ψίθυροι από Μαξίμου – Ρηγίλλης…

Ποιος νομίζει
ότι είναι;
Φαίνεται ότι κάποιοι πρυτάνεις έχουν παρεξηγήσει την αποστολή και τις υποχρεώσεις τους. Σε περιφερειακό πανεπιστήμιο παρατηρούνται από τον πρύτανη επανειλημμένα κρούσματα αλαζονικής συμπεριφοράς, αδιαφάνειας και ευνοιοκρατίας, που φθάνουν σε σημείο πλήρους περιφρόνησης των νόμων και κάθε ακαδημαϊκής δεοντολογίας. Ίσως ο κύριος πρύτανης του πανεπιστημίου αυτού θεωρεί ότι το ίδρυμα είναι προσωπικό του φέουδο για να προωθεί ή να καλύπτει ημέτερους, να ανταποδίδει εξυπηρετήσεις και να καταδιώκει όσους δεν «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις». Πρέπει όμως να γνωρίζει ότι στις ημέρες μας δεν υπάρχουν στεγανά ή ομερτά και, δυστυχώς γιʼ αυτόν, τα πάντα γίνονται γνωστά. Η εποχή τού «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» έχει περάσει ανεπιστρεπτί και οι πάντες κρίνονται. Ιδιαίτερα όταν ο κ. πρύτανης επισκέπτεται σπανίως την έδρα του πανεπιστημίου του, επειδή αρέσκεται να περιδιαβαίνει στα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας, να παραγοντίζει στα υπουργεία και να αυτοπροβάλλεται. Με κάτι τέτοιες συμπεριφορές οι κορώνες που ο συγκεκριμένος αρθρώνει για αυτοδιοίκηση στα πανεπιστήμια δεν πείθουν κανέναν και δείχνουν ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να αποκτήσει ακόμα περισσότερες εξουσίες για να αλωνίζει ανεμπόδιστα και ασύδοτα στον πανεπιστημιακό χώρο. Έτσι δικαιώνεται η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας που σκέφτεται να θεσμοθετήσει Συμβούλιο Διοίκησης στα πανεπιστήμια για να περιορίσει τέτοια φαινόμενα αυταρχισμού και κακοδιοίκησης.

***

Ανεπάγγελτοι
και απάτριδες…
Ένας παλιός πολιτικός τα βάζει με τους πολιτικούς. Ο πρώην υπουργός Γιάννης Παλαιοκρασσάς σε άρθρο του επισημαίνει:
«Η σημερινή γενιά πολιτικών είναι, στη μεγάλη της πλειοψηφία, ανεπάγγελτη και χωρίς πείρα της αγοράς. Τρέμει το πολιτικό κόστος και λατρεύει την προβολή. Μπροστά στο κατʼ αυτούς δίλημμα, μεταξύ καθήκοντος προς την πατρίδα και μικροπολιτικής επιβίωσης, σταθερά επιλέγουν το δεύτερο».