Νικόλας Φαραντούρης: «Η Ευρώπη πρέπει να στείλει σαφές μήνυμα στο Κάιρο – Η σιωπή δεν είναι επιλογή» (video)

Δυναμική παρέμβαση στην υπόθεση της Μονής Σινά και της απόφασης του Αιγυπτιακού Εφετείου που αμφισβητεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ιστορικής Ορθόδοξης Μονής πραγματοποίησε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ, Νικόλας Φαραντούρης, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης στον σταθμό ΚΡΗΤΗ TV και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Σαλαπάτα.

Ο κ. Φαραντούρης, μέλος της Επιτροπής Προϋπολογισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τόνισε ότι ήδη από τις 29 Μαΐου έχει προχωρήσει σε παρέμβαση για την επανεξέταση της ευρωπαϊκής βοήθειας προς την Αίγυπτο, ύψους 4 δισ. ευρώ, ως μέτρο πίεσης προς την αιγυπτιακή κυβέρνηση, προκειμένου να διασφαλιστεί ο σεβασμός της θρησκευτικής και ιστορικής κληρονομιάς.

«Το μήνυμα του Έλληνα Πρωθυπουργού δεν λέει τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει να κάνω αντιπολίτευση στο θέμα αυτό – αλλά το ζήτημα είναι γνωστό εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια και υπήρξε ολιγωρία», ανέφερε με έμφαση.

Ο ευρωβουλευτής επισήμανε πως τον Δεκέμβριο υπήρξε τεχνική συμφωνία Ελλάδας–Αιγύπτου για τη διαφύλαξη της Μονής, αλλά δεν αξιοποιήθηκε πολιτικά όταν ο Πρόεδρος Αλ Σίσι επισκέφθηκε την Αθήνα. Αντίθετα, σήμερα η Ελλάδα «αντιμετωπίζει τετελεσμένο γεγονός», με τις συνέπειες να είναι ήδη ορατές.

«Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για ευχολόγια και παραινέσεις», τόνισε. «Το μόνο όπλο που έχουμε στα χέρια μας είναι η πίεση μέσω της ευρωπαϊκής οικονομικής βοήθειας».

Ο κ. Φαραντούρης υπογράμμισε ότι αναλαμβάνει πρωτοβουλίες διακομματικού χαρακτήρα, καθώς «δεν υπάρχουν κομματικά στεγανά όταν διακυβεύονται ζητήματα που αφορούν την αξιοπιστία της χώρας μας και οικουμενικά σύμβολα όπως η Ιερά Μονή Αγιας Αικατερίνης στο Σινά».

Τέλος, προειδοποίησε για τη γεωπολιτική διολίσθηση της Αιγύπτου προς την Τουρκία αν η Ελλάδα εμφανιστεί ξανά ως «σιωπηλός και δεδομένος σύμμαχος»:

«Η Ελλάδα πρέπει να δείξει στιβαρότητα και αξιοπιστία. Αν δεν το κάνει, οι στρατηγικοί της εταίροι μπορεί να αναζητήσουν άλλες, ακόμα και εχθρικές σήμερα, συμμαχίες».

Ο ευρωβουλευτής τόνισε ότι τις επόμενες ημέρες, από τις Βρυξέλλες, θα προωθήσει την πολιτική πίεση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα αναδείξει το θέμα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Δείτε το βίντεο:

185 ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Γ. ΑΥΤΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ (video)

Με 185 παρεμβάσεις, που περιλαμβάνουν 80 ομιλίες, 50 καταθέσεις τροπολογιών, 30 ερωτήσεις και 25 ακροάσεις, ολοκληρώνεται ο πρώτος χρόνος της Κοινοβουλευτικής μου θητείας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Αναλυτικά:

80 ΟΜΙΛΙΕΣ στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις Οικονομικές Επιτροπές και στις Ομάδες Εργασίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για: Άμυνα,  εθνικά θέματα, καθημερινότητα, νησιά, ορεινές περιοχές, μετανάστευση, προστασία θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων, μισθούς, συντάξεις, στέγαση, δημογραφικό, ακρίβεια, ρεύμα, χρηματοδοτήσεις, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εμπόριο, ανομβρία, φυσικές καταστροφές, Ταμείο Ανάκαμψης, νέα ζευγάρια, αγρότες, μελισσοκόμους, μαστιχοπαραγωγούς, θαλάσσιο ΕΚΑΒ, αμπελουργούς, χρηματοδότηση λιμένων.

30 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ για: Στέγαση, δημογραφικό, τιμές ηλεκτρικού ρεύματος, επιπτώσεις ανομβρίας, οικονομία νοικοκυριών, μείωση γραφειοκρατίας, χρηματοδότηση μικρομεσαίων. Αποκλεισμό της Τουρκίας από ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, στήριξη ορεινών και νησιωτικών περιοχών.

25 ΑΚΡΟΑΣΕΙΣ παρουσία Επιτρόπων για: Καθημερινότητα, άμυνα, ασφάλεια, προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενέργεια, περιβάλλον, νερό, χρηματοδότηση, στεγαστική κρίση, στήριξη νέων οικογενειών και ζευγαριών, καθώς είναι οι πρώτοι που έρχονται αντιμέτωποι με τις δυσκολίες για την απόκτηση στέγης. 

50 ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ για: Εθνικά θέματα, αποκλεισμό τρίτων χωρών από ευρωπαϊκά κονδύλια, φύλαξη, αναγνώριση της νησιωτικότητας, τουρισμό, οικονομία επιχειρήσεων ,πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις, δημογραφικό, παραμεθόριες περιοχές, μονογονεϊκές οικογένειες, προσιτή στέγη, νέα νοικοκυριά, πρόσβαση σε υγειονομικές υπηρεσίες, ακρίβεια στο ρεύμα, ειδικό ταμείο φυσικών καταστροφών, αποζημιώσεις σε αγρότες και κτηνοτρόφους. 

ΡΕΚΟΡ ΨΗΦΩΝ: Υπερψηφίστηκε με 632 ψήφους από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η πρότασή μου για άμεση και ενισχυμένη λήψη αποζημιώσεων στους πληγέντες από τις φυσικές καταστροφές.

Ακολουθεί ο σύνδεσμος με το βίντεο της παρέμβασης:

Η πολυδιάσπαση της αντιπολίτευσης και τα άλυτα προβλήματα της κοινωνίας

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ

Την ώρα που η κοινωνία ασφυκτιά υπό το βάρος της ακρίβειας, της ανεργίας και της γενικευμένης ανασφάλειας, η αντιπολίτευση παρουσιάζεται κατακερματισμένη και αδύναμη να αρθρώσει ενιαίο και πειστικό λόγο. Τα προβλήματα των πολιτών είναι υπαρκτά, πιεστικά και συσσωρευμένα: Εκρηκτικές αυξήσεις στα ενοίκια, ενεργειακή φτώχεια, αποδιάρθρωση των δημόσιων υπηρεσιών και ένα σύστημα υγείας στα όρια της κατάρρευσης. Όμως, η πολιτική σκηνή μοιάζει αποσυνδεδεμένη από αυτές τις προτεραιότητες.

Η πολυδιάσπαση της αντιπολίτευσης δεν αφορά μόνο τον αριθμό των κομμάτων αλλά και την αδυναμία συνεννόησης σε στοιχειώδη θέματα κοινωνικής πολιτικής και δημοκρατικής λογοδοσίας. Η αποτυχία διαμόρφωσης κοινού μετώπου ή έστω ενός συντονισμένου λόγου επιτρέπει στην κυβέρνηση να παραμένει κυρίαρχη ακόμα και όταν αντιμετωπίζει σοβαρές καταγγελίες ή υστερεί σε κρίσιμους τομείς. Ο πολιτικός κατακερματισμός καταλήγει να λειτουργεί υπέρ του status quo.

Την ίδια στιγμή, οι πολίτες που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης δυσκολεύονται να βρουν πολιτική έκφραση. Η απογοήτευση μεταφράζεται σε αποχή ή σε παθητικότητα. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, το 60% των πολιτών δηλώνει πως «δεν πιστεύει ότι η αντιπολίτευση μπορεί να προσφέρει λύσεις», ενώ η εμπιστοσύνη στα κόμματα παραμένει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.

Η απουσία ενός ενιαίου, συνεκτικού προγράμματος για την ανακούφιση των νοικοκυριών και την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης στερεί από την κοινωνία την πολιτική ελπίδα. Όσο η αντιπολίτευση παραμένει κατακερματισμένη και απορροφημένη σε εσωκομματικά ζητήματα και προσωπικές στρατηγικές, τα ουσιαστικά προβλήματα της κοινωνίας μένουν στο περιθώριο.

Η ανάγκη για μια υπεύθυνη, συγκροτημένη και δυναμική αντιπολίτευση δεν ήταν ποτέ πιο επιτακτική. Όχι για να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά για να δώσει φωνή σε όσους σήμερα δεν έχουν. Για να καταδείξει ότι υπάρχει εναλλακτική. Και για να αποδείξει ότι η πολιτική μπορεί ακόμη να είναι εργαλείο αλλαγής – και όχι απλώς διαχείρισης της παρακμής.


ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Τη Θράκη και τα μάτια μας…

Αυτή η ιστορία με τους τούρκους μαφιόζους, οι οποίοι άνοιξαν πυρ ε­ναντίον ανδρών της ΕΥΠ που τους παρακολουθούσαν, έβγαλε πολλά πράγματα που πρέπει να ερευνηθούν και να αξιολογηθούν. Και αυτό διότι έχουν ιδιαίτερη εθνική σημασία, αφού αποκαλύπτουν ότι οι Τούρκοι, είτε κακοποιοί είτε πράκτορες, συνεργάζονται σε δραστηριότητες εντός της επικράτειας της χώρας μας.

Ο τούρκος μαφιόζος, όταν συνελήφθη σε ένα απόκρημνο χωριό της Ροδόπης, αποκάλυψε ότι βρέθηκε στο σημείο κατόπιν ειδικών σχεδίων που έ­χουν οι διακινητές και οι λαθρέμποροι για να διαφεύγουν από τις Ελληνικές Αρχές, όταν καταδιώκονται. Με λίγα λόγια, ανέφερε ότι οι τουρκικές υπηρεσίες έχουν δημιουργήσει κρησφύγετα στη Δυτική Θράκη, στην ελληνική Θρά­κη δηλαδή, για να κρύβονται οι πράκτορες και οι διακινητές, όταν μπαίνουν στη χώρα μας.

Για να υπάρχουν κρησφύγετα, όμως, σημαίνει ότι τούρκοι πράκτορες μπαινοβγαίνουν στη χώρα μας και συνεργάζονται ενδεχομένως με κακοποιούς και διακινητές προσφύγων, αφού τους έχουν δώσει και οδηγίες για το πώς θα γλιτώσουν από το κυνηγητό των Ελληνικών Αρχών.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό. Ότι οι Τούρκοι έχουν συγκεκριμένα σχέδια για την ελληνική Θράκη και θα τα εφαρμόσουν, όταν έρθει η ώρα. Γι’ αυτό και έχουν κατασκευάσει κρησφύγετα, για να κρύβονται όταν έρχονται στη χώρα μας. Και στα κρησφύγετα αυτά σίγουρα δεν κρύβονται μόνο άνθρωποι αλλά και άλλα υλικά, ενδεχομένως και πολεμοφόδια.

Άραγε, οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας μας το γνωρίζουν αυτό; Γνωρίζουν, δηλαδή, ότι υπάρχουν κρυψώνες για Τούρκους σε ελληνικά χωριά; Αν γνωρίζουν, έχουν κάνει ποτέ κάποια έρευνα για να διαπιστώσουν αν υπάρχουν όπλα, εκρηκτικά, πολεμοφόδια, χάρτες, σημειώσεις, οδηγίες κ.λπ.;

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν θέμα στη Θράκη. Να στήσουν σκηνικό αποσταθεροποίησης με σκοπό να κερδίσουν κάτι. Από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο.

Και οι Τούρκοι καλά κάνουν. Τα συμφέροντά τους θέλουν να εξυπηρετήσουν, γι’ αυτό και έχουν κάνει όλο αυτόν τον σχεδιασμό. Εμείς τι κάνουμε; Έχουμε πάρει τίποτα… χαμπάρι ή περιμένουμε να γίνει πρώτα το κακό και μετά να τρέχουμε; Και τώρα που το μάθαμε, έχουμε σχέδιο αξιοποίησης της πληροφορίας; Ξέρουμε πώς θα εξουδετερώσουμε τα τουρκικά σχέδια ή θα ψάχνουμε μετά για… πολιτικές ευθύνες; Τότε, όμως, το πουλάκι θα έχει πετάξει…

Ο συλληφθείς Τούρκος ήταν μόνο κακοποιός ή και πράκτορας; Ανακρίθηκε για να πει τι άλλο γνωρίζει, αν υπάρχουν κι αλλού κρησφύγετα, αν έχουν κρύψει και οπλισμό οι γείτονες στη χώρα μας και πώς σκέφτονται να τον αξιοποιήσουν;

Και κάτι ακόμα. Τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργοί του, οι οποίοι συνελήφθησαν στη Βουλγαρία και ήταν έτοιμοι να φύγουν κρυφά για την πατρίδα τους, γιατί δεν ήθελαν να δικαστούν εδώ και να εκτίσουν την ποινή τους σε καλύτερες συνθήκες, από ό,τι στα μπουντρούμια της Τουρκίας; Εφόσον υπάρχει διεθνές ένταλμα, αν τους εντόπιζαν στην Τουρκία, θα τους παρέδιδαν στις Ελληνικές Αρχές. Γιατί, λοιπόν, ήθελαν να γυρίσουν πίσω; Μήπως επειδή ήξεραν ότι δεν θα τους εντόπιζε κανένας, ότι θα έμεναν στο απυρόβλητο;

Αν ισχύει, όμως, αυτό το τελευταίο, σίγουρα δεν είχαν έρθει για μαφιόζικες υποθέσεις, αλλά μάλλον ήταν σε αποστολή, σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Τα εξέτασαν οι δικές μας υπηρεσίες όλα αυτά; Έχουν εικόνα για τις κινήσεις των απέναντι;

Δεν θα επιμείνουμε περισσότερο. Ένα μόνο θα πούμε. Οι Τούρκοι ζουν και αναπνέουν με έναν στόχο. Να πάρουν το μισό Αιγαίο και τη Δυτική Θράκη. Και τον στόχο αυτό τον υπηρετούν διαχρονικά με σοβαρότητα και προσήλωση. Ανεξαρτήτως του κόμματος που έχει την εξουσία.

Άραγε, από όλη αυτήν την ιστορία μάθαμε τίποτα; Διδαχθήκαμε κάτι; Ελπίζουμε πως ναι. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.


ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ/EUROKINISSI

Μητσοτάκης για ανεργία – Πώς μπορείς να πεις 4 ψέματα με μόλις 39 λέξεις – Του Ν. Στραβελάκη


Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να μας πείσει ότι η οικονομική της πολιτική δεν είναι απλώς ένα σύνολο αριθμών χωρίς αντίκρισμα στη διαβίωση της μεγάλη πλειοψηφίας του κόσμου.

Σε αυτήν την προσπάθεια συγκαταλέγεται η αναφορά του κ. Μητσοτάκη στο ποσοστό ανεργίας τον Απρίλιο (8,6%), το οποίο παρουσίασε ως επιτυχία. Ο ενθουσιασμός του οφείλεται στο ότι είναι το «χαμηλότερο των τελευταίων 17 ετών». Για οποιαδήποτε άλλη χώρα οι επιδόσεις αυτές είναι τραγωδία, αφού μαρτυρούν μια μόνιμη κρίση και την αποτυχία των μνημονιακών πολιτικών να την αντιμετωπίσουν. Να αναφέρω χαρακτηριστικά ότι το μέσο ευρωενωσιακό ποσοστό ανεργίας τον Απρίλιο είναι 6,2%. Με άλλα λόγια, τα μέσα ποσοστά ανεργίας στην ΕΕ είναι μονίμως σημαντικά χαμηλότερα από τα ελληνικά.

Προφανώς, αναγνωρίζοντας αυτήν την παράμετρο, ο κ. Μητσοτάκης διάνθισε τη διαπίστωσή του με ένα ρητορικό ερώτημα: «Ήξερες ότι η ανεργία στη χώρα μας είναι σήμερα μικρότερη από αυτή της Σουηδίας, της Φινλανδίας και της Ισπανίας;». Με αυτό τον τρόπο ήθελε να τονίσει ότι αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, και πολύ μεγαλύτερες οικονομίες, όπως η Ισπανία, έχουν χειρότερες επιδόσεις.

Όμως, εδώ ο λογογράφος του τον κρέμασε, τουλάχιστον όσον αφορά τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα ως εργατικό δυναμικό νοείται ο πληθυσμός από 17 έως 74 ετών και ως άνεργος αυτός που δεν έχει δουλειά την τελευταία εβδομάδα και βρίσκεται σε ενεργή αναζήτηση εργασίας τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες.

Στη Σουηδία και στη Φινλανδία, όμως, άνεργος είναι όποιος δεν έχει δουλειά την ημερομηνία της καταμέτρησης και βρίσκεται σε αναζήτηση εργασίας το προηγούμενο διάστημα. Δηλαδή, περιλαμβάνονται και οι άνθρωποι που απολύθηκαν χθες αλλά και εκείνοι που έκαναν την τελευταία συνέντευξή τους για δουλειά πριν από πέντε ή έξι εβδομάδες. Με άλλα λόγια, στη Σουηδία και στη Φινλανδία καταγράφονται στο ποσοστό ανεργίας άνθρωποι που στην Ελλάδα εξαιρούνται.

Η μόνη χώρα όπου τα μεγέθη είναι απολύτως συγκρίσιμα είναι η Ισπανία, όπου η ανεργία μετριέται ακριβώς όπως και στην Ελλάδα. Εκεί το ποσοστό ανεργίας τον Απρίλιο ήταν όντως υψηλότερο 10,9%. Όμως είναι και το υψηλότερο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, ο κ. Μητσοτάκης πανηγυρίζει διότι είμαστε ουσιαστικά προτελευταίοι (τυπικά, τέταρτοι από το τέλος) ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ.

Βέβαια, τα παραπάνω δεν τον απασχόλησαν καθόλου στο επικοινωνιακό του παραλήρημα. Μόλις ολοκλήρωσε την παραπλανητική του εικόνα, έσπευσε να προσθέσει: «Αυτή η μείωση δεν έγινε από μόνη της, έγινε με σχέδιο, με λιγότερους φόρους και κυρίως με περισσότερες επενδύσεις».

Με τη φράση «μείωση των φόρων» ο κ. Μητσοτάκης προφανώς δεν αναφέρεται στον κόσμο. Θέλω να πιστεύω ότι ούτε και αυτός θεωρεί ότι οι φόροι έχουν μειωθεί σε μια χώρα όπου ο ΦΠΑ στα τρόφιμα είναι στο 24%. Αναφέρεται, φυσικά, στους φόρους που αφορούν τις επιχειρήσεις και τα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια. Με άλλα λόγια, στους φόρους για τους ανθρώπους που τον ενδιαφέρουν – όχι για εμάς, του πλεμπαίους. Το εξοργιστικό είναι ότι συνεχίζει να αναμασά το νεοφιλελεύθερο αφήγημα ότι η αύξηση της κατανάλωσης των πλουσίων –αυτό είναι το οικονομικό επιχείρημα πίσω από τη μείωση των φόρων– είναι εντέλει προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν του κάνει καμιά αίσθηση το ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με το δεύτερο χαμηλότερο –κατά κάποιους το χαμηλότερο– κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρώπη.

Αλλά και η υποτιθέμενη αύξηση των επενδύσεων, την οποία επικαλέστηκε, είναι ψευδεπίγραφη. Η κυβέρνηση τεχνηέντως προβάλλει τις μεικτές και όχι τις καθαρές επενδύσεις. Με αυτόν τον τρόπο, μετρά τις αγοραπωλησίες κατοικιών και οικοπέδων ως επένδυση και παράλληλα δεν αφαιρεί την απαξίωση και την απόσβεση του υφιστάμενου κεφαλαίου. Έτσι, κομπορρημονεί ότι οι μεικτές επενδύσεις έφτασαν κάπου στο 15% του ΑΕΠ το 2023 – 2024. Ωστόσο, ο καθαρός σχηματισμός κεφαλαίου, δηλαδή οι μεικτές επενδύσεις μείον τις μεταβιβάσεις υφιστάμενου κεφαλαίου μείον τις αποσβέσεις και την καταστροφή κεφαλαίου, δεν αυξήθηκε, αντίθετα, η μεταβολή του είναι περίπου στο μηδέν. Μάλιστα, αν πάμε πίσω, στις αρχές της κρίσης, το 2009, ο καθαρός σχηματισμός κεφαλαίου είναι αρνητικός, δηλαδή έχει καταστραφεί και απαξιωθεί κεφάλαιο που δεν έχει αναπληρωθεί.

Πάντως, ο κ. Μητσοτάκης και οι λογογράφοι του πρέπει να διεκδικήσουν θέση στο Βιβλίο Γκίνες, αφού κατόρθωσαν να πουν 4 ψέματα σε δύο αναφορές 39 λέξεων συνολικά. Και εις ανώτερα.


ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Γ. Μαντζουράκης στο “Π”: Έγινε ποδόσφαιρο το μπάσκετ;

Του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΚΗ
Προπονητή Ποδοσφαίρου

Στον αθλητισμό, συχνά, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και αδυσώπητος. Και κυρίως στον πρωταθλητισμό, όπου η άμιλλα και το ευ αγωνίζεσθαι περνούν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Η βία ίδια παντού, και οφείλουμε να την απομακρύνουμε, αν και θεωρώ ότι το μπάσκετ δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο, το επίπεδο είναι σίγουρα πολύ καλύτερο.

Φυσικά, τα τελευταία 24ωρα, στον χώρο του μπάσκετ, γίναμε μάρτυρες σκηνικών που θλίβουν και πρέπει να προβληματίζουν. Τα συμφέροντα που διακυβεύονται, μεγάλα, αλλά αυτό εννοείται ότι δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία και ανάχωμα για παρεκτροπές και ασχήμιες.

Συμφωνώ και προσυπογράφω στο ότι ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται μέχρι κεραίας, χωρίς καμιά εξαίρεση. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά και δεν θα κοιτάμε πίσω. Επίσης σημαντικό, το να σκεφτόμαστε τα παιδιά που ασχολούνται με το άθλημα και κάνουν όνειρα. Φανταστείτε τι σκέψεις κάνουν, βλέποντας σκηνές και συμβάντα σαν αυτά των τελευταίων ημερών. Σε τι προβληματισμό τα βυθίζουμε και πόσο πλήττεται η ψυχολογία τους. Κρίμα δεν είναι;

Ελπίζω και εύχομαι στο μέλλον να μη ζήσουμε ξανά τέτοιες καταστάσεις. Δεν μας αξίζουν και δεν μας τιμούν, όχι μόνο οπαδικά, αλλά ιδίως ως χώρα. Οφείλουμε να μεταδίδουμε όμορφες εικόνες, ρεκόρ, επιδόσεις και όχι κοκορομαχίες του αισχίστου είδους. Μπορούμε τα καλύτερα, ας τα πράξουμε.


ΤΟ ΠΑΡΟΝ

θΡΑΚΙΩΤΙΚΑ: Μεγάλες στιγμές…

Οι επιχειρήσεις προσαγωγών και συλλήψεων για δύο σοβαρές περιπτώσεις έχουν βάλει στο κάδρο και πάλι τη Θράκη…

Από τη μία η περίπτωση της Θέρμης, με τους πυροβολισμούς από Τούρκους εναντίον στελεχών της ΕΥΠ, που η έρευνα έφτασε στην Κομοτηνή και στην Αλεξανδρούπολη, και από την άλλη το ντου του ελληνικού FBI και της αντιτρομοκρατικής για το διεθνές κύκλωμα τηλεφωνικών απατών στη Γερμανία…

Αρνητική δημοσιότητα για άλλη μία φορά –αρνητική δημοσιότητα, όπως πάντα–, καθώς η περιοχή δεν έχει, προφανώς, τίποτα αξιόλογο να παρουσιάσει…

Μόνο με… λαγούμια, τρύπες και «σαράκια» ασχολούμαστε – άντε και με Ρομά που πηγαίνουν μετανάστες στη Βόρεια Ευρώπη, ανοίγει το μάτι τους και στην προκειμένη (δεύτερη) περίπτωση… παρανοίγει!

Όσο για την πρώτη, ε, τώρα που ο Τούρκος κελάηδησε, όπως ήταν φυσικό, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Τώρα όλοι ξέρουμε… ότι όλοι ξέρουμε.

Ανοίξαμε…

Δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ (ΑΣΕΠ) η προκήρυξη για την πλήρωση μίας θέσης μουφτή, με υπογραφή της υπουργού Παιδείας Σοφίας Ζαχαράκη.

Αφορά τη Μουφτεία Διδυμοτείχου (ΠΕ Έβρου), με θητεία πέντε ετών και δυνατότητα ανανέωσης για μία φορά…

Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι έλληνες πολίτες, μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, μόνιμοι κάτοικοι μίας εκ των τριών περιφερειακών ενοτήτων (Έβρου, Ροδόπης και Ξάνθης), με θεολογική κατάρτιση, κατά προτίμηση σε θέματα γνώσης και ερμηνείας του Κορανίου ή της μουσουλμανικής παράδοσης ή του ιερού μουσουλμανικού νόμου.

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει είτε να είναι κάτοχοι πτυχίου της Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ή Ισλαμικών Σπουδών από αναγνωρισμένη ανώτατη Θεολογική Σχολή της αλλοδαπής και να έχουν διατελέσει τουλάχιστον επί πέντε έτη ιμάμηδες, εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Θρησκευτικών Λειτουργών, είτε να είναι απόφοιτοι των Μουσουλμανικών Ιεροσπουδαστηρίων της Θράκης και να έχουν διατελέσει τουλάχιστον επί δέκα έτη ιμάμηδες, εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Θρησκευτικών Λειτουργών ή (για τις προκηρύξεις που εκδίδονται έως τις 30/7/2027) να είναι κάτοχοι πτυχίου της Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ή Ισλαμικών Σπουδών από αναγνωρισμένη ανώτατη Θεολογική Σχολή της αλλοδαπής ή να έχουν διατελέσει ιμάμηδες τουλάχιστον επί δέκα έτη (το τελευταίο είναι προφανώς μια κακή προσθήκη – και ο νοών νοείτο)… Επίσης, δεν θα πρέπει υπερβαίνουν το 62ο έτος της ηλικίας τους.

Ως πρόσθετα προσόντα αναγνωρίζονται η γνώση αραβικής γλώσσας, η γνώση άλλων ξένων γλωσσών, η γνώση χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών στα αντικείμενα επεξεργασίας κειμένων, υπολογιστικών φύλλων, υπηρεσιών διαδικτύου.

Μια νέα σελίδα ανοίγει, λοιπόν, για τον ορισμό των μουφτήδων, βάσει και του νόμου που ψήφισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2022. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, αλλά σίγουρα, εάν… ρεμβάζουμε κοιτάζοντάς το, είναι ικανό να μας πνίξει…

Μύδροι…

Πάντως, η «Birlik», η εφημερίδα που υποστηρίζεται από το τουρκικό προξενείο, ωρύεται μετά τη δημοσίευση του ΦΕΚ, κάνοντας λόγο για «τελείωμα του θεσμού της μουφτείας» από την Ελλάδα.

Χρησιμοποιώντας προκλητική φρασεολογία, η «εφημερίδα» σημειώνει πως «αντί να κάνει ειρήνη με την ‘‘Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης’’, η Ελλάδα επέλεξε τον δρόμο της σύγκρουσης και της αφομοίωσης της τουρκικής κοινωνίας» και υποστηρίζει πως η χώρα μας καταπατά το θρησκευτικό δικαίωμα της μειονότητας, το οποίο, όπως ισχυρίζεται, απορρέει από τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Αναληθές, θα πει κάποιος, αλλά ποιος μετράει σωστά και λάθη. Σίγουρα όχι τα φερέφωνα της περιοχής, τα οποία, ωστόσο, με γλαφυρό τρόπο, δείχνουν πώς θα κινηθεί σε αυτήν την περίπτωση το «καθεστώς»…

Με όλα τα μέσα…

Στο Μειονοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο Ξάνθης συνεχίζεται η τακτική της… αθρόας εγγραφής νέων μαθητών, για τους γνωστούς λόγους – αν και υπάρχει όριο.

Ήδη έχουν ξεκινήσει οι εκδηλώσεις-κράχτες, που φέρνουν γονείς και παιδιά στις εγκαταστάσεις αυτού του υπέροχου νεοκλασικού, με περιεχόμενο που εύγλωττα περιγράφεται στους τίτλους τους.

«Διαφύλαξε την Ταυτότητά σου – Πολιτισμό, Φτιάξε το Μέλλον σου», ένας από αυτούς, που εισάγει χωρίς περιστροφές στο περιεχόμενο και φυσικά στον στόχο που έχουν οι διοργανωτές.

Η… προπαγάνδα συνοδεύεται από κοινωνικές, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δράσεις και (φυσικά) ένα… δώρο-έκπληξη για κάθε μαθητή που θα εγγραφεί στην Α’ Λυκείου (πιθανότατα, ένα καλό τάμπλετ ή pc, ανάλογα με την προσέλευση…).

Όμως, κανείς δεν μένει παραπονεμένος, αφού θα μοιραστούν φόρμες για όλους τους μαθητές αλλά και ένα κουπόνι 10 ευρώ για γραφική ύλη, επίσης σε όλους τους μαθητές…

Λεφτά υπάρχουν και, όπως γίνεται κατανοητό, μοιράζονται για… καλό σκοπό.

Από δίπλα και ο ψευδομουφτής της Ξάνθης, ο οποίος απευθύνεται στους γονείς με μήνυμά του –και με αφορμή το μπαϊράμ, το οποίο γιόρτασαν οι μουσουλμάνοι αυτές τις ημέρες–, στους οποίους… υπενθυμίζει «τα καθήκοντα απέναντι στα παιδιά μας, στα οποία», όπως λέει χαρακτηριστικά, «θα εμπιστευτούμε το μέλλον της Μουσουλμανικής ‘‘Τουρκικής Κοινότητας Δυτικής Θράκης’’». Όπως πολύ καλά μπορούμε να διαπιστώσουμε, ο κ. Τράμπα παίζει γερά το παιχνίδι της κατήχησης περί «τουρκικής» και «κοινότητας» και «Δυτικής Θράκης» και συνεχίζει ακάθεκτος, επισημαίνοντας πως αυτό (η παράδοση σκυτάλης, με άλλα λόγια) «ξεκινά με την εκπαίδευση των παιδιών μας στα δικά μας μειονοτικά σχολεία». Τα «δικά μας (σχολεία)» είναι, επίσης, μια… λεπτομέρεια που θα πρέπει να υπογραμμιστεί, καθώς η τακτική του διαχωρισμού κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, αφού προσβλέπει στον διχασμό, ο οποίος καλλιεργείται συστηματικά από τους εγκάθετους.

Γεγονός είναι ότι οι… μάνατζερ βλέπουν ότι οι διαρροές οδηγούν σε… χασούρα και πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ωστόσο, η ολοένα αυξανόμενη είσοδος των παιδιών της μειονότητας όχι στα «δικά τους», αλλά στα σχολεία όλων των παιδιών της Θράκης είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Έλλη Μητακίδου


ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Τα σχέδια του Σαμαρά για το νέο κόμμα

– Ξαναζεσταίνει τη σούπα ο πρώην πρωθυπουργός

Τα «υπέρ» και τα «κατά» της δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα, όπως φημολογείται το τελευταίο διάστημα, μελετάει με προσοχή ο Αντ. Σαμαράς. Αντίθετα, δε, με τις διακινούμενες φήμες και τα σενάρια, δεν έχει καταλήξει σε τελικές αποφάσεις.

Ως προς το «αν», το «πότε» και το «πώς». Με βάση τη λογική και τα δημοσκοπικά δεδομένα, το συγκεκριμένο εγχείρημα έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας. Το 73% των πολιτών είναι εντελώς αντίθετο στη δημιουργία ενός νέου κόμματος υπό την ηγεσία του πρώην πρωθυπουργού. Μεταξύ, δε, των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας το ποσοστό ανεβαίνει κι άλλο, καθώς φτάνει στο 83%. Ωστόσο, στη συ­γκεκριμένη περίπτωση, ο κ. Σαμαράς δεν είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσει με τη λογική, αλλά με το… θυμικό και το συναίσθημα.

Ως επίσημη δικαιολογία για τη δημιουργία νέου κόμματος, που θα επιδράσει διασπαστικά έναντι της Νέας Δημοκρατίας, θα προβάλει το επιχείρημα ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει εγκαταλείψει τις αρχές και τις αξίες της παράταξης. Κατά συνέπεια, είναι αναγκαία η παρουσία ενός νέου φορέα, που θα καλύπτει πολιτικά και ιδεολογικά τους συντηρητικούς ψηφοφόρους που έχουν απογοητευθεί από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Το ερώτημα είναι πόσο ισχυρό μπορεί να αποδειχθεί το εν λόγω επιχείρημα, δεδομένου ότι σε έρευνα το ποσοστό των πολιτών που θεωρούν αναγκαία εξέλιξη την ίδρυση νέου κόμματος στον δεξιό και συντηρητικό χώρο είναι ιδιαίτερα περιορισμένο.

Όσοι τον γνωρίζουν καλά θεωρούν ότι ο κ. Σαμαράς δεν πρόκειται να λάβει υπόψη του τα συγκεκριμένα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Έχει άλλα κίνητρα: Πρώτον, την επιθυμία του να τιμωρήσει τον Κυρ. Μητσοτάκη για τον τρόπο που τον αντιμετώπισε από το 2016 και μετά, που ξεκίνησε με την πολιτική περιθωριοποίηση και έφτασε μέχρι τη διαγραφή.

Υπάρχει, επιπλέον, ακόμα μία παράμετρος: Ο κ. Σαμαράς θεωρεί ότι αδικήθηκε πολιτικά, ότι η πρωθυπουργική θητεία του τερματίστηκε πρόωρα και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του. Υπό αυτήν την έννοια, θα ήθελε να έχει μια δεύτερη ευκαιρία προκειμένου να ενδυναμώσει την υστεροφημία του. Τι ευκαιρία μπορεί να έχει ένας πολιτικός που διανύει το 75ο έτος της ηλικίας του;


ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Απ. Αποστόλου στο “Π”: Η πολιτική ως γκροτέσκο θέαμα

Του
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Καθηγητή Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας

Ο Σβάρτσεμπεργκ, το 1977, έγραψε ένα σπουδαίο βιβλίο με τίτλο «Κράτος Θέαμα» (L’État spectacle), σημειώνοντας ότι η γλώσσα της πολιτικής έχει σαφέστατα δεχθεί την επιρροή από τη γλώσσα του θεάτρου. Η πολιτική πλέον έχει ενταχθεί σε αυτό που αποκαλείται «προσωποποίηση της εξουσίας» (personnalisation de pouvoir), όπου η κίνηση, ο λόγος, οι συναισθηματικές διαμορφώσεις σκηνοθετούνται στην έκφραση της θεατρικότητας. Η πολιτική άλλοτε είχε ιδέες και «βεριτάμπλ» πρόσωπα, έγραφε ο Σβάρτσεμπεργκ, σήμερα έχει μόνο χαρακτήρες.

Η εικόνα των πολιτικών καλύπτεται πλέον από μια επίπλαστη εκφραστικότητα. Η παρουσία τους αποτελεί ένα αποτέλεσμα τεχνητής και επιφανειακής σύνθεσης, όπως έλεγε ο Ντάριο Φο. Το παιχνίδι των εντάσεων και των χαλαρώσεων, των συναισθηματικών διαμορφώσεων, όλα σκηνοθετούνται. Ο Σβάρτσεμπεργκ αναφέρει ως παράδειγμα τον Ντε Γκολ και την προσαρμογή της εικόνας του στα μοντέλα της ηθοποιίας. Ενώ ο κοινωνιολόγος Ρίτσαρντ Μέρελμαν, το 1969, συνέδεσε το θέατρο με την πολιτική, ταυτίζοντάς τα. Ο θεατρικός συγγραφέας Όλιβερ Μάγιερ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας και καλλιτεχνικός διευθυντής των Universal Studios, τόνιζε, το 2016, ότι η εκπαίδευση του επαγγελματία του θεάτρου αναγκαστικά θα πρέπει να περνάει και από πολιτική εκπαίδευση και αυτό γιατί η πολιτική σήμερα αποτελεί την πιο τέλεια υποκριτική τέχνη, τη διαδικασία μεταξύ δράσης – αντίδρασης – απεύθυνσης – επικοινωνίας.

Ο θεατρινισμός, ως θέαμα της εξουσίας, διαθέτει μια μακρά πορεία. Ας θυμηθούμε τον Μάρκο Αυρήλιο, ο οποίος προκαλούσε τη θλίψη των ρωμαίων στρατιών, όταν τον έβλεπαν μακιγιαρισμένο να επιθεωρεί τα στρατεύματά του. Το ίδιο συνέβαινε και με τον κινέζο αυτοκράτορα Jianzi, του κινεζικού κράτους Zhao. Τον θεατρινισμό αγάπησαν τόσο ο βασιλιάς της Ιταλίας Βιτόριο Εμμανουέλε όσο και ο Χίτλερ, καθώς έκαναν επιμελημένο μακιγιάζ. Ο Μουσολίνι κάποτε δεν έκρυψε τα γέλια του, όταν σε μια συνάντησή του με τον Χίτλερ τον αντίκρισε με ένα κίτρινο αδιάβροχο και με ένα γκρίζο τσόχινο καπέλο, ο οποίος έμοιαζε, όπως έλεγε σε συνεργάτες του, με υδραυλικό. Η εμφάνιση αποτελούσε για τους πολιτικούς το σημαίνον της προσωπικής παρουσίας και το σημαίνον της προσωπικής τους διαφοράς. Για παράδειγμα, μεγάλα καπέλα φορούσαν οι Τσόρτσιλ και Νίξον, και οι δύο όμως αντέγραφαν τα καπέλα του Μέτερνιχ. Ο Μέτερνιχ, θέλοντας να δείξει τη δύναμή του, φορούσε μεγάλα καπέλα, τα οποία λειτουργούσαν ως φετίχ δύναμης.

Η πολιτική εξουσία, για να διατηρήσει το κύκλωμα «αρχή (εξουσία) – κοινωνία – ζωή», εφηύρε την ενοποιημένη πρακτική που καλείται θέαμα. Το θέαμα χρησιμοποιήθηκε ως ενοποιημένη πρακτική της ζωής. Έτσι, το θέαμα ανέλαβε να συντηρήσει τον «ψυχολογισμό» των μαζών, χειραγωγώντας τις επιθυμίες αλλά και τις φαντασιακές σχέσεις των πολιτών, εκτονώνοντας έτσι τις όποιες αντιδράσεις τους προς την εξουσία.

Ακόμη και οι θεσμοί, οι οποίοι αποτελούσαν το συμβολικό σύστημα της εξουσίας. έγιναν λαϊκό θέαμα. Αρκεί να δει κανείς εκείνο που συνέβαινε στην Αγγλία. Το πολιτικό θέαμα στην Αγγλία δεν περιοριζόταν μόνο στις θεαματικές εκδηλώσεις του παλατιού αλλά και στις δίκες, που εξελίσσονταν σε λαϊκά θεάματα. Το μεγάλο πάθος των Άγγλων κατά τη διάρκεια της ελισαβετιανής εποχής ήταν οι δίκες που πήραν τη μορφή των λαϊκών θεαμάτων. Δίκες που έκλεβαν τη θεαματικότητα από όλα τα θεάματα της εποχής. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι στο τέλος της βασιλείας της Ελισάβετ πραγματοποιήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο δίκες που ενέπλεξαν τέσσερα εκατομμύρια αντίδικους. Μάλιστα υπήρχαν δημόσιες δίκες-θεάματα, οι οποίες ασκούσαν τεράστια γοητεία στα πλήθη που συνέρρεαν για να τις παρακολουθήσουν.

Το θέαμα δεν αντανακλά απλώς και μόνο το αναπαραστατικό, αλλά δομεί τα συμφέροντα και μοιράζει εξουσίες. Και όπως πολύ σωστά διατύπωνε ο Γκι Ντεμπόρ, το ενσωματωμένο θεαματικό δεν αφήνει πλέον να του διαφύγει κανένα τμήμα της κοινωνίας. Το θέαμα δημιουργεί ένα διαρκές παρόν, όπου η συνεχής επανάληψή του εξαφανίζει κάθε ιστορική μνήμη. Στο ενσωματωμένο θεαματικό εντάσσεται και η θεαματική δημοκρατία, που εμφανίζεται ειδυλλιακή, αλλά μόνο στη θεαματικότητά της και στους ρόλους των πολιτικών προσώπων. Η δημοκρατία έχει μεταβιβάσει τις αρχές της στο θέαμα και ειδικότερα στις αρχές της τηλοψίας. Σήμερα, όλα παραχωρούνται στις αρχές της μιντιακής πραγματικότητας. Έτσι, η αυτοπροσωπογραφία της εξουσίας διυλίζεται στο θέαμα. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πλέον την εξουσία, και αυτό γιατί αμφισβητώντας την εξουσία ουσιαστικά αμφισβητείς το θέαμα που σε τροφοδοτεί με αναπαραστάσεις και ψευδαισθήσεις. Ωστόσο, μέσα από το πολιτικό θέαμα ξεπετάγονται κάποιες φιγούρες, όπως ο αναρχοκαπιταλιστής πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι, μια φιγούρα γραφική, στα όρια της διάκλεισης, ή ακόμη ο απίθανος βαυαρός πρωθυπουργός και πολιτικός σόουμαν Μάρκους Ζέντερ, που με τις μεταμφιέσεις του δίνει την εντύπωση ενός τσιρκολάνου, και οι δύο καταστούν το πολιτικό θέαμα φτηνό και θλιβερό γκροτέσκο.

Ο γερμανός κοινωνιολόγος Πίτερ Φουξ έχει πει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν αποτελεί πια το «πολιτικό ζώο» του Αριστοτέλη, αλλά ένα πολλαπλάσιο διαιρούμενο θέαμα. Ευυπόληπτοι αγύρτες, ζωηροί παρασημοφορεμένοι τενεκέδες, υποχονδριακές μετριότητες θα μας εξουσιάζουν στη συσσωρευτική λογική της προσαρμογής που καλείται θέαμα. Ο κόσμος πλέον στερεοποιείται στην αποικία του θεάματος.


ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Χάρης Τσιόκας στο “Π”: Οι πολίτες ζητούν προγραμματικές λύσεις, όχι συγκολλήσεις…

–Η πρόταση

Του
ΧΑΡΗ ΤΣΙΟΚΑ
πρώην Βουλευτή

Η ανάγκη για έναν νέο συγχρονισμό της κοινωνικής αντιπολίτευσης με μια συνεκτική, πειστική και εναλλακτική πολιτική πρόταση αποτυπώνεται πλέον παντού.

Δυστυχώς, κομματικές ομάδες των προοδευτικών χώρων, μέσω των εσωτερικών τους διεργασιών και του περιορισμένου πολιτικού τους στίγματος, αδυνατούν να ανταποκριθούν σε αυτό το αίτημα.

Εγκλωβισμένες σε έναν στείρο αντικυβερνητισμό και μια λογική εσωκομματικής περιχαράκωσης, μοιάζουν περισσότερο με κόμματα διαμαρτυρίας παρά με φορείς αλλαγής.

Ο ρόλος της πολιτικής
Η πολιτική δεν μπορεί να είναι διαχείριση των συνεπειών της κρίσης, αλλά πρέπει να απαντά στις αιτίες της.

Τα κόμματα αντλούν κοινωνική δυναμική όταν κατορθώνουν να μετασχηματίσουν τις εθνικές, κοινωνικές και παραγωγικές ανάγκες σε ολοκληρωμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης.

Σε μια εποχή τεκτονικών γεωπολιτικών αλλαγών, τεχνολογικής έκρηξης και πράσινης μετάβασης, η πολιτική πρόταση οφείλει να είναι σύγχρονη, τολμηρή και ριζοσπαστική.

Η ελληνική κοινωνία βιώνει σήμερα πολυεπίπεδες κρίσεις:
• Η παραγωγική βάση συρρικνώνεται, εγκαταλείπονται τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των περιφερειών, με δραματικές επιπτώσεις στο εμπορικό ισοζύγιο.
• Η μεσαία τάξη αποκλείεται από χρηματοδοτικά εργαλεία και προγράμματα, ενώ η περιφέρεια ερημώνει πληθυσμιακά και παραγωγικά, ειδικά στον πρωτογενή τομέα.
• Το κράτος περιορίζεται στον κατασταλτικό του ρόλο, η Αυτοδιοίκηση αποδυναμώνεται και τα κοινά αγαθά εμπορευματοποιούνται.
• Η νεολαία μεταναστεύει, οι δυνάμεις της επισφαλούς εργασίας διογκώνονται και η χώρα εγκαταλείπει τον ρόλο της ως γέφυρα ειρήνης και ανάπτυξης.

Το παρελθόν διδάσκει… εμείς μαθαίνουμε;
Στις ιστορικές στιγμές μεγάλων αλλαγών, ο προοδευτικός χώρος, οι δυνάμεις του Σοσιαλισμού, της Αριστεράς και της Οικολογίας αποτέλεσαν φορείς αλλαγής, μετατρέποντας κοινωνικές ανάγκες σε εναλλακτικά κυβερνητικά προγράμματα. Επέλεξαν τον μετασχηματισμό αντί της διαχείρισης της κρίσης.

Σήμερα, η απουσία αυτού του προσανατολισμού οδηγεί τις πολιτικές ηγεσίες σε κινήσεις εντυπωσιασμού, ανούσιες συζητήσεις για εκλογικές συγκολλήσεις ή αλληλοκατηγορίες χωρίς προγραμματικό περιεχόμενο.

Συχνά γίνεται επίκληση στον κεντρώο χώρο, χωρίς σαφές αξιακό περιεχόμενο. Είναι άλλο πράγμα το πολιτικό Κέντρο, άλλο τα μεσαία στρώματα με υπαρκτές ανάγκες και άλλο η μεσαία τάξη που συνθλίβεται από τον ανεξέλεγκτο νεοφιλελευθερισμό.

Το ζητούμενο
Η στόχευση πρέπει να είναι η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, που θα διεκδικήσει αλλαγή του άδικου κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου με πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και θα προτείνει λύσεις για τα πραγματικά προβλήματα.

Η προοδευτική προοπτική δεν μπορεί να οικοδομηθεί σε λογικές προσωρινών εκλογικών συνεργασιών ή μεταγραφών. Απαιτείται προγραμματική συνάντηση των δυνάμεων που αναφέρονται στη σοσιαλιστική, ριζοσπαστική, πράσινη και στη δημοκρατική παράδοση. Η νέα πολιτική πλειοψηφία πρέπει να προκύψει από έναν ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία, με στόχο:
• Την ενίσχυση της παραγωγικής βάσης μέσω δημόσια εγγυημένων χρηματοδοτικών εργαλείων.
• Την επαναθεμελίωση του ρόλου του κράτους, με αποκέντρωση, ενίσχυση της Αυτοδιοίκησης και δίκαιη πρόσβαση για όλους.
• Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τη νεολαία, που θα εξασφαλίζει επαγγελματική προοπτική αμέσως μετά τις σπουδές.
• Τη διασφάλιση των δημόσιων αγαθών –υγεία, παιδεία, ασφάλιση, δίκτυα– ως κοινωνικών δικαιωμάτων.
• Περιφερειακά αναπτυξιακά σχέδια, βασισμένα στα τοπικά πλεονεκτήματα και την εξαγωγικότητα.
• Μια ενεργητική εξωτερική πολιτική, πολυδιάστατη και φιλειρηνική, που θα άρει τις ανισότητες και θα ενισχύσει τον ρόλο της χώρας στην περιοχή.

Η πρόταση
Πρωτοβουλίες, τώρα, για τη διαμόρφωση σύγχρονης κοινωνικής συμμαχίας, που έχει λόγους να διεκδικήσει την πολιτική αλλαγή.
Οι πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν την αλλαγή πρέπει να σταματήσουν να αναλώνονται σε εσωτερικά παίγνια.
Τώρα είναι η στιγμή να δημιουργηθούν ομάδες πρωτοβουλίας, κεντρικά και τοπικά, που θα αναλάβουν την προώθηση αυτής της προγραμματικής συνάντησης. Οι πρωτοβουλίες αυτές πρέπει να οργανώσουν εκδηλώσεις, διαβουλεύσεις και συνδιαμορφώσεις προτάσεων, ώστε στις επόμενες εκλογές να υπάρχει μία σαφής, ενιαία εναλλακτική διακυβέρνησης.

Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι ποιος θα διαδεχτεί τη ΝΔ, αλλά πώς θα εκφραστεί το αύριο των κοινωνικών αναγκών. Η απάντηση βρίσκεται στη συμπεριληπτική, προγραμματική ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων. Μια ενότητα που δεν θα υπηρετεί μικροκομματικές φιλοδοξίες αλλά τις ανάγκες των πολιτών: την εργασία, την παραγωγή, την κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατία και την εθνική αξιοπρέπεια.

Το αύριο δεν περιμένει. Η κοινωνία διεκδικεί. Η πολιτική οφείλει να ανταποκριθεί.


ΤΟ ΠΑΡΟΝ