Ν. Λαλιώτης στο “Π”: Σε αναζήτηση μιας νέας πολιτικής συνείδησης

Του
ΝΙΚΟΥ ΛΑΛΙΩΤΗ
Προέδρου του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Αθήνα 9,84»,
Εντεταλμένου Συμβούλου της Κοινωνίας των Πολιτών του Δήμου Αθηναίων

Παρατηρώντας την πολιτική σκηνή της χώρας, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι το πολιτικό σύστημα μιλάει μια γλώσσα ξεπερασμένη, την οποία δεν καταλαβαίνει πλέον η κοινωνία.

Εγκλωβισμένο στον πολιτικό ανταγωνισμό και σε ιδεολογικά δόγματα του περασμένου αιώνα, το πολιτικό σύστημα ξεπερνιέται από τις ραγδαίες εξελίξεις που συμβαίνουν στον κόσμο και μοιάζει αποκομμένο από την εποχή του και τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Γι’ αυτό και παρατηρούνται αυτές οι αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις του εκλογικού σώματος, που ενστικτωδώς αναζητά έναν «μεσσία» που θα του δώσει τις λύσεις και την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.

Έτσι, όποιος τάζει αυτά που θέλει να ακούσει το κοινό στο οποίο έχει στοχεύσει, εκμεταλλευόμενος και μια ανορθολογική στάση της κοινωνίας, εξασφαλίζει μια άκοπη πολιτική καριέρα, με το αζημίωτο φυσικά…,

Όλα δείχνουν ότι ως κοινωνία χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική συνείδηση, που θα εδράζεται στον ορθό λόγο και στις ανάγκες που προκύπτουν από την εποχή μας καθώς και στο όραμα της ουσιαστικής προόδου, του δημοκρατικού ήθους και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Εκείνος που θα καταφέρει να βάλει την ατζέντα των θεμάτων που αφορούν το σήμερα και να περιγράψει τις λύσεις που θα αλλάξουν άμεσα την καθημερινή ζωή των ανθρώπων θα είναι κι εκείνος που θα δημιουργήσει το πλειοψηφικό ρεύμα που απαιτείται για να προχωρήσουμε σε αυτές τις λύσεις.

Για παράδειγμα, ποια είναι η λύση με την οποία θα εκμεταλλευτούμε την τεχνολογική πρόοδο, ώστε οι άνθρωποι να μειώσουν τις ώρες εργασίας, π.χ., σε εξάωρο;

Ποια είναι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που απαιτείται ώστε να σταματήσει η φροντιστηριακή παραπαιδεία, που εξαντλεί τον οικογενειακό προϋπολογισμό;

Φανταστείτε, αν γινόταν κάτι τέτοιο, πόσο μεγάλη θα ήταν η συμβολή, εκτός από την ψυχική υγεία των παιδιών μας, και στην αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, αφού η ελληνική οικογένεια δεν θα στραγγαλιζόταν οικονομικά.

Ποια η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, των γεωπολιτικών αλλαγών διεθνώς, της άμυνας της χώρας, της οικονομίας, της αύξησης και της δικαιότερης διανομής του εθνικού πλούτου;

Ο κατάλογος των παραδειγμάτων θα μπορούσε να είναι –και είναι– μακρύς.

Αντί, λοιπόν, να γίνεται μια τέτοια συζήτηση στη δημόσια σκηνή, βλέπουμε μια τοξική συμπεριφορά μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, που βυθίζει τη χώρα σε μια μόνιμη κρίση, μόνο και μόνο για την αύξηση των ποσοστών των κομμάτων.

Τίποτα δεν δείχνει σήμερα ότι η χώρα έχει βρει την κινησιουργό ιδέα για να προχωρήσει μπροστά, η οποία θα την βγάλει από την πολιτική και κοινωνική καθυστέρηση.

Είμαστε, λοιπόν, σε αναμονή για να γεννηθεί μια νέα πολιτική συνείδηση στην κοινωνία, ένας νέος Διαφωτισμός, θα έλεγα, που θα οδηγήσει και στην ανάδειξη του κατάλληλου πολιτικού προσωπικού που θα τον υπηρετήσει.

Μέχρι τότε, η ελπίδα βρίσκεται στην κοινωνία των πολιτών, στους δημοκρατικούς πολίτες, που καταλαβαίνουν προς τα πού πρέπει να πάνε τα πράγματα και αγωνίζονται καθημερινά μέσα από τη δουλειά τους και τη δημόσια δραστηριοποίησή τους.

Αυτοί κρατάνε τη χώρα στις ράγες της και αυτοί διατηρούν την ελπίδα για πραγματική αλλαγή.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ