμαστε τον αγώνα που κάνουν για να μεγαλώσουν πολλά παιδιά. Και ας απομονώσουμε όσους κακούς συμπολίτες μας τους κυνηγάνε, για να κερδίσουν μερικά κατοστάρικα τον χρόνο παραπάνω από τα νοίκια.
Αλλά και αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί. Τόσα κτίρια του Δημοσίου είναι ανεκμετάλλευτα και ερειπώνουν. Σε αυτά δεν θα μπορούσαν να μείνουν οι πολύτεκνοι, που κάποιοι σαν κι εμάς τους πετάνε στον δρόμο με τις… ευλογίες του κράτους;
Δεν είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί το Δημογραφικό. Δεν απαιτούνται τεράστια κονδύλια, τα οποία ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν. Είναι πολύ εύκολο και εφικτό, αν υπάρχει βούληση, διάθεση και, κυρίως, ανθρωπιά. Υπάρχει όμως; Γιατί απ’ ό,τι φαίνεται δεν υπάρχει. Οπότε ψάχνουμε… ψύλλους στα άχυρα, όπως έλεγαν και οι πιο παλιοί…
Για όποιον νομίζει ότι πρέπει να παρέμβει, τα στοιχεία και τα τηλέφωνα των εμπλεκομένων βρίσκονται στη διάθεσή μας. Για του λόγου το ασφαλές αλλά και για να πειστούν όσοι αμφιβάλλουν, ότι η κοινωνία μας έχει μεταβληθεί σε ζούγκλα.
ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ
ΤΟ ΠΑΡΟΝ