Το Πάσχα της μεγάλης φυγής…
–Από την Παρασκευή πριν του Λαζάρου άρχισε φέτος το κύμα της εξόδου, που τη Μεγάλη Πέμπτη… αναβαθμίστηκε σε τσουνάμι!
Μία από τις μεγαλύτερες εξόδους των τελευταίων ετών ήταν η φετινή για το Πάσχα. Το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν ότι ξεκίνησε αρκετά νωρίς, αφού το πρώτο κύμα εξοδούχων σχηματίστηκε την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου.
Οι πρώτοι που έφυγαν κατευθύνθηκαν προς τα νησιά, και μάλιστα πολλοί δήλωσαν ότι θα έμεναν τουλάχιστον για δέκα μέρες, αφού, πλέον, με την ακρίβεια των εισιτηρίων, η νησιωτική Ελλάδα είναι προορισμός πολυτελείας και δεν αφήνει περιθώρια για πολλά ταξίδια. Έτσι, όποιος πήγε, πήγε για να μείνει.
Στην ηπειρωτική χώρα, οι μετακινήσεις για το Πάσχα άρχισαν από τη Μεγάλη Τρίτη και κορυφώθηκαν τη Μεγάλη Πέμπτη. Επειδή, όμως, πολλοί δεν βρήκαν θέσεις για την ημέρα αυτή, έφυγαν τη Μεγάλη Παρασκευή.
Οι ουρές σε λιμάνια, αεροδρόμια και διόδια ατελείωτες. Παρά τα πολλά δρομολόγια, τις έκτακτες πτήσεις, τη λειτουργία όλων των θέσεων στους σταθμούς διοδίων, ήταν τέτοιος ο αριθμός των εξοδούχων που οι ουρές δεν σταματούσαν. Υπήρχε αστυνόμευση, υπήρχε κινητοποίηση από αστυνομικούς και λιμενικούς, αλλά ήταν τόσος πολύς ο όγκος των οχημάτων και των ανθρώπων, που δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθούν τα παρατράγουδα.
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, οι αριθμοί των διακινουμένων θύμιζαν εποχές προ κορονοϊού. Όταν ο κόσμος ξεχυνόταν έξω με ρυθμούς ξέφρενους, εξωπραγματικούς.
Πολλοί λένε ότι σε μια χώρα που δοκιμάζεται από τη φτώχεια, που πολλοί δεν θα έχουν ούτε αρνί να φάνε το Πάσχα, είναι περίεργο να μπορούν όλοι αυτοί να βγαίνουν για να κάνουν Ανάσταση στην ύπαιθρο. Όταν τα εισιτήρια είναι στα ύψη, η βενζίνη… τσουρουφλίζει, τα έξοδα ανεβαίνουν με γεωμετρική πρόοδο, πώς μπορεί τόσος κόσμος να βγαίνει; Η… εξίσωση δεν βγαίνει. Τι συμβαίνει τελικά; Είμαστε πλούσιοι και δεν το ξέρουμε;
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Κατ’ αρχάς, στο Λεκανοπέδιο ζουν περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι. Αν υποθέσουμε ότι το ένα τέταρτο μόνο έχει τη δυνατότητα να κάνει Πάσχα εκτός των τειχών, φτάνουμε αμέσως στο 1 εκατομμύριο. Μόνο αυτοί φτάνουν για να γεμίσουν τους δρόμους και τα λιμάνια. Έπειτα είναι εκείνοι που έχουν σπίτια στην επαρχία και πάνε στα χωριά τους, όπου θα τους έρθει πιο οικονομικά τα Πάσχα. Θα είναι εκεί οι γονείς, τα αδέλφια, όλο και κάτι θα έχουν. Ο ένας το αρνί, ο άλλος τα τυριά, ο τρίτος τα αυγά, ο τέταρτος τα γλυκά, όλοι θα έχουν να συνεισφέρουν από κάτι και τα έξοδα μειώνονται. Έτσι, το μεγαλύτερο κόστος είναι το κόμιστρο, το κόστος διαδρομής, το οποίο είναι αντιμετωπίσιμο. Γιατί, αν δεν έχεις έξοδα διαμονής και φαγητού, μπορείς να πας στην επαρχία, είναι εφικτό, δεν είναι κάτι ακατόρθωτο.
Επίσης, φέτος βοηθάει και ο καιρός. Όλοι οι μετεωρολόγοι συμφωνούσαν ότι το Πάσχα θα είναι από ανοιξιάτικο έως… καλοκαιρινό, με αποτέλεσμα κι αυτοί που ήταν αμφιταλαντευόμενοι να αποφασίσουν να φύγουν.
Με αεροπλάνα και βαπόρια, με τρένα και με ΙΧ, με, λεωφορεία και δίκυκλα, οι κάτοικοι του κλεινού άστεως ζήλεψαν το κλέος της ελληνικής επαρχίας, της πατροπαράδοτης ελληνικής Πασχαλιάς και ξεχύθηκαν στην ύπαιθρο και στα νησιά. Η μεγάλη έξοδος, η μεγάλη φυγή ολοκληρώθηκε το απόγευμα του Σαββάτου, όταν και οι τελευταίοι, οι εργαζόμενοι σε καταστήματα, εργοστάσια κ.λπ., που σχολάνε το μεσημέρι, πέρασαν την πόρτα της εξόδου της Αττικής.
Η επιστροφή δεν αναμένεται να δημιουργήσει πολλά προβλήματα, καθώς θα είναι τμηματική. Αλλά έχουμε καιρό μέχρι τότε…
Το ζητούμενο είναι να προσέχουμε όλοι, είτε οι εντός των τειχών είτε οι εξοδούχοι, για να είμαστε όλοι γεροί, αρτιμελείς και γεμάτοι από μια αξέχαστη Πασχαλιά και την Εβδομάδα της Διακαινησίμου. Και μετά το Πάσχα δηλαδή.
Καλή Ανάσταση.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ