Ο αυτοεξευτελισμός της κυρίας Διαμαντοπούλου
Η «θυμίζουσα επιλοχία των Ες Ες, βλαχοευρωπαία κυρία Διαμαντοπούλου», όπως την είχα χαρακτηρίσει σε δύο προηγούμενα άρθρα μου -το πρώτο από αυτά δημοσιεύτηκε προ τριετίας- υπερέβη κατά πολύ τη βεβαιότητά μου για το αδίστακτο του χαρακτήρα της και τη μη ανταποκρινόμενη σε ικανότητες και προσόντα εκκωφαντική μωροφιλοδοξία της. Έναν χαρακτήρα και μια μωροφιλοδοξία που ξεδιπλώθηκαν σε όλο τους το… μεγαλείο στα τεκταινόμενα για την εκλογή αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και γνώρισαν την κορύφωσή τους με τη… μνημειώδη αγόρευσή της στην Εθνική Συνδιάσκεψη του πρώην Κινήματος.
Στην αγόρευσή της αυτή η εν λόγω κυρία κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να εξοργίσει και την πλευρά Παπανδρέου και την πλευρά Βενιζέλου, εδραιώνοντας επιπλέον και τον υφιστάμενο διχασμό στη βάση του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο ματαίως επιχειρεί ο Κώστας Σκανδαλίδης να γεφυρώσει!
Την ύστατη στιγμή (και αφού ΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ για το προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα) διατράνωσε την υποστήριξή της στον Γιώργο, τον εύκολο μάλιστα και αναλώσιμο αυριανό της αντίπαλο -αν η πλάστιγγα έγερνε προς τον Ευάγγελο, θα ετάσσετο με αυτόν, γνωρίζοντας, ω της δυστυχίας της (!), ότι ο τελευταίος θα έθαβε διά παντός τις αρχηγικές της βλέψεις- και μίλησε για ΠΑΡΑΤΑΣΗ της αρχηγίας του νυν αρχηγού… Πιο εύγλωττα δεν θα μπορούσε να είχε διατυπώσει τις μύχιες επιδιώξεις της…
Το πανηγύρι, το μεγάλο πανηγύρι (και ο έσχατος αυτοεξευτελισμός της) άρχισε μετά την άριστα προμελετηθείσα αγόρευσή της στην Εθνική Συνδιάσκεψη. Μόλις προκλήθηκαν οι εκατέρωθεν φυσιολογικές αντιδράσεις και τα δηλητηριώδη ή περιπαικτικά δημοσιεύματα των εφημερίδων -η περιπαικτική αντιμετώπιση είναι ενίοτε δηλητηριωδέστερη από τη δηλητηριώδη- η υψηλόβαθμη… δεσποσύνη του ΠΑΣΟΚ και μόνιμη πελάτισσα των καναλιών συνειδητοποίησε την γκάφα ολκής που διέπραξε. Και… φρονίμως ποιούσα προσπάθησε να την καλύψει, υποπίπτοντας σε σωρεία άλλων αυτεπίστροφων ατοπημάτων!
Ενδεικτικά αναφέρω απόσπασμα από ανάλυση του Γιάννη Τριάντη για τα διαδραματιζόμενα στο ΠΑΣΟΚ με τίτλο «Κρίση και έλκος», που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στην «Ελευθεροτυπία», και την κατακλείδα, επίσης δευτεριάτικου, αρθρίδιου στο «Έθνος».
Ιδού το γραφέν από τον Γιάννη Τριάντη: «… ”κάηκε” η Διαμαντοπούλου. Το γερό χαρτί της διαπλοκής, η πεφιλημένη των Αμερικανών και μετρ των δημοσίων σχέσεων την πάτησε: Με την κουτοπόνηρη πρότασή της για… παράταση της αρχηγίας Παπανδρέου δυσαρέστησε τους πάντες. Και δικαίωσε πλήρως τον Βενιζέλο, που μίλησε για επίδοξους αρχηγούς οι οποίοι τάσσονται τώρα με τον Παπανδρέου περιμένοντας την ήττα του στις επόμενες εκλογές».
Ιδού και η κατακλείδα του αρθρίδιου στο «Έθνος»: «Κάποτε ρώτησαν τον Λιονέλ Ζοσπέν τη γνώμη του για τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τη χαρακτήρισε ”δευτερεύουσα προσωπικότητα”. Πετυχημένος ο ορισμός και με ευδιάκριτη εφαρμογή στα καθ’ ημάς…».
Όσο για τον Στάθη (που έχω… τύψεις όταν δεν τον αναφέρω), τη σνομπάρισε τη Δευτέρα και το διέπραξε περί διαγραμμάτου την Τρίτη: «Ελύθη το μυστήριον. Όταν μιλά η κυρία Διαμαντοπούλου ενίοτε δαγκώνει τις λέξεις, γι’ αυτό οι καημένες συχνά παρουσιάζουν συμπτώματα δηλητηρίασης, αφυδάτωσης και αλλεργίας…».
Τι έκανε, λοιπόν, η κυρία Διαμαντοπούλου όταν την πιάσανε στα πράσα εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ; Πήρε σβάρνα τα κανάλια (τα οποία την αβάνταραν ούτως ή άλλως) και άρχισε τις… διευκρινίσεις και τις «διαψεύσεις», ψευδόμενη ανερυθριάστως. Ουδέποτε μίλησε, λέει, για αλλαγή ηγέτη, αλλά για «την ανάγκη αλλαγής ηγεσίας»! Σε ποιους, άραγε, νόμιζε ότι απευθυνόταν; Σε βλάκες με πατέντα; Σε κουτορνίθια; Ή μήπως σε βαθυστόχαστους διανοητές που θα μπορούσαν να επινοήσουν μονοπρόσωπη ηγεσία χωρίς ηγέτη;
Και αυτά τα φαιδρεπίφαιδρα τα ισχυριζόταν με ύφος οσίας Μαγδαληνής, όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι ήταν έτοιμη να διεκδικήσει και η ίδια την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας υπονοούμενα τον πρώτο καιρό και κλωθογυρίζοντάς το στο μυαλό της, μέχρι που αποφάσισε να ποντάρει στο σίγουρο (και ευνοϊκό γι’ αυτήν) χαρτί του Γιωργάκη! Παρεμπιπτόντως: Τι ταλέντο, αλήθεια, κι αυτό να μεταμορφώνεται από «επιλοχίας των Ες Ες» (όταν στον προεκλογικό αγώνα του 2004 κατηγορούσε τη ΝΔ, δεν θυμάμαι πια γιατί, επιδεικνύοντας μαινόμενη στις τηλεοράσεις κάτι κίτρινους φακέλους) σε αδικούμενο μεγαλομάρτυρα!
Το «δαχτυλίδι» της διαδοχής δεν ήταν, βέβαια, «σταυρός μαρτυρίου» για τον εντός διμήνου… ωριμάσαντα Γιωργάκη. Η πορεία, ωστόσο, της κυρίας Διαμαντοπούλου μετά την 12η Νοεμβρίου στο ΠΑΣΟΚ θα είναι αληθινός Γολγοθάς. Ουδείς λησμονεί όχι μόνο τα λίαν πρόσφατα «κατορθώματά» της, αλλά και τα παλαιότερα πεπραγμένα της. Διότι υπήρξε το χαϊδεμένο παιδί του Σημίτη και στυλοβάτης του εκσυγχρονιστικού σημιτισμού, γεγονός ουδόλως θετικό γι’ αυτήν, δεδομένου ότι ο Κώστας Σημίτης θεωρείται από πολλούς και ειδικότερα από τον μέχρι τούδε και πιθανότατα νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ αποδιοπομπαίος τράγος, αν όχι «μίασμα»…
Εκτός από τον Γ. Παπανδρέου (που δεν ξεχνά και θα την αντιμετωπίσει καταλλήλως παραμερίζοντάς την) η κυρία Διαμαντοπούλου θα υφίσταται εξακολουθητικά και την περιφρόνηση του Ευάγ. Βενιζέλου – περιφρόνηση που θα συμμερίζονται προδήλως και οι φίλοι του, αφού γνωρίζουν ότι τον είχε επισκεφτεί στο σπίτι του και ότι «τα είχαν βρει».
Πριν γράψω αυτό το άρθρο η γυναίκα μου με ρώτησε, βλέποντας να διατυπώνω στο χαρτί τον τίτλο του: «Σκοπεύεις στ’ αλήθεια να καταπιαστείς σ’ ένα ολόκληρο άρθρο με την κυρία Διαμαντοπούλου, ισχυριζόμενος μάλιστα ότι αυτοεξευτελίζεται;». «Ναι, και πιστεύω πως θα το απολαύσει. Άνθρωποι της δικής της μωροφιλοδοξίας ηδονίζονται όταν γίνεται λόγος για το άτομό τους, έστω κι αν ο λόγος αυτός είναι σφόδρα επικριτικός».
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Σήμερα, 11 Νοεμβρίου, στις 11 και 11 λεπτά ακριβώς το πρωί αρχίζει το καρναβάλι στη Γερμανία. Το γράφω, επειδή το έζησα ενεργά στο παρελθόν επί είκοσι χρόνια. Ελπίζω η ημερολογιακή σύμπτωση με την εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ να είναι άσχετη με παρατράγουδα και ενδεχόμενα ευτράπελα επεισόδια. Το ΠΑΣΟΚ το έχει ανάγκη ο τόπος και οι μετέχοντες σ’ αυτό οφείλουν να προστατέψουν την ενότητά του, παρά τα όσα θλιβερά και απαράδεκτα μεσολάβησαν από το βράδυ των βουλευτικών εκλογών.