Παραλειπόμενα από τον Βαρτζάκειο
Μετά από έναν χρόνο απουσίας, ο Βαρτζάκειος Δρόμος επανήλθε στον Πειραιά και ομολογουμένως σκόρπισε χαμόγελα και ικανοποίηση σε πολλούς Πειραιώτες που ακολουθούν τις εκδηλώσεις αυτές και θέλουν να συμμετέχουν.
Με το δεδομένο αυτό, η διοργάνωση είχε λείψει πέρυσι, καθώς, ενώ είχε προγραμματιστεί δύο φορές, δεν έγινε καμία. Και οι θιασώτες του αγωνίσματος ρωτούσαν ποτέ θα γίνει και αν θα ξαναγίνει, αλλά απάντηση δεν έπαιρναν…
Ας πάμε, όμως, στη φετινή διοργάνωση, που ήταν πολύ καλή, ομολογουμένως.
Κατ’ αρχάς, η συμμετοχή ήταν εντυπωσιακή, καθώς συνολικά και στους τρεις αγώνες (10 χλμ., 5 χλμ., παιδικό) πήραν μέρος περίπου 2.000 άτομα. Κάποια παράπονα ακούσαμε από τους συμμετέχοντες στον μεγάλο δρόμο, των 10 χλμ., που έλεγαν ότι η νέα διαδρομή δεν ήταν βολική γιατί είχε πολλές ανηφόρες, που δεν είχε η παλαιά, ενώ υπήρξαν διφορούμενες απόψεις για την απόσταση, η οποία παλιά ήταν 13 χλμ., ενώ η νέα είναι ακριβώς 10 χλμ. Βέβαια, ενόχλησε και ο σχεδόν διπλασιασμός του τέλους συμμετοχής, καθώς από τα 10 ευρώ πήγε στα 18, χωρίς καμία έξτρα παροχή, αφού μία φανέλα έπαιρναν παλιά, μία φανέλα πήραν και τώρα. Δεν μπορεί να… ακρίβυναν τόσο πολύ οι φανέλες. Ούτε οι επετειακές του Ολυμπιακού να ήταν…
Επίσης, κάποιοι είπαν ότι σε έναν αγώνα που δεν είναι για… πρωταθλητές, δηλαδή ο καθένας πάει για την… πλάκα του, για να ξεφύγει, να διασκεδάσει, όχι για να βγει πρώτος, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει χρονικό όριο. Δηλαδή, φέτος, στις δύο ώρες ο αγώνας έληξε και όποιος δεν είχε τερματίσει έβγαινε από τον δρόμο, σταματούσε. Παλιότερα δεν υπήρχε χρονικός περιορισμός, μπορούσε κάποιος να τερματίσει και περπατώντας.
Σίγουρα δεν μπορεί να κλείνουν οι δρόμοι επ’ αόριστον για να κάνει… βόλτα ο άλλος, αλλά θα μπορούσε να υπάρχει στην άκρη του δρόμου ή στο πεζοδρόμιο μια διαγράμμιση, για να μπορούν να τερματίσουν και οι… περιπατητές.
Αυτά πάνω – κάτω είπαν οι συμμετέχοντες, ως εντυπώσεις από τον φετινό Βαρτζάκειο ή όπως αλλιώς τον ονόμασαν. Ίσως χρησιμεύσουν για να γίνουν βελτιωτικές κινήσεις του χρόνου.
Και κάτι ακόμα, που έγινε μόλις την περασμένη Τετάρτη και το πληροφορηθήκαμε προχθές. Η εταιρεία Myrace, που είχε αναλάβει τη διεξαγωγή του αγώνα –και τις… εισπράξεις, βεβαίως βεβαίως–, έστειλε σε όλους τους συμμετέχοντες email με το οποίο τους ενημέρωνε ότι υπάρχουν επτά φωτογραφίες για τον καθένα. Τις πούλαγε λοιπόν αντί 7 ευρώ όλες μαζί και τους ειδοποιούσε με ποιον τρόπο θα τις αποδέσμευε εφόσον κατέβαλλαν τα χρήματα. Δηλαδή, 18 το τέλος συμμετοχής συν 7 οι φωτογραφίες, σύνολο 25 ευρώ το κεφάλι. Ωραία δουλειά, δεν λέμε. Απλώς διερωτώμεθα ποιος παίρνει αυτά τα χρήματα και βάσει ποιας σύμβασης. Γιατί δεν είναι δυνατόν να διοργανώνει έναν αγώνα ο Δήμος και να εισπράττει μια ιδιωτική εταιρεία έναν… σκασμό λεφτά. Και πώς είναι δυνατόν να κινητοποιείται ο μηχανισμός του Δήμου, να διαθέτει προσωπικό η Αστυνομία του Πειραιά για να εισπράττει μια ιδιωτική εταιρεία χρήματα; Κάπου δεν… κολλάνε όλα αυτά.
Πάντως, ήταν μια διοργάνωση την οποία χάρηκε ο κόσμος και θα ήθελε να επαναλαμβάνεται με συνέπεια κάθε χρόνο. Παρ’ όλες τις παρατηρήσεις, η γενική εντύπωση είχε ξεκάθαρα θετικό πρόσημο, και αυτό έχει σημασία.
Και του χρόνου, λοιπόν…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ