Κ. Κιλτίδης στο “Π”: Η ύπαιθρος χώρα θέλει την περιφερειακή της κυβέρνηση και την Αυτοδιοίκησή της

Του
ΚΩΣΤΑ ΚΙΛΤΙΔΗ
πρώην Υφυπουργού Γεωργίας με τη Νέα Δημοκρατία

Στη χώρα μας ονομάσαμε μεταρρυθμίσεις νεωτερισμούς ή απομιμήσεις θεσμών στην αλλοδαπή. Βασικός κανόνας στην εξέλιξη της ζωής και της πολιτικής είναι ότι, για να υπάρχει μεταρρύθμιση, είναι αναγκαία συνθήκη η ύπαρξη ρύθμισης. Οι ρυθμίσεις που κράτησαν δεκαετίες… βαπτίστηκαν κατά καιρούς αναχρονιστικές και αντικαταστάθηκαν, χωρίς να επιχειρηθεί η εξέλιξή τους με σύγχρονους όρους.

Έτσι, νομαρχίες (ως βραχίονες του κράτους στην επικράτεια), κοινότητες (κατά τον κοινοτισμό του Ελληνισμού) και δήμοι (με ανθρωπογεωγραφικό προσδιορισμό) υπέστησαν γενετική τροποποίηση και διαστροφή (κακοποιήσαμε τον «Καποδίστρια», αλλά και τον Βενιζέλο). Βεβαίως, πού χώρος για αναζητήσεις των σοφών του σύγχρονου Ελληνισμού. Χάθηκαν τα θεμέλια της κρατικής υπόστασης στο σύγχρονο πλαίσιο που εντάχθηκε η χώρα. Είμαστε 45 χρόνια εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έως τότε είχαμε μία ζώσα ύπαιθρο χώρα, που χρειαζόταν την προσαρμογή στα νέα δεδομένα της ΕΕ.

Οι κανονισμοί και οι οδηγίες της ΕΕ ερχόταν καταιγιστικοί και βίαζαν τη μέχρι τότε πραγματικότητα, χωρίς να υπάρχει προσαρμογή. Έτσι ερημοποιήθηκε η ύπαιθρος και η ζωή για τους πολίτες υποβαθμίστηκε. Χρόνο με τον χρόνο, οι κάτοικοι της περιφέρειας ένιωσαν πολίτες τρίτης κατηγορίας και η φυγή πήρε μαζικές διαστάσεις. Οι κανονισμοί της αγοράς και του ανταγωνισμού δεν επιτρέπουν τις κρατικές παρεμβάσεις από τα κράτη-μέλη. Οι χώρες με γεωργοδιατροφικό προσανατολισμό (ιδίως του νότου), στράφηκαν στο περιφερειακό πρότυπο για να σώσουν την ταυτότητά τους. Τα ομόσπονδα κράτη-μέλη είχαν τη δομή, που τους επιτρέπει τις τοπικές παρεμβάσεις.

Ήρθε η ώρα των αποφάσεων. Η χώρα βρίσκεται ανάμεσα σε χώρες-μέλη ή χώρες υπό ένταξη στην ΕΕ. Το κεντρικό πρότυπο του παρελθόντος στραγγαλίζει την τοπική παρέμβαση. Είναι ανάγκη να υπάρξουν μεγάλες δημοτικές ενότητες με γνωρίσματα γεωργοδιατροφής και κυβερνητική υπόσταση στις περιφερειακές διοικήσεις. Ταυτόχρονα, τα ποιοτικά γνωρίσματα ζωής πρέπει να εξομοιωθούν μεταξύ αστικών κέντρων και περιφέρειας. Αυτό θα είναι μεταρρύθμιση, έστω με καθυστέρηση 40 ετών.

Η διαίρεση της χώρας σε 5 – 7 περιφερειακές κυβερνήσεις, με απόδοση μέρους του κρατικού προϋπολογισμού, θα απελευθερώσει δυνάμεις ανάπτυξης και ισονομίας. Έχουμε ακόμη ομογενοποιημένη εθνική ταυτότητα και δεν υφίσταται ανάγκη ομοσπονδοποίησης. Η δημιουργία περιφερειακών κυβερνήσεων, με αναδιάταξη του κοινοτισμού σε δήμους με ανθρωπογεωγραφικό περιεχόμενο, είναι «Η» μεταρρύθμιση, που φωνάζει εκκωφαντικά και εκτυφλωτικά φωτίζει τον δρόμο του Εμπρός. Ας μην παραμένουμε νυχτερίδες, που φοβούνται το φως, ή βαρήκοοι άπραγες.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ