Μόνο το κράτος και οι τράπεζες ωφελούνται από την επιβολή των POS
ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ Η ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ
–Πολλά τα προβλήματα για επιχειρηματίες και πελάτες στα μαγαζιά της εστίασης
–Στους… χαμένους και οι εργαζόμενοι
Τα POS μπορεί να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα για την εθνική οικονομία, αφού περιόρισαν σημαντικά τη φοροδιαφυγή και είναι η βασική αιτία για αυτά τα θηριώδη πλεονάσματα που βλέπουμε τα δύο τελευταία χρόνια στον προϋπολογισμό, αλλά για τους επαγγελματίες, και ειδικά εκείνους της εστίασης, αποτελούν πραγματική τροχοπέδη, όχι γιατί δεν αφήνουν περιθώρια φοροδιαφυγής, αλλά επειδή δεν έχουν προβλεφθεί πολλές περιπτώσεις στις οποίες δημιουργούν τεράστια προβλήματα και πρόσθετα κόστη στους καταστηματάρχες.
Κατ’ αρχάς, μέχρι να καθιερωθεί η χρήση των POS και να τη μάθουν οι υπεύθυνοι της εστίασης, πέρασε αρκετός καιρός και πολλοί καταστηματάρχες έφαγαν υψηλά πρόστιμα επειδή δεν εφάρμοσαν πιστά τη διαδικασία, όχι επειδή ήθελαν να κρύψουν έσοδα, αλλά από ελλιπή ενημέρωση και άγνοια.
Αργότερα έγιναν και κάποιες αλλαγές από το κράτος, για να διορθωθούν ορισμένες δυσλειτουργίες του συστήματος και να απλοποιηθεί η διαδικασία.
Παρ’ όλα αυτά, όμως, οι δυσκολίες υπάρχουν, ενώ πολλοί καταστηματάρχες αναγκάζονται να προσλαμβάνουν έξτρα προσωπικό για να διορθώνουν θέματα που ανακύπτουν στην καθημερινότητά τους από ελλείψεις ή μη προβλέψεις του νόμου περί εφαρμογής των POS.
Ενδεικτικά, παράγοντες της εστίασης, συνόψισαν τα προβλήματα στα εξής:
Όταν υπάρχει μια μεγάλη παρέα, π.χ. πέντε ατόμων, είναι αδύνατον να πληρωθεί μέσω POS ο λογαριασμός, αφού θα πρέπει να… σπάσει στα πέντε για να πληρώσει ο καθένας τη συμμετοχή του. Αυτό, όμως, δεν γίνεται και πρέπει να πληρώσει ο ένας με την κάρτα του και να πάρει από τους υπόλοιπους τη συμμετοχή τους με μετρητά. Αν δεν έχουν, όμως, μετρητά οι υπόλοιποι, τι γίνεται; Πώς θα πληρωθεί ο λογαριασμός, που θα είναι και μεγάλος, αφού είναι και η παρέα μεγάλη, και από κάτι τέτοιες παρέες προσδοκά το μαγαζί να ρεφάρει;
Αυτό το δίλημμα μπαίνει επειδή, σύμφωνα με τον νόμο, σε κάθε τραπέζι βγαίνει ένας λογαριασμός και αυτός ο λογαριασμός πρέπει να πληρωθεί είτε με μετρητά είτε με POS. Και επειδή το κράτος σχεδόν επιβάλλει τις πληρωμές με POS, οι περισσότερες, σε ποσοστό 80% περίπου, γίνονται με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή με κάρτα.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΑΑΔΕ, το 2024, το 70% των πληρωμών στην εστίαση, κυρίως σε εκείνα τα μαγαζιά που διαθέτουν φαγητό (εστιατόρια, μεζεδοπωλεία, ουζερί, τσιπουράδικα κ.λπ.), γινόταν με κάρτα, αλλά το ποσοστό αυτό ξεπερνούσε το 80% όταν ο λογαριασμός ήταν υψηλός.
Κατά συνέπεια, οι μεγάλοι λογαριασμοί, που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την επιχείρηση, πληρώνονται δύσκολα, γιατί δεν μπορούν να… σπάσουν, να διαμοιραστούν στα μέρη που οφείλουν να τον πληρώσουν.
Εδώ ο καταστηματάρχης, όπως επισημαίνει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατόρων και Συναφών Επαγγελμάτων, είναι υποχρεωμένος να επιλέξει αν θα χάσει τους πελάτες που αφήνουν καλό λογαριασμό ή θα βρει τρόπο να τους εξυπηρετήσει, χωρίς παράλληλα να… μπλέξει με την εφορία.
Έτσι, τον λογαριασμό του ενός τραπεζιού τον κάνει ισόποσους λογαριασμούς, όσα είναι τα άτομα της παρέας που θα πληρώσουν. Αν είναι πέντε τα άτομα, ανοίγει λογαριασμούς για πέντε τραπέζια, αν είναι έξι τα άτομα, για έξι τραπέζια κ.ο.κ.
Αν έχει κίνηση, όμως, το μαγαζί, αν είναι Σαββατοκύριακο ή κάποια γιορτή και έχει βγει ο κόσμος, είναι δυνατόν να γίνεται αυτή η δουλειά; Έτσι, υποχρεώνεται να προσλάβει άνθρωπο για να την κάνει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Δεν φτάνει, δηλαδή, που πλέον είναι δύσκολο να κρύψει έσοδα ο επιχειρηματίας, είναι υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων να παίρνει και έξτρα προσωπικό για να ξεπεράσει τα θέματα που δημιουργεί η καθιέρωση των POS. Ένα άλλο πρόβλημα με τα POS είναι ότι μπορεί να ξεφύγει κάποια πρόσθετη παραγγελία και να μη χτυπηθεί στη μηχανή, η οποία, βέβαια, στο τέλος θα βρεθεί και θα χτυπηθεί.
Αν, όμως, στο διάστημα αυτό γίνει έλεγχος και βρεθεί κάτι στο τραπέζι που δεν έχει χτυπηθεί στην ταμειακή, το κατάστημα έχει 10.000 ευρώ πρόστιμο από… χέρι. Δηλαδή, τρώει μια παρέα, πληρώνει, αλλά συνεχίζει να κάθεται.
Υπάρχει κίνηση στο μαγαζί, τα γκαρσόνια τρέχουν και παραγγέλνει η ίδια παρέα τρεις μπύρες ακόμα. Το γκαρσόνι, επειδή το φώναξαν κι από άλλο τραπέζι, φέρνει τις μπύρες, δεν τις χτυπά, για να μην καθυστερήσει, και μπαίνει ο έλεγχος. Τι θα πει ο καταστηματάρχης; Ότι είχαν πληρώσει και δεν περίμενε ότι θα κάνουν κι άλλο λογαριασμό, για να ανοίξει νέο στο ίδιο τραπέζι; Δεν πρόκειται να τον πιστέψει κανένας. Θα του βάλουν το δεκαχίλιαρο και δεν θα μπορεί να κάνει και τίποτα.
Επίσης, όπως μας είπαν, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που κάποιος έχει λεφτά στην κάρτα του, αλλά δεν φτάνουν για να πληρώσει τον λογαριασμό. Έχει βέβαια και μετρητά για να συμπληρώσει, αλλά ούτε τα μετρητά φτάνουν για να καλύψει το ύψος του λογαριασμού. Για παράδειγμα, ο λογαριασμός είναι 70 ευρώ και έχει 50 ευρώ μετρητά και άλλα 50 στην κάρτα. Δεν μπορεί να… σπάσει ο λογαριασμός, για να πληρωθούν τα 50 από την κάρτα και τα 20 με μετρητά. Έτσι, γίνεται αυτό που αναφέραμε. Βγαίνουν οι λογαριασμοί σε δύο τραπέζια και ο ένας πληρώνεται με μετρητά και ο άλλος με κάρτα.
Πέρα από τους καταστηματάρχες, όμως, προβλήματα με τη χρήση των POS έχουν και οι εργαζόμενοι, οι σερβιτόροι και οι βοηθοί. Όπως μας είπαν, με την εξάπλωση των πληρωμών με POS, έχουν μειωθεί κατά 30% έως 40% τα φιλοδωρήματα. Γιατί παλιότερα, όταν όλες οι συναλλαγές γίνονταν με μετρητά, όλοι είχαν ψιλά στην τσέπη τους και άφηναν πάντα κάτι, τώρα, με τις κάρτες, δεν υπάρχουν… ψιλά και δεν αφήνουν φιλοδώρημα οι πελάτες, όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν έχουν.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι με την εξάπλωση της χρήσης των POS το μόνο κερδισμένο, και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό, είναι το κράτος. Όλοι οι άλλοι χάνουν από λίγο έως πολύ. Τόσο οι καταστηματάρχες όσο και οι εργαζόμενοι. Αφού κερδίζει το κράτος και οι τράπεζες, φυσικά, όλα είναι καλά καμωμένα.
Οπότε, δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Διάθεση για να διορθωθεί κάτι δεν υπάρχει, μόνο αν έχανε το κράτος θα υπήρχε. Οπότε θα πορευτούμε όπως είμαστε, και σ’ όποιον αρέσει…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτο: freepik.com