Τη σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο δεν μπορεί να την έχει η Τουρκία

Επειδή όμως κινδυνεύει να σκιαστεί η ελπίδα που προβάλλει πίσω από αυτήν την επίσκεψη, από τη δήλωσή του στην Κωνσταντινούπολη για την ανάγκη «να ελευθερώσουμε την Κύπρο από τις Μητέρες Πατρίδες», επιθυμώ να κάνω κάποια σχόλια, με τον οφειλόμενο βεβαίως σεβασμό στην υπευθυνότητα του πρωθυπουργού της Ελλάδος που επιπλέον έχει και μακράν εμπειρία ως υπουργός Εξωτερικών.
Η ελληνική προέλευση και συνέχεια της Κύπρου, για τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Και ο πλέον κακόπιστος και απληροφόρητος εύκολα μπορεί να πεισθεί γι’ αυτό, από την ίδια γλώσσα, θρησκεία, έθιμα, καθώς και την κοινή συμμετοχή σε κάθε μορφή αγώνος.
Στη μακραίωνα αυτήν ελληνική πορεία παρεβλήθησαν πέντε σχεδόν αιώνες κατοχής και τυραννίας από την Τουρκία. Ακόμη όμως και κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, δεν εκάμφθη το φρόνημα και ο ελληνικός χαρακτήρας των Κυπρίων. Υπάρχουν σοβαρές επιστημονικές εργασίες που αποδεικνύουν ότι ένας αριθμός Ελλήνων κάτω από ποικίλες συνθήκες και καταπιέσεις αναγκάστηκε να εξισλαμισθεί. Οι μαρτυρίες και οι αποδείξεις αυτής της ιστορικής πραγματικότητας ήταν ανιχνεύσιμες και χειροπιαστές μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες.
Από το 1974 και μετά την εισβολή, όμως, επεδιώχθη αφενός η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών και αφετέρου μαζική μεταφορά εποίκων από την Τουρκία με σκοπό να εμφανίζεται αμιγώς «τουρκικό» το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Παρά ταύτα, ύστερα από μακρά επίμονη και επίπονη προσπάθεια, η Κυπριακή Δημοκρατία στο σύνολό της έγινε πλήρες και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Αναφερόμενοι στην προηγούμενη ιστορία και πορεία της Κύπρου σε κάθε φάση ανιχνεύουμε τη σχέση Μητέρας Πατρίδος της Ελλάδος προς ολόκληρη την Κύπρο. Εσχάτως ανεκάλυψε και η Τουρκία ανάλογη δήθεν σχέση προς το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Όλοι ξέρουμε ότι από κάθε φυσιολογικό τοκετό γεννάται ένα αρτιμελές παιδί. Έτσι ενιαία και αρτιμελής είναι η Κύπρος για την Ελλάδα και την ιδιότητα αυτήν την τίμησε και τη διατήρησε διά μέσου των αιώνων. Αλλά και η Ελλάδα, παρά τις κατά καιρούς μεμψιμοιρίες και γκρίνιες, ακόμα κι αν έκανε λάθος πολιτικές ή τακτικές κινήσεις, επετέλεσε στο ακέραιο τον ιστορικό της ρόλο της Μητέρας Πατρίδας. ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΤΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΦΑΡΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΕΩΣ, ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ ΤΕΛΟΛΟΓΙΚΑ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΡΟΛΟΣ.
Ερχόμαστε τώρα στον υποτιθέμενο «μητρικό» ρόλο της Τουρκίας. Πώς είναι δυνατόν να προβάλλει αυτήν την ιερή ιδιότητα, όταν η σχέση της άρχισε με βιασμό της κόρης, εσυνεχίσθη με διαμελισμό του σώματός της και ακολούθως εγκατάσταση σφετεριστών; Και τι προοπτική και μέλλον μπορεί να προσφέρει στο παιδί; Η απάντηση είναι ανέχεια, σκοτάδι και εξευτελισμό.
Φτάνουμε λοιπόν στη σημερινή κατάσταση, με την Κύπρο και την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία, με το παράσημο του βιαστού και κατοχικού καταπιεστή τμήματος της Κύπρου, να θέλει να παίξει τον ρόλο τής καλής μητέρας και να επιβάλει όρους για να συμπράξει με την Ευρώπη.
Τώρα ήλθε η ώρα Ελλάδα και Κύπρος αδελφωμένες να σφυρηλατήσουν την ισχυρή τους παρουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να συμβάλουν στη συνέχιση της παραδόσεως του Ελληνισμού να φωτίζει την Ευρώπη.
Αλλά και η Ευρώπη να δείξει επιτέλους ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κάποιος που καταπατεί τμήμα κράτους μέλους της.
Η αποχώρηση του στρατού κατοχής και των εποίκων είναι μονόδρομος και μόνη ελπίδα για τους διπλά καταπιεσμένους Τουρκοκύπριους να απολαύσουν τη στοργή και τα αγαθά της Ενωμένης Ευρώπης.

ΝΙΚΟΣ ΕΡ. ΙΩΑΝΝΟΥ
Καρδιολόγος