Έστω και αργά, να επιβληθεί ΤΩΡΑ ο αθλητικός νόμος
Για την επόμενη γενιά που έρχεται
-Χωρίς χρονοκαθυστέρηση
-Οι ΠΑΕ θα τα βάλουν με την πελατεία τους;
Είναι πια καιρός να μην αναμασάμε τα ίδια. Τα ίδια που κάθε φορά λέγονται, επαναλαμβάνονται και που, εσχάτως, έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδα.
Όταν ο χώρος του ποδοσφαίρου αδρανεί, τον λόγο έχει η πολιτική εξουσία.
Εδώ και χρόνια, ωστόσο, παριστάμεθα μάρτυρες μιας αέναης διαμάχης για το περίφημο «αυτοδιοίκητο» του ποδοσφαίρου.
Ιδιαίτερα εδώ και πολλούς μήνες παρακολουθούμε τον… τσακωμό του υφυπουργού Λευτέρη Αυγενάκη με την ΕΠΟ, για την εφαρμογή της Ολιστικής Μελέτης που… θα σώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο! Μολονότι, όμως, θα έπρεπε να μεριμνά το ίδιο για την αυτοπροστασία του, ακόμη και ο Θοδωρής Ζαγοράκης –πρόσωπο κοινής και πανελλαδικής αποδοχής– παίρνει το καπελάκι του και φεύγει, πριν καλά καλά ζεσταθεί η καρέκλα του.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, θα ήταν τουλάχιστον αφελής εκείνος που θα προσδοκούσε να είχαν, ήδη, καταπιαστεί οι ταγοί της ποδοσφαιρικής οικογένειας με τα ζητήματα της βίας, μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους.
Είχαν προηγηθεί πολλά, εδώ και δεκαετίες, ακόμη και με την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Αλλά ο Λευτέρης Αυγενάκης μάς ενημερώνει ότι προχωρά η αθλητική… μεταρρύθμιση, επαιρόμενος για την ψήφιση του… πέμπτου νομοθετήματος.
Εν πάση περιπτώσει, ήλθε και η απρόκλητη, τραγική δολοφονία του αείμνηστου Άλκη Καμπανού, για να συνειδητοποιήσουν όλοι (όλοι;) ότι δεν πάει άλλο.
Οι διαχρονικές ευθύνες του κράτους και το περίφημο «πολιτικό κόστος»
Θα ήταν τουλάχιστον αστεία οποιαδήποτε αναφορά σε… προγραμματικές πολιτικές και πολύ περισσότερο σε αποτελεσματικές δράσεις.
Ο κανόνας που επικρατούσε ήταν… απλός!
Μετά την –κατά τους καιρούς και τις περιστάσεις– έξαρση του φαινομένου, συσκεπτόμαστε, διαβουλευόμαστε και… εξαγγέλλουμε έναν νέο αθλητικό νόμο (έστω κάποιες εμβόλιμες διατάξεις) και… πάμε γι’ άλλα!
Ακόμα και όταν ο Γιώργος Ορφανός κάτι πήγε να κάνει με το «ιδιώνυμο», ήλθε ο συμπατριώτης του και μετέπειτα διάδοχός του Γιάννης Ιωαννίδης και το πήρε πίσω!
Αλλά, για να έρθουμε στο σήμερα, τώρα η εκτίμηση του πολιτικού κόστους έχει… αντιστραφεί!
Θα υπάρξει και θα χρεωθεί (εκεί που πρέπει και αναλογεί)… εάν δεν γίνει κάτι δραστικό και αποτελεσματικό από την πλευρά της κυβέρνησης!
Κοινώς, δεν την παίρνει να μην το κάνει…
Το κάνει λοιπόν;
Λαμβάνει σοβαρά υπόψη της ότι σύσσωμη η ελληνική κοινωνία, μαζί με την οικογένειά του Άλκη, θρηνεί τον άδικο χαμό του;
Ακόμη και αν η απάντηση είναι καταφατική, ουδενός την προσοχή διαφεύγει ότι είναι, βέβαια, ήδη πολύ αργά….
Θα τολμήσει;
Στις ΠΑΕ, λοιπόν, και υπό την… σκέπην τους η λειτουργία των Συνδέσμων Φιλάθλων-Λεσχών.
Δηλαδή, θέλει να μας πει η κυβέρνηση ότι εάν –ο μη γένοιτο– έχουμε και πάλι τα ίδια ή παρόμοια, θα τολμήσει να επιβάλει κυρώσεις στις ΠΑΕ και στις ΚΑΕ;
Κάτι για… διοικητικά πρόστιμα ελέχθη!
Ε και;
Θα ιδρώσει τ’ αφτί κανενός;
Θα συμφωνούσαμε, ίσως και θα… χειροκροτούσαμε, αν προβλεπόντουσαν ποινές που να είναι… ποινές!
Αλλά οι πάντες γνωρίζουν ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Κατά συνέπεια, μάλλον ως… τρικ ομοιάζει.
Θα περιμένουμε την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου και θα επανέλθουμε.
Αλλά μήπως κάποιος θα πρέπει να… ενημερώσει την κυβέρνηση ότι ακόμη και αυτή η απονομή της αθλητικής δικαιοσύνης, ενίοτε με τις αποφάσεις της εξελίσσεται (και αυτή) σε γενεσιουργό παράγοντα της οπαδικής βίας;
Ακούσατε κάτι επ’ αυτού;
Και ασφαλώς δεν είμαστε αφελείς να μιλάμε για… σωστές ή λανθασμένες αποφάσεις!
Αναφερόμαστε στην αναγκαιότητα της ταχύτατης δυνατής κρίσης, έτσι ώστε να μη συναρτάται η έκδοσή τους με… συνεκτίμηση και μεταγενέστερων αγώνων ή άλλων καταστάσεων, που επηρεάζουν τους βαθμολογικούς πίνακες.
Δεν αρκεί (από μόνος του) ο νέος νόμος
Κάποτε είχαμε φιλοξενήσει άρθρο συνεργάτη μας, που επιγραφόταν «Το καλό ενός χώρου που… δεν το επιθυμεί»!
Πράγματι, οι «μεγάλοι» του ποδοσφαίρου μας για το δικό τους και μόνο «καλό» ενδιαφέρονται.
Κι ας είναι αυτό για το «κακό» του ποδοσφαίρου μας.
Είπαμε, όμως, να μην αναμασήσουμε τα ίδια, οπότε ξαναπάμε στο σήμερα.
Ακούσατε κάτι για τον… συναγερμό (!) που σήμαναν η ΕΠΟ, η Super League και λοιποί αρμόδιοι φορείς;
Πάλι απλοί θεατές;
Θα επικαλεστούμε και πάλι τον ίδιο συνεργάτη μας, που εδώ και δεκαετίες επέμενε να γράφει ότι τα σύνθετα προβλήματα του ποδοσφαίρου μας δεν επιλύονται με την ψήφιση του… κάθε φορά νέου αθλητικού νόμου.
Πρέπει και ο ίδιος ο χώρος να το θέλει.
Ωστόσο, τώρα πια, είναι αδιάφορο αν το θέλει!
Το θέλει δεν το θέλει, πρέπει να επιβληθεί…
Και αν υποθέσουμε ότι τώρα, έστω και με… χρονοκαθυστέρηση, το κράτος αποπειράται να αναλάβει το μερίδιο που του αναλογεί, καλείται όχι μόνο να δείξει αλλά και να αποδείξει ότι το εννοεί.
Αντί να… τρέχει το ίδιο (σχήμα λόγου, ασφαλώς), ας κάνει τους άλλους να τρέχουν και όχι μόνο για τη δική τους ομάδα.
Γιατί το μπορούν, αλλά δεν το θέλουν.
Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος ότι μεταθέτοντας την ευθύνη λειτουργίας των οργανώσεων των φιλάθλων στις ΠΑΕ αυτό ακριβώς κάνει.
Σε επίπεδο εξαγγελίας, ναι.
Αλλά ποια η διασφάλιση για τον επιθυμητό «απογαλακτισμό»;
Θα τα βάλουν οι ΠΑΕ με την… πελατεία τους;
Η αείμνηστη Θάτσερ, πολλά χρόνια πριν από την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους είχε δείξει την πόρτα της εξόδου.
Όλοι επικαλούνται το δικό της παράδειγμα.
Εδώ;
Θα περιοριστούμε και πάλι σε μία από τα ίδια;
Επί του παρόντος, μόνο δήλωση… προθέσεων έχουμε!
Οι οποίες και βάλλονται, ως ανεπαρκείς, από την αντιπολίτευση.
Και όμως!
Στο συγκεκριμένο πεδίο δράσης θα έπρεπε να επιδιωχθεί διακομματική σύμπλευση, στον βαθμό του εφικτού.
Όμως κι εδώ υπεισέρχεται το… πολιτικό κόστος!
Γιατί ως ένδειξη αδυναμίας, στα μάτια της κυβέρνησης, θα μετρούσε.
Όπως, όμως, και να ’χει το πράγμα, το μόνο βέβαιο είναι ότι, δυστυχώς, έχουμε αργήσει πολύ.
Πάρα πολύ…
Θα τολμήσουμε;
ΥΓ.: Οι καιροί απαιτούν και αξιώνουν μέτρα κατασταλτικά.
Στην παρούσα φάση, όποιος μιλήσει για πρόληψη, για αθλητική αγωγή και παιδεία κινδυνεύει ακόμη και να χλευασθεί…
Εμείς, ωστόσο, θα το κάνουμε.
Γιατί έρχονται και οι επόμενες γενιές.
Κάποτε, επιτέλους, θα πρέπει να γίνει η αρχή και να μαθαίνουν τα παιδιά –ήδη από το δημοτικό σχολείο– ότι ουδέποτε ο αθλητισμός μας δίδαξε, ούτε και θα μας διδάξει ότι είναι συνώνυμος της επικράτησης και της νίκης, παντί τρόπω και πάση θυσία.