Καμπάνιες ενημέρωσης για το AIDS και αύξηση των εθελοντών αιμοδοτών

Και η πραγματικότητα αυτή γίνεται ακόμα πιο τραγική από τη στιγμή που δεν γνωρίζουμε πόσοι επιπλέον συνάνθρωποί μας έχουν μολυνθεί κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους, εφόσον χρειάσθηκε να τους κάνουν μετάγγιση αίματος. Αποτελεί έγκλημα κατά της κοινωνίας το έλλειμμα ενημέρωσης που διαπιστώνεται. Δεν είναι δυνατόν να μην ενημερώνεται ο κάθε ασθενής ότι το αίμα που του μεταγγίζουν μπορεί να του μεταδώσει μολυσματικές ασθένειες που πολλές φορές μπορεί να τον οδηγήσουν και στον θάνατο, όπως το AIDS, η ηπατίτιδα κ.λπ. Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις που ο ασθενής έχει περισσότερες πιθανότητες να κινδυνεύσει από μετάγγιση παρά από την πάθησή του! Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να ζητήσει να μην του κάνουν μετάγγιση. Σε κάθε περίπτωση όμως θα είναι ενημερωμένος και θα γνωρίζει τι ενδεχομένως τον περιμένει. Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα μία τράπεζα αίματος μπορούσε να διαπιστώσει αν κάποιος δότης ήταν μολυσμένος από τον ιό του AIDS μετά την πάροδο 22 ημερών. Δηλαδή υπήρχε ένα παράθυρο ή μία «μαύρη τρύπα» 22 ημερών. Από δω και στο εξής όμως το «παράθυρο» αυτό θα μειωθεί στις 7 ημέρες, καθώς με επείγουσα εγκύκλιο του υπουργού Υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλου, όλες οι ποσότητες αίματος θα πρέπει να συγκεντρώνονται στα οκτώ κέντρα αιμοδοσίας που εφαρμόζουν το μοριακό σύστημα ελέγχου του αίματος και από εκεί να διοχετεύονται σε όλα τα νοσοκομεία. Τα οκτώ κέντρα που εφαρμόζουν τον μοριακό έλεγχο στο αίμα είναι το Γενικό Κρατικό Αθηνών «Γ. Γεννηματάς», το Λαϊκό, το Ιπποκράτειο, το ΠΓΝ Πάτρας στο Ρίο, το ΠΓΝ Πάτρας «Αγ. Ανδρέας», το ΓΝ Αλεξανδρούπολης, το Κοτλιμπάνειο Λάρισας και το «Χατζηκώστα» των Ιωαννίνων.

Αμέσως θα αρχίσουν να εφαρμόζουν το μοριακό σύστημα και άλλα έξι κέντρα αιμοδοσίας. Αυτά είναι το Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, το Βενιζέλειο Ηρακλείου, το Γενικό Κρατικό Νίκαιας, το ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, το «Αμαλία Φλέμινγκ» και το Δρακοπούλειο.

Όπως όμως υποστηρίζουν παράγοντες του χώρου της Υγείας, δεν αρκεί μόνο η μοριακή εξέταση του αίματος. Το βασικό είναι να συνειδητοποιήσει ο κόσμος τη σημασία που έχει η εθελοντική αιμοδοσία. Σήμερα στη χώρα μας το 53% είναι συμπτωματικοί αιμοδότες, δηλαδή φίλοι ή συγγενείς πασχόντων που δίνουν αίμα για τους δικούς τους ανθρώπους. Οι συμπτωματικοί αιμοδότες είναι οι επικίνδυνοι, γιατί δεν έχουν ιστορικό στα κέντρα αιμοδοσίας και δεν είναι εύκολο να εντοπιστεί αν είναι φορείς μολυσματικών νοσημάτων. Αν όμως οι εθελοντές αιμοδότες κάλυπταν τις ανάγκες μας σε αίμα θα ήμασταν όλοι πολύ πιο… ήσυχοι, δεδομένου ότι οι εθελοντές αιμοδότες δίνουν κάθε χρόνο ή κάθε έξι μήνες αίμα, το οποίο εξετάζεται, ελέγχεται και είναι πιο σίγουρο. Γιατί το αίμα από εθελοντή αιμοδότη, που ελέγχεται δύο φορές τον χρόνο, όσες δηλαδή και οι αιμοδοσίες που κάνει, σαφώς είναι πιο φερέγγυο από το αίμα του πρώτου τυχόντος αγνώστου. Γι’ αυτό χρειάζεται ειδική καμπάνια υπέρ της εθελοντικής αιμοδοσίας. Και κίνητρα ακόμα, αν απαιτηθούν. Γιατί έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, το αίμα είναι θέμα ζωής και θανάτου για τους ασθενείς.

Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους του χώρου της Υγείας, ειδική καμπάνια πρέπει να γίνει και για το AIDS. Γιατί τα δύο τελευταία χρόνια τα κρούσματα στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 38%! Και δεν είπε κανείς τίποτα! Το AIDS κάνει… θραύση και ουδείς είχε ενημερώσει κανέναν! Η εντυπωσιακή αυτή αύξηση των κρουσμάτων του θανατηφόρου ιού στη χώρα μας οφείλεται εν πολλοίς στην αθρόα είσοδο γυναικών από τη Ρωσία και την Ουκρανία. Το AIDS στα κράτη αυτά «σαρώνει», οπότε πολλές από τις γυναίκες που έρχονται στη χώρα μας ενδεχομένως να είναι ήδη φορείς του ιού. Γι’ αυτό άλλωστε η Ελλάδα αποκαλείται «ο ορθόδοξος δρόμος του AIDS». Δηλαδή οι Ρωσίδες και οι Ουκρανέζες που αναζητούν καλύτερη τύχη στα ξένα προτιμούν να έρχονται στη χώρα μας, επειδή υπάρχει θρησκευτική συγγένεια, λόγω του ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι ορθόδοξοι όπως εμείς. Έτσι προτιμούν την Ελλάδα, αλλά μας… φέρνουν και το AIDS. Άρα, όπως τονίζουν οι ειδικοί, μια καμπάνια για το AIDS είναι επιβεβλημένη. Στην καμπάνια αυτή θα πρέπει να τονίζονται όχι μόνο τα μέτρα προφύλαξης αλλά και τα μέτρα μη μετάδοσης μολυσμένου αίματος. Όπως π.χ. να μη δίνει κάποιος αίμα αν δεν έχουν περάσει τρεις ημέρες από τη στιγμή που έχει έρθει σε σεξουαλική επαφή.

Εκείνο που μένει λοιπόν είναι να δούμε αν θα γίνουν αυτές οι καμπάνιες που τόσο ευεργετικά αποτελέσματα μπορούν να έχουν για την κοινωνία μας.