Π. Ελευθερίου στο “Π”: Ενώ μαίνεται ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, η ηγεσία των Ελλήνων επιμένει στις… επιθέσεις φιλίας
Του
ΠΑΝΙΚΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος
Ενώ βρισκόμαστε ουσιαστικά σε πόλεμο (Ελλάδα και Κύπρος) με την επεκτατική Τουρκία, οι ηγέτες μας αρνούνται να το αναγνωρίσουν και να το παραδεχθούν και εμμένουν στη γνωστή πολιτική του κατευνασμού. Επιμένουν στην αποτυχημένη τακτική των «επιθέσεων φιλίας», σε μια προσπάθεια εξημέρωσης του θηρίου.
Δυστυχώς, δεν φαίνεται να μπορούν να αντιληφθούν (ή επηρεάζονται από ξένα κέντρα αποφάσεων, όπως και φάνηκε σε περιόδους κρίσης), ότι η Τουρκία δεν είναι τίποτε άλλο από μια εχθρική χώρα. Είναι ο προαιώνιος εχθρός, για να ακριβολογούμε, που εξακολουθεί να έχει τις χειρότερες προθέσεις. Ούτε να εξευρωπαϊστεί επιθυμεί ούτε και θα υπάρξει ποτέ τέτοια προοπτική, μέσω οποιασδήποτε ουτοπικής εναρμόνισης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα επέλθει μέσω μιας ενταξιακής πορείας.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και ειλικρινείς, θα πρέπει να το παραδεχθούμε: Οι Τούρκοι μας εξευτελίζουν σε καθημερινή βάση, ταπεινώνουν τον Ελληνισμό στο σύνολό του και, επειδή έχει γίνει συνήθης πρακτική, το… χωνέψαμε και δεν αντιδρούμε. Ενώ βλέπουμε να διοργανώνονται μεγάλες αντιδράσεις για συγκριτικά επουσιώδη ζητήματα, για την εθνική μας αξιοπρέπεια (και εθνική επιβίωση)… μη μου τους κύκλους τάραττε!
Δεχόμαστε επίθεση από την Τουρκία, που δεν κρύβει πια τις πραγματικές της προθέσεις. Δεν μπορεί παρά να ονομαστεί… πόλεμος! Δεν είναι απαραίτητο, δηλαδή, να ακουστούν ριπές και εκρήξεις και να ηχήσουν οι σειρήνες, για να ονομαστεί και να αντιμετωπιστεί ως τέτοιος. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος πολιτικός ή πολύ ευφυής, για να αντιληφθεί ότι οι Τούρκοι αναβαθμίζουν τις διεκδικήσεις τους, δημιουργούν συνεχώς «γκρίζες ζώνες» (όχι μόνο στο Αιγαίο) και παίζουν ακόμα και με το μυαλό μας, για να πετύχουν, μέσω της γνωστής μεθόδου της σαλαμοποίησης, να επιτίθενται και να επεκτείνονται. Χωρίς σχεδόν να πέσει σφαίρα, εδώ και κάποιες δεκαετίες, μαίνεται ένας πόλεμος στον οποίο οι Τούρκοι προελαύνουν και οι Έλληνες συνεχώς υποχωρούν. Όμως, παρά ταύτα, οι κυβερνώντες στην Αθήνα εξακολουθούν να αναφέρονται στη διατήρηση των… ήρεμων νερών στο Αιγαίο.
Αλήθεια… τι άλλο πρέπει να κάνει ο εχθρός (η Τουρκία) για να πειστούν οι ηγεσίες των Ελλήνων, ότι βιώνουμε έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο; Τι άλλο πρέπει να δηλώσει ο νεοσουλτάνος της Τουρκίας για να εμπεδώσουμε ότι οι Τούρκοι στοχεύουν στο να αναβιώσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία; Δεν είναι ξεκάθαρο το ότι δεν αρκούνται πλέον στα κλεμμένα που κατέχουν από τη Συνθήκη της Λωζάννης, ότι ασφυκτιούν πια, έχοντας επεκτατικές τάσεις, κυρίως κατά του Ελληνισμού; Δεν ορέγονται μόνο την επανάκτηση της Κύπρου, εφαρμόζοντας τους σχεδιασμούς του Νιρχάτ Ερίμ, που έχουν εκπονηθεί από το 1956. Είναι ολοφάνερο ότι δεν ανέχονται το γεγονός ότι υπάρχουν ελληνικά νησιά τόσο κοντά στα τουρκικά παράλια. Τι υποδηλώνει, άλλωστε, διαχρονικά η γνωστή σε όλους τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, το οποίο οι Τούρκοι θεωρούν, και το διατυμπανίζουν τελευταία, ως μέρος της τουρκικής «Γαλάζιας Πατρίδας»;
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει επίσης να παραδεχθούμε ότι εγκαταλείπεται η Κύπρος από τους ανεπαρκείς και κατώτερους των περιστάσεων της Αθήνας, οι οποίοι φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνονται ότι αν χαθεί η Κύπρος, σειρά θα έχει άλλο κομμάτι του Ελληνισμού. Στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών μιλούν για το… ισχυρό «αποτύπωμα της Ελλάδος», την ίδια περίοδο που… σκύβουν ευλαβικά όποτε αντικρίσουν Τούρκο. Δεν εκδόθηκε ούτε μια ανακοίνωση καταδίκης για την παράνομη επίσκεψη του Ερντογάν στην κατεχόμενη Κύπρο, μήπως και επηρεαστούν τα «ήρεμα νερά στο Αιγαίο». Μας έκανε, όμως, την τιμή και επισκέφθηκε την Κύπρο, όπου ξεναγήθηκε και στην «Πράσινη Γραμμή», ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ελλάδας. Ο οποίος, επιβεβαιώνοντας το «αυτοκτονικό δόγμα» του «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται», δήλωσε ευθαρσώς ότι στηρίζει το γνωστό πλαίσιο «λύσης» για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Αλλά… μπορούσε να πει κάτι διαφορετικό, όταν τον συνόδευε ένας Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που… τρέμει μήπως και χαλάσουν τα… ήρεμα νερά των ΜΟΕ καλής γειτονίας, που επιθυμεί να οικοδομήσει με το ψευδοκράτος του Τατάρ;
Δεν μπορούμε να επεκταθούμε στα στενά πλαίσια ενός άρθρου. Δυστυχώς και η επίσκεψη του νέου Προέδρου εντάσσεται στα ίδια… καταθλιπτικά πλαίσια. Της εγκατάλειψης της Κύπρου, δηλαδή, και της επιβεβαίωσης για άλλη μια φορά του… «η Κύπρος κείται μακράν», τη χρονική περίοδο που ο Ελληνισμός βάλλεται από τον Έβρο μέχρι το Αιγαίο και την Κύπρο. Είναι θλιβερό! Αυτή η στήριξη από την μητέρα Ελλάδα σε «λύση» που θα μετατρέψει την Κύπρο σε νέα Αλεξανδρέττα μας πληγώνει. Μοιάζει με το «νίπτω τας χείρας μου» του Ποντίου Πιλάτου. Η Κύπρος οδηγείται στη σταύρωση (τουρκοποίηση), με τη χρεοκοπία της πολιτικής των ηγετών μας να προβάλλεται ως λύτρωση. Μια καταστροφική «λύση» για τον Ελληνισμό (όχι μόνο για την Κύπρο), η οποία μάλιστα απορρίφθηκε με 76%, παρουσιάζεται περίπου ως απελευθέρωση. Ενώ ουσιαστικά συνιστά τη νομιμοποίηση της κατοχής σε πρώτο στάδιο και την οριστική τουρκοποίηση της Κύπρου στο εγγύς μέλλον.
Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος μαίνεται! Ελπίζω ότι και ο λαός θα αντιληφθεί την πραγματική απειλή και τον θανάσιμο κίνδυνο που επικρέμεται. Με τα μυαλά των σημερινών ηγετών μας και την εμμονή στην αναχρονιστική λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, η Κύπρος θα είναι το «νέο Μαντζικέρτ» για τον Ελληνισμό και η αφετηρία για νέους εθνικούς ακρωτηριασμούς. Ας μην αναφερθώ εδώ και στα γνωστά τοις πάσι που επιβάλλεται να γίνουν για την άσκηση εναλλακτικής πολιτικής και για την αύξηση της αποτρεπτικής ισχύος, που θα δράσουν αποτρεπτικά για τα σχέδια του εχθρού, τα οποία θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζήτησης σε μια πανεθνική διάσκεψη. Εκεί πρέπει να παρθούν οι δέουσες αποφάσεις, που θα στοχεύουν σε ένα αναίμακτο και ασφαλές μέλλον για τον Ελληνισμό. Επιτέλους, αξιοπρέπεια για το έθνος μας, ανάλογη με αυτήν του ένδοξου παρελθόντος!
ΤΟ ΠΑΡΟΝ