Όταν απουσιάζει η λογική, όλα είναι πιθανά…
Αυτή η ιστορία με το μπλακ άουτ στην Ιβηρική Χερσόνησο, όπου επί 48 ώρες περίπου έμειναν χωρίς ρεύμα δύο χώρες με εκατοντάδες εκατομμύρια κόσμο, η Ισπανία και η Πορτογαλία, δείχνει πολλά και κυρίως το πόσο ευάλωτοι είμαστε όταν ανατρέπονται πράγματα που θεωρούμε δεδομένα και αυτονόητα. Τόσο αυτονόητα, που έχουμε βασίσει τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, την ίδια μας την ύπαρξη σε αυτά και έχουμε ακουμπήσει πάνω τους με απόλυτη εμπιστοσύνη και σιγουριά.
Όμως, ενώ γνωρίζουμε πως κάθε αστοχία, κάθε λάθος, κάθε τσαπατσουλιά σε αυτά δεν συγχωρείται, γιατί θα έχει ολέθρια αποτελέσματα, προκαλώντας ακόμα και θανάτους, δεν τα αντιμετωπίζουμε με την ανάλογη σοβαρότητα και προσοχή.
Και εξηγούμαστε:
Ένα απλό μπλακ άουτ παρέλυσε δύο χώρες, ταλαιπώρησε εκατομμύρια ανθρώπους, τραυμάτισε χιλιάδες επιχειρήσεις και γονάτισε δύο στρωμένες οικονομίες. Ένας λάθος υπολογισμός, μια ακατανόητη εμμονή σε ένα μοντέλο παραγωγής ρεύματος, το οποίο δεν μπορούμε σήμερα να υπηρετήσουμε, οδήγησε στο χάος. Γιατί το μπλακ άουτ ήταν δεδομένο ότι θα συμβεί. Από τη στιγμή που αποφασίζει η Ευρώπη να εγκαταλείψει τις γνωστές πηγές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, για περιβαλλοντικούς λόγους, και στρέφεται αποκλειστικά στις ανανεώσιμες πηγές, χωρίς, όμως, να έχει βρει τρόπο να αποθηκεύει την παραγόμενη ενέργεια, ήταν δεδομένο ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί.
Πολύ σωστά σκέφτηκαν να προστατέψουν το περιβάλλον οι ταγοί της ΕΕ. Κάπως αργά βέβαια, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Από τη στιγμή, όμως, που άρχισαν την παραγωγή ρεύματος από τις ΑΠΕ, θα έπρεπε να έχουν βρει τρόπο να το διαθέσουν ή να το αποθηκεύσουν. Δυστυχώς, δεν έκαναν τίποτα απ’ όλα αυτά. Το ρεύμα που παράγουν οι ΑΠΕ είναι πολύ και ανεξέλεγκτο, τρόπος αποθήκευσης δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα, με αποτέλεσμα η παραγωγή να πέφτει στο δίκτυο, αλλά, όταν δεν υπάρχει επαρκής κατανάλωση, αυτό φορτώνεται επικίνδυνα και σκάει… Αυτό ακριβώς έγινε στην Ιβηρική. Αυτό είχε γίνει το περσινό καλοκαίρι και σε δύο νησιά μας. Η προειδοποίηση υπήρχε. Εκείνο που δεν υπήρχε ήταν η λύση. Και εξακολουθεί να μην υπάρχει. Γι’ αυτό και ο κίνδυνος είναι παντού υπαρκτός.
Εδώ είναι το παράλογο. Αφού δεν έχει βρεθεί τρόπος να αποθηκεύεται το ρεύμα, αφού το ρεύμα περισσεύει, γιατί γεμίζουν τον κόσμο με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες; Και αφού πρέπει να καταναλώνεται το ρεύμα, για να μη συσσωρεύεται και παθαίνουμε μπλακ άουτ, γιατί δεν το διαθέτουν φτηνά, για να καταναλώνουμε όση ηλεκτρική ενέργεια μπορούμε, χωρίς τον φόβο ότι θα μας… πάρουν το κεφάλι οι εταιρείες που το διαθέτουν;
Αυτά είναι τα ερωτήματα των λογικών ανθρώπων απέναντι στον παραλογισμό των ισχυρών της ΕΕ, οι οποίοι θέλουν να αποφύγουν τον λιγνίτη για την παραγωγή ρεύματος, καταργούν τα λιγνιτωρυχεία, γεμίζουν όλα τα βουνά ανεμογεννήτριες, αλλά δεν ξέρουν τι να κάνουν την παραγόμενη ενέργεια, αφού δεν έχουν βρει τρόπο να την αποθηκεύσουν. Και από την απρονοησία τους αυτή δημιουργούν μπλακ άουτ και ταλαιπωρούν ή σκοτώνουν κόσμο.
Αν υπήρχε στοιχειώδης λογική, πρώτα θα έπρεπε να έχουν βρει τρόπους διάθεσης ή αποθήκευσης του ρεύματος και μετά να προχωρήσουν στην εγκατάσταση πάνελ και ανεμογεννητριών. Αλλά, προφανώς, έπρεπε να δοθούν οι δουλειές στους συγκεκριμένους επιχειρηματίες, να αρχίσουν οι δοσοληψίες, να κινηθεί το χρήμα, να πληρώσει ο κοσμάκης κάτι που, αν δεν το καταναλώσει, μπορεί να του κάνει ζημιά ή και να τον σκοτώσει, για να δουλέψει το σύστημα και να είναι όλοι ικανοποιημένοι, σε βάρος εκείνων που τελικά πληρώνουν και την πληρώνουν.
Οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι πλήρωσαν την πλεονεξία και την απρονοησία τους. Και έγιναν η αιτία να μάθει όλος ο κόσμος πόσο ανοχύρωτος είναι απέναντι στην τεχνολογία, την εξέλιξη, τις νέες ανακαλύψεις. Για 44 ώρες έμειναν χωρίς ρεύμα δύο χώρες και παραλίγο να καταρρεύσουν. Τόσο απόλυτη είναι η εξάρτηση του σύγχρονου κόσμου από την ηλεκτρική ενέργεια. Τόσο πολύ αιχμάλωτοι της τεχνολογίας είμαστε.
Και είμαστε ακόμα στην αρχή…
Το πάθημα των χωρών της Ιβηρικής ας γίνει μάθημα για όλους. Σε μερικά πράγματα δεν συγχωρούνται αφέλειες ή κακές εκτιμήσεις. Γιατί έχουν οδυνηρές συνέπειες και οδηγούν σε επικίνδυνες καταστάσεις.
Γι’ αυτό θα πρέπει όλοι να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα, για να μην πάθουμε τα ίδια. Γιατί πλέον υπάρχει προηγούμενο και ξέρουμε από τι πρέπει να προφυλαχτούμε. Και, ως γνωστόν, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, που έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
Θα τους ακούσουμε; Για να δούμε…