Αφρ. Κτενά στο “Π”: Μνήμες πικρές και επαναλαμβανόμενες

Της
ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΤΕΝΑ
Βουλευτού ΚΚΕ Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών

Με αφορμή τη δικαστική απόφαση του Εφετείου για το Μάτι, ξύπνησαν σε όλους μας οι μνήμες από αυτό το έγκλημα. Μνήμες που δημιουργούν οργή και αγανάκτηση, όπως και η δικαστική απόφαση με την οποία, για μία ακόμη φορά, οι ένοχοι των κρατικών εγκλημάτων πέφτουν στα μαλακά ή αθωώνονται προκλητικά.

Με βάση αυτή, ο θάνατος περισσότερων από 100 ανθρώπων οφειλόταν σε λάθος διαχείριση της πυρκαγιάς από στελέχη του κρατικού μηχανισμού ή στην ανικανότητά τους να αντεπεξέλθουν στην αντιμετώπισή της. Και σε αυτήν την περίπτωση, η κραυγαλέα έλλειψη υποδομών και στοιχειώδους συντονισμού μένει ατιμώρητη, στέλνοντας μήνυμα αντίστοιχης αντιμετώπισης και σε άλλα κρατικά εγκλήματα, όπως αυτό των Τεμπών. Άλλωστε, κι εκεί η κυβέρνηση της ΝΔ κάνει απ’ την πρώτη στιγμή συστηματική προσπάθεια να αποδώσει το έγκλημα σε ανθρώπινο λάθος, ώστε να μείνουν στο απυρόβλητο οι πολιτικά και ποινικά υπεύθυνοι.

Μνήμες που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ξυπνούν κάθε χρόνο, αφού δεν περνάει καλοκαίρι χωρίς να καίγονται δάση, χωρίς αγωνία για το πού θα σταματήσει η φωτιά. Ειδικά στην Αττική, τα τελευταία χρόνια, ολόκληρες δασικές εκτάσεις παραδίδονται στις πύρινες φλόγες. Το Πεντελικό Όρος και ο προστατευόμενος πνεύμονας της Πάρνηθας καίγονται και ξανακαίγονται. Οι κάτοικοι της Αττικής, μάλιστα, είδαν πέρυσι τον πύρινο εφιάλτη να μπαίνει μέσα στον αστικό ιστό, με μια φωτιά που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα και έφτασε μέχρι το Χαλάνδρι!

Κάθε χρόνο βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές, γιατί όλες οι αιτίες που αφήνουν απροστάτευτα τα δάση, τη ζωή και την περιουσία του λαού βρίσκονται εδώ. Αιτίες όπως οι τραγικές ελλείψεις στις υποδομές, η υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, η έλλειψη ουσιαστικών αντιπυρικών μέτρων. Κάθε χρόνο ακούμε από τις κυβερνήσεις τις γνωστές διακηρύξεις περί… ετοιμότητας, ότι έχουν ληφθεί όλα τα αναγκαία μέτρα για την αντιπυρική περίοδο. Και κάθε χρόνο μετράμε εστίες και αποκαΐδια.

Οι ευθύνες του κράτους, των κυβερνήσεων και όλων των κομμάτων του συστήματος είναι τεράστιες. Η προσπάθειά τους να αποδώσουν τις καταστροφές αποκλειστικά στην κλιματική αλλαγή και να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες είναι προκλητική. Όπως προκλητική είναι και η επίκληση στην ατομική ευθύνη, ως φάρμακο διά πάσαν νόσον. Αυτό που αποδεικνύεται περίτρανα, κάθε φορά, είναι η επιλεκτική ικανότητα του κράτους. Από τη μία να στηρίζει με κάθε τρόπο την κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος και του δασικού πλούτου και από την άλλη να μη διαθέτει ούτε σχέδιο ούτε τα αναγκαία μέσα και πόρους για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών.

Είναι βούτυρο στο ψωμί της εκάστοτε κυβέρνησης η «αντιπολίτευση» που κάνουν τα άλλα αστικά κόμματα. Την κατηγορούν ως ανεπαρκή ή και ανίκανη για τη διαχείριση των πυρκαγιών, όταν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάηκε το Μάτι, όταν με κυβέρνηση ΝΔ συνεχίζουν να καίγονται εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα κάθε χρόνο, όταν με όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας 20ετίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) έχουν καεί πάνω από 700.000 στρέμματα δάσους στην Αττική. Είναι τεράστιες και εγκληματικές οι ευθύνες της κυβέρνησης, της περιφέρειας, των δημοτικών αρχών, όλων όσοι υλοποιούν ή στηρίζουν την πολιτική που θεωρεί κόστος τη δασοπροστασία και την πυρόσβεση, ενώ την ίδια στιγμή πετάνε το μπαλάκι στον λαό, καλώντας τον να πάρει από μόνος του μέτρα για να προστατευθεί από τις συνέπειες των πυρκαγιών.

Η μόνη ευθύνη του λαού είναι να συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην ανάπτυξη της πάλης που θα διεκδικεί ουσιαστικά μέτρα προστασίας της ζωής του και του περιβάλλοντος. Μια πάλη που θα βάζει στο στόχαστρο τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους των εγκλημάτων σε βάρος της ζωής του, για να μπορέσει να κατακτήσει άμεσα κάποια μέτρα προστασίας αλλά και για να ξηλώσει τις «ράγες του κέρδους», που οδηγούν σε ένα νέο Μάτι, σε μια νέα Μάνδρα, σε νέα Τέμπη.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ