Π. Γερουλάνος στο “Π”: Υπάρχουν γόρδιοι δεσμοί στην πολιτική;
Του
ΠΑΥΛΟΥ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ
Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ
«Οι γόρδιοι δεσμοί, όταν δεν λύνονται, κόβονται», είπε ο πρωθυπουργός για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ωραίες λέξεις, αποφασιστικές, θα πουν μερικοί που εύκολα εντυπωσιάζονται από βαριές κουβέντες, ακόμα κι αν προέρχονται από εκείνον που, για έξι χρόνια, αντί να προσπαθήσει να λύσει τον «δεσμό», τον αξιοποιούσε ποικιλοτρόπως. Αλλά είναι έτσι; Ισχύει το «ό,τι δεν λύνεται κόβεται» στην πολιτική; Και αν υπάρχουν περιπτώσεις που ισχύει, γενικά, στην πολιτική, ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση; Η απάντηση είναι «όχι» και στα δύο.
Το 2009, πολλοί εισηγήθηκαν να κλείσουμε την ΕΡΤ, λόγω των προκλητικών αμοιβών και των υπεράριθμων στελεχών επί κυβέρνησης Καραμανλή. Εμείς, ως νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ψάξαμε να βρούμε τι εργαλεία είχαμε στη διάθεσή μας για να προσφέρει την απαραίτητη, δημόσια υπηρεσία της καλύτερα και νοικοκυρεμένα. Μέσα σε έξι μήνες έγινε πλεονασματική. Το ίδιο λουκέτο απειλούσε και την υπερχρεωμένη από την κακοδιαχείριση Εθνική Λυρική Σκηνή. Μέσα σε δύο χρόνια φέραμε τα πάνω κάτω, γιατί πήραμε τον δύσκολο δρόμο της εξυγίανσης.
Γιατί ακολουθήσαμε άλλο δρόμο; Διότι η δουλειά του πολιτικού, πόσω μάλλον του ηγέτη, δεν είναι να κλείνει πράγματα, αλλά να τα διορθώνει. Αν κλείναμε ό,τι πολλοί λένε ότι δεν δουλεύει στην Ελλάδα, όπως συχνά πρεσβεύει η κυβέρνηση, δεν θα είχαμε συνδικαλιστικό κίνημα, συνεταιρισμούς, επιμελητήρια. Δεν θα είχαμε Δημόσια Υγεία και Παιδεία, ακόμα και Δήμους. Ούτε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Δικαιοσύνη. Και είμαι αρκετά σίγουρος ότι δεν θα είχαμε Κοινοβούλιο. Και όσο και αν κάτι από τα παραπάνω ακούγεται δελεαστικό σε κάποιους, μην έχετε αμφιβολία, καθένα αποτελεί μη αναστρέψιμη κατάλυση της Δημοκρατίας.
Δηλαδή, δεν πρέπει να κλείνουμε τίποτα που κάποτε φτιάξαμε; Το αντίθετο. Πιστεύω ότι όταν κάτι πάψει να έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να κλείνει. Και άμεσα. Ισχύει στην προκειμένη περίπτωση; Για να απαντήσουμε αν η κυβέρνηση έκανε καλά που έκλεισε τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή αν έπρεπε να τον αλλάξει σε οργανισμό που λειτουργεί σωστά, θα πρέπει πρώτα να απαντήσουμε αν θέλουμε γεωργική παραγωγή στην Ελλάδα, και, αν ναι, πώς αυτή θα πρέπει να οργανωθεί.
Πριν από μερικά χρόνια, όλα λειτουργούσαν ενάντια στην ελληνική γεωργία: Μικρός κλήρος, υψηλό κόστος και χαμηλές τιμές, ανοργανωσιά, απουσία ουσιαστικής πιστοποίησης από φορείς με κύρος άφηναν την ελληνική γεωργία στο έλεος μεγάλων, καλά οργανωμένων και ποιοτικών, συχνά ξένων, παραγωγών. Και τότε έγινε ένα μικρό θαύμα. Η διατροφή συνδέθηκε με την υγεία και τη μακροζωία, σε έναν κόσμο που γερνάει. Και από όλα τα είδη διατροφής η μεσογειακή και ελληνική διατροφή κατέλαβαν δεσπόζουσα θέση στην αλυσίδα της ποιότητας. Την ίδια ώρα, μετά από αλλεπάλληλες και απίστευτα κοστοβόρες διαδικασίες, όπου αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις πτώχευσαν, έξι ελληνικά προϊόντα κατέκτησαν τα καλύτερα ράφια και τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου: φέτα, γιαούρτι, λάδι, ελιές, ψάρι και κρασί συνδέθηκαν με ό,τι καλύτερο παρήγαγε η ελληνική γη και θάλασσα. Βασικά στοιχεία της επιτυχίας τους, η σωστή οργάνωση της παραγωγής, η επιτυχής εξωστρέφεια και η πρόσβαση σε χρηματοδότηση. Και όλα αυτά με ελάχιστη στήριξη από το κράτος. Πόσο δύσκολο θα ήταν, με τη βοήθεια αυτών των επιτυχημένων κλάδων, η κυβέρνηση να διεκδικήσει αυτά τα ράφια και αυτά τα εστιατόρια για πολλά ακόμα ελληνικά προϊόντα; Θα ήταν πολύ εύκολο, αν υπήρχε τρόπος το κράτος να παρέμβει και να βοηθήσει. Και ο καλύτερος τρόπος να παρέμβει είναι με φορείς τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ, αν αυτός λειτουργούσε νοικοκυρεμένα και αν αποφασίζαμε να αξιοποιήσουμε την πολυετή εμπειρία του από την καθημερινή επαφή του με τον έλληνα παραγωγό, διευρύνοντας το αντικείμενό του και αλλάζοντας τη λειτουργία του.
Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπήκε ούτε καν στον κόπο, εδώ και έξι χρόνια, να σκεφτεί δημιουργικά για την ελληνική παραγωγή; Και γιατί αποφάσισε τώρα να κλείσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Πρώτον, διότι πιάστηκε, οφθαλμοφανώς, με τη γίδα στην πλάτη. Και τώρα θέλει να δείξει αποφασιστικότητα για να καλύψει επικοινωνιακά το αβυσσαλέο πρόβλημά της. Και, δεύτερον, διότι απλώς δεν πιστεύει στην ελληνική γεωργία, βασισμένη στην απλοϊκή λογική ότι η αγροτική παραγωγή είναι το 4% του ΑΕΠ και άρα μια οικονομική δραστηριότητα που στην Ελλάδα πεθαίνει. Εδώ, καλά θα κάνει να ανοίξει τα μάτια της. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να είναι το 4% του ΑΕΠ, αλλά καλύπτει, ή συμπληρώνει, το εισόδημα του 10%, τουλάχιστον, του ελληνικού πληθυσμού. Έχει κάποια καλύτερη οικονομική δραστηριότητα να τους προτείνει ο πρωθυπουργός;
Σε μια εποχή που η ελληνική γεωργία στηρίζει πάρα πολλές Ελληνίδες και πάρα πολλούς Έλληνες και πολλές περιφέρειες της χώρας και αποτελεί μια οικονομική δραστηριότητα με τεράστια προοπτική, ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο της γυρίζει την πλάτη, αλλά καταργεί οργανισμούς, αντί να τους εξυγιαίνει. Δηλαδή, ακολουθεί τον εύκολο δρόμο, προσπαθώντας να ρίξει την ευθύνη σε άλλους, αντί να κάνει τη δουλειά που του έχουμε αναθέσει. Προφανώς, μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης, γόρδιοι δεσμοί υπάρχουν μόνο στο μυαλό του επικοινωνιακού επιτελείου του πρωθυπουργού. Και αυτό για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ