Στ. Παραστατίδης στο “Π”: ΝΔ και Ομάδα Αλήθειας: Ένα παρακμιακό μοντέλο εξουσίας
Του
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗ
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Κιλκίς
Το σκοτεινό δίκτυο σχέσεων μεταξύ της Ομάδας Αλήθειας, της ΝΔ και ιδιωτικών διαφημιστικών εταιρειών αποτελεί την κορυφή ενός παγόβουνου. Ενός δαιδαλώδους συστήματος τριγωνικών συναλλαγών, με κύριο σκοπό αφενός να συντηρήσει έναν σκληρό προπαγανδιστικό μηχανισμό, αφετέρου να αποτελέσει ένα επωαστήριο πολιτικών στελεχών, τα οποία αναλάμβανε να αναδείξει με τη χρήση ενός επικοινωνιακού Blitzkrieg.
Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή δημοκρατία, η υπόθεση θα είχε προκαλέσει κινητοποίηση των εισαγγελικών και φορολογικών αρχών. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις Σαρκοζί και Λεπέν στη Γαλλία αλλά και πολλές άλλες σε όλο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα της πρωτοφανούς θεσμικής κρίσης, της καταρράκωσης της λαϊκής εμπιστοσύνης στους θεσμούς αλλά και της κατρακύλας της χώρας μας σε όλους τους δείκτες διεθνών ερευνών που μετρούν τη διαφάνεια και τη διαφθορά, η κοινωνία φαίνεται να παρακολουθεί, σχεδόν παραιτημένη, και αυτό το ζήτημα ως ένα ακόμα σύμπτωμα ενός παρακμιακού μοντέλου εξουσίας. Ενός μοντέλου που επί κυβερνήσεως ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει φτάσει στα απώτατα όρια πολιτικής ξεδιαντροπιάς.
Γιατί πώς αλλιώς, πέραν από ξεδιαντροπιά, μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τον διαγκωνισμό κυβερνητικών αξιωματούχων για το ποιος θα προλάβει να επαινέσει περισσότερο αυτόν τον προπαγανδιστικό μηχανισμό με την αδιαφανή χρηματοδότηση και την ταυτόχρονη αδράνεια των αρμόδιων αρχών να κινηθούν;
Ζούμε σε μια εποχή όπου η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς δεν αποτελεί απλώς στατιστική διαπίστωση, αλλά καθημερινή εμπειρία. Η αποκάλυψη του σκιώδους πλέγματος σχέσεων μεταξύ κρατικών δομών, κυβερνητικών στελεχών και παραθεσμικών μηχανισμών, όπως φάνηκε πρόσφατα με την υπόθεση της Ομάδας Αλήθειας, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι το σύμπτωμα ενός παρακμιακού μοντέλου εξουσίας που λειτουργεί έξω από το θεσμικό φως.
Σε μια εποχή που η έννοια της διαφάνειας και της λογοδοσίας δεν αποτελούν ούτε καν γελοιογραφία της πραγματικής κατάστασης πραγμάτων, η αποκάλυψη των αόρατων μηχανισμών εξουσίας οφείλει να αποτελέσει κεντρικό διακύβευμα για μια προοδευτική – δημοκρατική ατζέντα.
Το ΠΑΣΟΚ έχει ιστορικά τολμήσει τομές που ενίσχυσαν τις αρχές αυτές. Θεσμική καινοτομία, δημιουργική ενσωμάτωση πετυχημένων παραδειγμάτων και πρακτικών από το εξωτερικό, «Διαύγεια», ανεξάρτητες αρχές αποτέλεσαν απαντήσεις σε αιτήματα για ένα δίκαιο, διαφανές και αξιόπιστο κράτος.
Πρόκειται, όμως, για απαντήσεις που είτε ξεπεράστηκαν από τις εξελίξεις είτε υπονομεύτηκαν από τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης.
Χρειάζεται μια συνολική αλλαγή παραδείγματος στη σχέση κράτους – πολίτη, εξουσίας – κοινωνίας.
Η λογοδοσία δεν μπορεί να περιορίζεται στη σφαίρα των καλών προθέσεων ή της αυτορρύθμισης. Χρειάζεται αγώνας προς δύο κατευθύνσεις. Κατά πρώτον, προς την αναζωογόνηση του θεσμικού οπλοστασίου της χώρας, με νέα, σύγχρονα εργαλεία, προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις και στις προκλήσεις της εποχής. Μία ανεξάρτητη Αρχή Διαφάνειας, με πραγματικές αρμοδιότητες ελέγχου των δημοσίων δαπανών επικοινωνίας και των πολιτικών χρηματοδοτήσεων. Μία «Διαύγεια ΙΙ», στην οποία όλα τα δεδομένα των δημοσίων αναθέσεων θα είναι προσβάσιμα και κυρίως προσιτά με τρόπο λειτουργικό και απλό.
Δεύτερο και κυριότερο, ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο, στη βάση του οποίου πολιτικά κόμματα και κοινωνία θα επαναβεβαιώσουν τους άγραφους κανόνες λειτουργίας μιας ζωντανής Δημοκρατίας, ανθεκτικής στις ενδογενείς τάσεις αυτοϋπονόμευσής της. Ένα συμβόλαιο που θα ικανοποιεί τις κοινωνικές αξιώσεις για αυτοπεριορισμό, για διαφάνεια, για αλληλοσεβασμό, για αξιοκρατία. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι πολίτες όχι απλά έχουν αλλοτριωθεί από κάθε εξουσία αλλά και από την απαραίτητη και λογική κατανόηση των πραγμάτων που κρατούν το κλειδί για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Η ανατροπή αυτής της κατάστασης αποτελεί μια επικίνδυνη ενασχόληση, αλλά απολύτως απαραίτητη.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ