θΡΑΚΙΩΤΙΚΑ: Καλώς την, και ας άργησε… (ΘΧΣ)

Ήταν Δεκέμβριος του 2023, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή δεν διασφάλισε την ορθή εφαρμογή της οδηγίας της ΕΕ σχετικά με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό.

Η οδηγία απαιτούσε από τα παράκτια κράτη μέλη της ΕΕ να καταρτίσουν θαλάσσια χωροταξικά σχέδια το αργότερο έως τις 31 Μαρτίου 2021 και να κοινοποιήσουν τα εν λόγω σχέδια στην Επιτροπή και στα άλλα ενδιαφερόμενα κράτη-μέλη εντός τριών μηνών από τη δημοσίευσή τους. Ωστόσο, η Ελλάδα ούτε τα εκπόνησε ούτε τα υπέβαλε, με αποτέλεσμα η Κομισιόν, μετά την προειδοποιητική επιστολή που εστάλη τον Δεκέμβριο του 2021 και την αιτιολογημένη γνώμη τον Απρίλιο του 2023, να παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έναν χρόνο μετά, τον Νοέμβριο του 2024, η Κομισιόν είχε δημοσιεύσει χάρτη που αποτύπωνε τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες, αναγνωρίζοντας την επήρεια όλων των νησιών, συμπεριλαμβανομένου του Καστελλόριζου. Η Άγκυρα, τότε, είχε αντιδράσει εκδίδοντας ανακοίνωση, στην οποία ανέφερε πως «λαμβάνει όλα τα μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων της στο Αιγαίο και στην Κύπρο»…

Μεγάλη Τετάρτη του 2025, τα υπουργεία Εξωτερικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας ανακοίνωσαν την περάτωση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού…

Σύμφωνα με την ανακοίνωση:
«Η πράξη συγκρότησης της Εθνικής Χωρικής Στρατηγικής για τον Θαλάσσιο Χώρο (ΕΧΣΘΧ), με την οποία εξειδικεύεται και αποτυπώνεται σε χάρτη ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) της χώρας, εκδόθηκε σήμερα (16/4/2025) με πρωτοβουλία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας σε συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών και τα συναρμόδια υπουργεία.

Πρόκειται για μία σημαντική πρωτοβουλία, καθώς για πρώτη φορά η χώρα μας θέτει τους κανόνες για την οργάνωση του θαλάσσιου χώρου. Ο ΘΧΣ συνιστά ένα ολιστικό χωροταξικό πλαίσιο και αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή ανάπτυξη γαλάζιας και κυκλικής οικονομίας, αποτυπώνοντας με ευκρίνεια τις ανθρώπινες δραστηριότητες που μπορούν να πραγματοποιούνται σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες της χώρας μας, με σεβασμό στην αδήριτη ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος.

Η προσέγγιση που ακολουθήθηκε κατά την εκπόνηση της ΕΧΣΘΧ συνέθεσε συχνά αντικρουόμενες κοινωνικές, οικονομικές, ενεργειακές και περιβαλλοντικές παραμέτρους, προκειμένου να υπηρετήσει μια σειρά αλληλένδετους στόχους, όπως η κλιματική ανθεκτικότητα του θαλάσσιου περιβάλλοντος, η βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ιδιαίτερα των ενάλιων αρχαιοτήτων, η βελτίωση και προστασία των θαλασσίων μεταφορών, η εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της χώρας, η ιχθυοκαλλιέργεια και η ενίσχυση των διασυνοριακών έργων κοινού ενδιαφέροντος. Ο ΘΧΣ λαμβάνει υπόψη τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ χερσαίων και θαλάσσιων δραστηριοτήτων και αποδίδει έμφαση στη διαβούλευση και συνδιαμόρφωση των προτεραιοτήτων ανά περιφέρεια, μέσα από τη συγκρότηση Θαλάσσιων Χωροταξικών Πλαισίων.

Με τον ΘΧΣ και την ΕΧΣΘΧ, η Ελληνική Πολιτεία για πρώτη φορά οριοθετεί λεπτομερείς χρήσεις των θαλασσίων ζωνών της, υλοποιώντας την υποχρέωση που απορρέει από την Οδηγία 2014/89/Ε.Ε. και ασκώντας τα δικαιώματα που πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο».

Ιδού η Ρόδος…

Δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται «ζήτημα Τούρκων» στη Ρόδο, καθώς το «καθεστώς» έχει αρκετές φορές στο παρελθόν αναδείξει την… τουρκικότητα στην περιοχή – έναν ακόμη «δράκο», από τους πολλούς που δουλεύει συστηματικά η γείτων…

Σε αυτήν τη φάση, τη σκυτάλη παίρνει ο… δούρειος ίππος που έχει δημιουργηθεί εκεί, ο «παρασύλλογος» Πολιτισμού και Αλληλεγγύης «Τούρκων Ρόδου, Κω και Δωδεκανήσου», που με ανακοίνωσή του ενημέρωσε το κοινό για εκδήλωση με τίτλο:
«Η Αρχαία Τουρκική Πατρίδα των Βαλκανίων και Τουρκικός Πολιτισμός Ρόδου – Κω». Κοινώς, πάρ’ το αυγό και κούρευ’ το, τακτική η οποία πολύ… αποδίδει στη γείτονα, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Την εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε σε Δήμο της Σμύρνης, διοργάνωσε ο Σύλλογος Ανάπτυξης και Συνεργασίας Στρατηγικών Βαλκανίων –που προωθεί το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας»– και το παράρτημα Σμύρνης του γνωστού (παρα)Συλλόγου Αλληλεγγύης «Τούρκων Δυτικής Θράκης»…

Όπως πολύ εμπεριστατωμένα σημειώνει η ιστοσελίδα Rodopi Press: «Σε νομικό επίπεδο και στο πεδίο του Διεθνούς Δικαίου, το επιχείρημα περί τουρκικής μειονότητας στη Ρόδο και στην Κω δεν μπορεί να σταθεί.

Στα Δωδεκάνησα δεν υπάρχει τουρκική μειονότητα, υπάρχουν μόνο Έλληνες πολίτες με τα ίδια δικαιώματα, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων και των πολιτιστικών τους καταβολών.

Υπενθυμίζεται ότι με το άρθρο 19 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 και με την ένταξη των Δωδεκανήσων στον εθνικό κορμό, οι Μουσουλμάνοι, Έλληνες πολίτες, που ζουν σε Ρόδο και Κω, τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης, εν σχέσει με τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους, με τους άλλους Έλληνες.

Το μειονοτικό παραϊερατείο αποσιωπά σκοπίμως ότι “Το καθεστώς των Ελλήνων Μουσουλμάνων της Δωδεκανήσου δεν είναι μειονοτικό. Τούτο, υπό την έννοια ότι δεν υφίσταται νομική ή πολιτική δέσμευση της Ελλάδας για την αναγνώρισή τους ως μειονότητα. Βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης, η μόνη, αναγνωρισμένη νομικά, μειονότητα είναι η Μουσουλμανική Μειονότητα στη Θράκη. Ειδικότερα, δυνάμει της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 και με την ένταξη των Δωδεκανήσων στην Ελληνική Επικράτεια, οι Μουσουλμάνοι, Έλληνες πολίτες, που διαβιούν σε Ρόδο και Κω, τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης, εν σχέσει με τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους, με τους λοιπούς Έλληνες (άρθρο 19 της Συνθήκης των Παρισίων). Η Πολιτεία αντιμετωπίζει άνευ διακρίσεων φυλής, θρησκεύματος ή πολιτιστικών καταβολών, όλους τους κατοίκους της Ρόδου και της Κω, σεβόμενη την θρησκευτική τους ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους’’».

Παράλληλοι μονόλογοι…

Το τουρκικό ΥΠΕΞ, με ανάρτησή του στους επισήμους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξέφρασε τη στήριξή του για την… επέτειο της «Τουρκικής» Ένωσης Ξάνθης.

«Χαρούμενα 98 χρόνια στην ‘‘Τουρκική’’ Ένωση Ξάνθης, την παλαιότερη οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών της ‘‘Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης’’! Στηρίζουμε τις νόμιμες προσπάθειες και τον έντιμο αγώνα της Ένωσης να χρησιμοποιήσει το όνομά της, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», αναφέρει το ΥΠΕΞ της γείτονος.

Το ελληνικό ΥΠΕΞ απάντησε άμεσα, σημειώνοντας: «Η Συνθήκη της Λωζάννης είναι ξεκάθαρη και ορίζει ξεκάθαρα τη μειονότητα στη Θράκη ως θρησκευτική και όχι εθνική μειονότητα. Το ελληνικό κράτος σέβεται πλήρως τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της μουσουλμανικής μειονότητας στη (Δυτική) Θράκη».

Τώρα, τη χρήση του προσδιορισμού «δυτική» μόνο… ο μπερδεμένος συντάκτης της ανακοίνωσης την αντιλαμβάνεται…

Το Μαύρο Πάσχα των Θρακών

Στις 6 Απριλίου 1914, οι Νεότουρκοι εκδίωξαν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Αρκαδιούπολης, Βιζύης και άλλων περιοχών της Θράκης. Η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων ήταν αποτέλεσμα ενός οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα τουρκικά αρχεία: Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτική στράτευση, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς, καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας), εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη.

Από τον Απρίλιο του 1915, 150.000 Θρακιώτες από τη Μακρά Γέφυρα, τη Μάδυτο, την Καλλίπολη, τις Σαράντα Εκκλησιές, τη Ραιδεστό, τον Σκοπό και άλλες περιοχές της Ανατολικής Θράκης εκτοπίστηκαν από τους Νεότουρκους στη Μικρά Ασία και ελάχιστοι από αυτούς επέζησαν από τις πορείες στα τάγματα εργασίας, όπως και χιλιάδες άλλοι μικρασιάτες και πόντιοι αδελφοί μας.

Ο συνολικός πληθυσμός των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης που εκτοπίστηκαν μέχρι και το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου έφτασε τελικά τις 220.000 ψυχές, σύμφωνα με στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Η Ανατολική Θράκη γνώρισε την απελευθέρωση από τον Ελληνικό Στρατό τον Αύγουστο του 1920 και παρέμεινε ελεύθερη μέχρι τον Οκτώβριο του 1922, οπότε αποχώρησαν οι έλληνες στρατιώτες και μαζί με αυτούς και πολλοί Θρακιώτες, για να αποφύγουν τα αντίποινα των Τούρκων. Ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης ολοκληρώθηκε το 1923, με την ανταλλαγή των πληθυσμών.

Έλλη Μητακίδου

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

---