Πολύ μικρά για τόσα μεγάλα…

Σαν λιγουλάκι γρήγορα ξυπνήσατε κύριε Σαρκοζί… Και ξαφνικά συνειδητοποιήσατε ότι δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν συμφωνήσουν όλοι… Έτσι που τα κάνατε, ας τα λουστείτε. Δύο χρόνια σφυρίζατε αδιάφορα… Νομίζοντας ότι το καράβι έμπασε νερά από την Ελλαδίτσα, κι αρκούσε να τη στήσετε στον τοίχο, και ότι έτσι όλα θα πήγαιναν πρίμα. Δεν ξέρατε, δεν ρωτούσατε τον σοφό και έμπειρο Ζακ Ντελόρ που είχατε δίπλα σας… Πριν από μια εβδομάδα σας έψαλε τον επικήδειο. Πολύ λίγα, πολύ αργά κάνετε, κύριε Μερκοζί… Τώρα αν τελικά βουλιάξει το καράβι, θα σας πάρει όλους σας… Και εμάς βέβαια, αλλά εσείς θα έχετε τις μεγαλύτερες ζημιές. Οι αγορές εσάς έχουν στόχο…

Και κάτι σαν υστερόγραφο…

Για ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη, που βρίσκεται ένα βήμα πριν από το παγόβουνο (επιτέλους δικαιώθηκε ο δικός μας ο Παπακωνσταντίνου, πες, πες. Τιτανικός έγινε η ΕΕ), οφείλεται στο γεγονός ότι σήμερα έχουμε πολύ μικρούς ηγέτες παντού… Σκεφθείτε ότι στο τιμόνι που άλλοτε υπήρχε ένα Σμιτ, ένας Μιτεράν, μια Θάτσερ, ένας Κολ, σήμερα κάνουν τους καπετάνιους οι μικροί (ακόμα και σε ανάστημα) Σαρκοζί και Μέρκελ. Και μάλιστα θέλουν να αποφασίζουν οι δύο για τους εικοσιεπτά. Γι’ αυτό και πάνε όλα κατά διαόλου…