Ας σοβαρευτούμε

Ορισμένοι κοινωνικοί παράγοντες κλείνουν τα μάτια στην τραγική κατάσταση της χώρας και στις καταναγκαστικές συνθήκες που μας οδήγησαν στον μηχανισμό στήριξης και στο Μνημόνιο. Έτσι, αναθεματίζουν το Μνημόνιο, καλούν τον λαό σε αντίσταση και προτείνουν αλλαγή πορείας για τη χώρα, περίπου προς το… πουθενά! Όμως μια χώρα που το 2009 είχε δημόσιο χρέος, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, 127% του ΑΕΠ (δηλαδή το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και έλλειμμα πάνω από το 15%, που οι αγορές είχαν κλείσει την πόρτα τους στα κρατικά ομόλογά της, που η διατραπεζική αγορά επίσης είχε κλείσει την πόρτα της στις τράπεζές της, ποιον άλλον δρόμο είχε να βαδίσει;
•Κι εκτός τούτων, το δημόσιο χρέος είχε την τάση διαρκώς να αυξάνεται οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στον γκρεμό της χρεοκοπίας. Ακόμα και τώρα, με τόσες θυσίες, που μείωσαν το έλλειμμα το 2010 κατά 6 μονάδες του ΑΕΠ, το χρέος θα αυξάνεται τουλάχιστον έως το 2012, καθότι για να αντιστραφούν τα πράγματα πρέπει να δημιουργηθούν πρωτογενή πλεονάσματα και να μπει η χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το 2012 η χώρα θα μπει σε αναπτυξιακή τροχιά και ότι θα δημιουργηθούν πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε σταδιακά να βγούμε από τον κύκλο της χρεοκοπίας. Θα δούμε. Και λέμε θα δούμε γιατί το πρώτο εξάμηνο του 2011 θα είναι δύσκολο για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, ενώ τότε θα κριθεί εάν η κυβέρνηση θα καταφέρει να υλοποιήσει το δύσκολο εγχείρημα που λέγεται διαρθρωτικές αλλαγές.
• Μέχρι πρότινος επαΐοντες υποστήριζαν ότι η χώρα θα οδηγηθεί αναγκαστικά στην αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους, καθότι τα έτη 2014 – 2015 θα είχε συγκεντρωθεί ένα μεγάλο μέρος αποπληρωμών χρέους, το οποίο δεν θα μπορούσαμε να εξυπηρετήσουμε. Τώρα η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των 110 δισ. του μηχανισμού στήριξης κουρελιάζει τις βαθυστόχαστες αναλύσεις των επαϊόντων της καταστροφολογίας. Κατά τη γνώμη μας, η χώρα μπορεί να τα καταφέρει, αρκεί και οι κοινωνικές και οι πολιτικές δυνάμεις να δείξουν την απαιτούμενη σοβαρότητα.