To ταχύτερο
Δεκαέξι μήνες μετά την υπογραφή του Μνημονίου και των εξ αυτού δανειακών συμβάσεων η κοινωνία βιώνει την καταστροφή. Καταστροφή οικονομική, κοινωνική, θεσμών. Η κυβέρνηση στο όνομα της «σωτηρίας της πατρίδας» μέσα σε 2 χρόνια πήρε 8 φορές μέτρα. Το πακέτο μέτρων με βάση την 6η δόση είναι το πιο αιματηρό, αλλά όχι το τελευταίο. Δραματικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αντισυνταγματικά φορομπηχτικά χαράτσια, απολύσεις στον δημόσιο τομέα (είτε με το όνομα της απόλυσης είτε με το όνομα της εργασιακής εφεδρείας), ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και γης, ξεχαρβάλωμα της κοινωνικής ασφάλισης, της δημόσιας παιδείας και υγείας.
Κι όλα αυτά για το «χρέος» και για να ξαναβγούμε κάποτε στις χρηματαγορές, να ‘χουμε «ανάπτυξη» και πρωτογενές πλεόνασμα. Τι πέτυχε αυτή η πολιτική; Η ύφεση βαθαίνει, αόρατος είναι ο χρόνος ανάκαμψης, το δημόσιο χρέος αυξάνεται, τα ελλείμματα δεν υποχωρούν, η παραγωγική δομή της χώρας, όση έχει απομείνει, διαλύεται, η θέση της χώρας διεθνώς υποχωρεί.
Από τη μεταπολίτευση ως τώρα δεν υπάρχει πιο ορατά χρεοκοπημένη πολιτική και πιο επικίνδυνη για τον λαό κυβέρνηση.
Οποιαδήποτε λύση αναζητηθεί έχει ένα προαπαιτούμενο. Αυτή η κυβέρνηση να φύγει όχι όταν αυτή το επιλέξει, αλλά κάτω από το βάρος του γενικού ξεσηκωμού.
Η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση, αποτέλεσμα ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, που θα οδηγήσει σε διέξοδο με βάση τις κοινωνικές ανάγκες. Η πολιτική λύση είναι η συνεργασία των αντιμνημονιακών – αντινεοφιλελεύθερων πολιτικών δυνάμεων που θα στηρίζεται από την κοινωνία.
Πρακτικές λύσεις υπάρχουν, απαιτούν θυσίες και κόπο, αλλά έχουν αντίκρισμα τη βελτίωση της ζωής μας. Σήμερα οι θυσίες των εργαζομένων πέφτουν στα χέρια των «δανειστών», λεφτά σʼ ένα πιθάρι δίχως πάτο.
Κι όμως η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά δικαιώματα, εργασιακά) είναι το πρώτο καθήκον μιας προοδευτικής διακυβέρνησης και όχι η εξυπηρέτηση των τοκογλύφων. Αυτές τις λύσεις θα περιγράψουμε πιο αναλυτικά σε επόμενα σημειώματα. Προς το παρόν χρειάζεται να επικεντρωθούμε στην ενωτική αντίσταση και δράση για να τους ανατρέψουμε. Και, ειρήσθω εν παρόδω, να δώσει ο κ. Βενιζέλος στη δημοσιότητα τις επιστολές που έστειλε σε ΔΝΤ και ΕΕ για να ξέρουμε όλοι τι άλλο μας περιμένει.