Αν. Νικολαΐδης στο “Π”: Τα προβλήματα δεν λύνονται με επικοινωνιακές προσεγγίσεις, αλλά με παρεμβάσεις ουσίας
Του
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής Δράμας
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι χειρισμοί της κυβέρνησης σε διάφορα ζητήματα της επικαιρότητας απέδειξαν ότι, πέρα από την επικοινωνιακή προσέγγιση, απουσιάζουν οι κατάλληλα προετοιμασμένες παρεμβάσεις που θα επιφέρουν την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της βίας στα πανεπιστήμια, όπου η κυβερνητική αποτυχία είναι πασιφανής και αναγνωρίζεται ακόμη και εντός των τειχών της κυβερνητικής παράταξης. Αποτελεί πλέον σύνηθες φαινόμενο τα στελέχη της κυβέρνησης να παραδέχονται ότι απέτυχαν στην αντιμετώπιση τέτοιου είδους θλιβερών και απόλυτα καταδικαστέων φαινομένων. Συμπεριφέρονται μάλιστα σαν να πρόκειται για ένα κόμμα που μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας και θα φροντίσει να αναλάβει πρωτοβουλίες, ενώ πρόκειται για μια κυβέρνηση που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας εδώ και έξι χρόνια.
Βέβαια, ενώ οι ίδιοι ομολογούν την αποτυχία των μέχρι τώρα παρεμβάσεων, δεν προχωρούν σε αυτοκριτική και δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη, αλλά, αντιθέτως, εξαγγέλλουν νέα μέτρα, τα οποία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουν την τύχη όσων λήφθηκαν μέχρι τώρα.
Την ίδια ώρα, βέβαια, πέρα από τα περιστατικά βίας, τα πανεπιστήμια της χώρας χρειάζονται πλήρη αναβάθμιση σε όλα τα επίπεδα, όμως οι προτεραιότητες της κυβέρνησης φαίνεται ότι δεν περιλαμβάνουν τη δημόσια παιδεία. Για αυτό και τα φαινόμενα βίας συσχετίζονται με τη γενικότερη εικόνα εγκατάλειψης, για την οποία φέρει ακέραια την ευθύνη η κυβέρνηση.
Άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση που αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση περιορίζεται στο να προβάλλει με πομπώδη τρόπο προτάσεις και όχι να δίνει λύσεις είναι οι πρόσφατες ανακοινώσεις για τη βία των ανηλίκων και την αντιμετώπιση των φαινομένων σχολικού εκφοβισμού.
Για πολλοστή φορά, η κυβέρνηση προχωρά στην ανακοίνωση ενός σχεδίου, χωρίς όμως να έχει προηγηθεί η αξιολόγηση των προηγούμενων παρεμβάσεων και η διερεύνηση των λόγων αποτυχίας τους. Μάλιστα, είναι επαναλαμβανόμενο το φαινόμενο, πριν από τη δημοσιοποίηση νέων μέτρων, να απουσιάζει η ουσιαστική διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς, που έχουν πλήρη γνώση των δεδομένων και των τρόπων αντιμετώπισης φαινομένων βίας και παραβατικότητας.
Ακόμη και η πρόσφατη πρόταση για καταβολή από τους πολίτες χαμηλότερου κόμιστρου στα ταξί τα Σαββατοκύριακα και κάλυψη της διαφοράς με επιδότηση από το κράτος, ώστε να περιοριστεί η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, εντάσσεται στη γενικότερη αποσπασματική κυβερνητική προσέγγιση των προβλημάτων. Βέβαια, για τη συγκεκριμένη πρόταση υπήρξαν αντιδράσεις ακόμη και εντός κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί άμεσα.
Πρόσφατο είναι, άλλωστε, και ένα άλλο παράδειγμα, όταν πριν από λίγους μήνες είχε παρουσιαστεί μια επίσης προβληματική πρόταση, σύμφωνα με την οποία οι βενζινοπώλες απαγορεύεται να πωλούν καύσιμα σε οδηγούς δικύκλων που δεν φορούν κράνος, μεταφέροντας έναν σημαντικό τομέα ελέγχου του κράτους σε ιδιώτες. Και σε αυτήν την περίπτωση σημειώθηκαν έντονες αντιδράσεις και έκτοτε η τύχη της συγκεκριμένης ιδέας αγνοείται, αν και είχε παρουσιαστεί με εντελώς επικοινωνιακό τρόπο ως σημαντική παρέμβαση.
Είναι σαφές ότι η μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και η τήρηση των κανόνων οδικής ασφάλειας δεν μπορεί να μετατίθενται στον ιδιώτη. Οι αστυνομικοί έλεγχοι θα πρέπει να είναι αυστηροί και στοχευμένοι, έτσι ώστε σταδιακά να βελτιωθεί η κατάσταση. Βέβαια, για να μπορούν οι αστυνομικοί να προβαίνουν στον αναγκαίο αριθμό ελέγχων που απαιτείται, θα πρέπει η διαχείριση του προσωπικού της Αστυνομίας να είναι πλήρως ορθολογική και να έχει στο επίκεντρο την κάλυψη των πραγματικών κενών που υπάρχουν. Για να συμβεί αυτό, πάντως, λύση δεν είναι οι αποσπάσεις προσωπικού από μια περιοχή σε άλλη και η κάλυψη των κενών που δημιουργούνται με νέες αποσπάσεις, καθώς ο συγκεκριμένος φαύλος κύκλος δεν έχει τέλος και εξυπηρετεί μόνο κατά τόπους μικροπολιτικές ανάγκες.
Η γενική εικόνα είναι ότι οι πολίτες αναμένουν εναγωνίως επίλυση των προβλημάτων τους και η κυβέρνηση επιμένει να κινείται με όρους επικοινωνιακής διαχείρισης, ώστε να υπεκφεύγει των ευθυνών της. Όμως, αργά ή γρήγορα, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον συγκεκριμένο αρνητικό τρόπο διαχείρισης των σοβαρών ζητημάτων που καλείται να ξεπεράσει η κοινωνία. Είναι η λογική κατάληξη όταν η επικοινωνία επικρατεί της ουσίας…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ