ΤΟ Δ΄ ΡΑΙΧ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

Πραγματικά οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες, τόσο της Ευρωζώνης όσο και των ΗΠΑ, είναι κατώτεροι των περιστάσεων και συνεχώς υπερφαλαγγίζονται από τα γεγονότα. Και οι επεμβάσεις τους για αντιμετώπιση της κρίσης είναι ανεπαρκείς και όχι ανάλογες με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Βέβαια οι ηγέτες δεν μπορεί να πάσχουν όλοι διανοητικά, απλώς η υποδούλωσή τους στα κατεστημένα συμφέροντα τους αναγκάζει να έχουν συμπεριφορά κατώτερη των περιστάσεων, καθώς μόνο έτσι ολοκληρώνεται η εξυπηρέτηση των άνομων συμφερόντων του οικονομικού κατεστημένου. Γι’ αυτό και πολλές φορές βλέπουμε μεταπτώσεις στη συμπεριφορά και στις δηλώσεις των πολιτικών ηγετών και των ανώτατων αξιωματούχων της ΕΕ, της Ευρωζώνης και των ΗΠΑ.

Οι λαοί, αποσβολωμένοι από αυτήν τη σχιζοφρενική συμπεριφορά αλλά και από τον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων, έχουν παγώσει και κάθε δύναμη αντίστασης, στη φάση αυτή τουλάχιστον, βρίσκεται σε ύπνωση. Απλώς παρακολουθούν τις μεταπτώσεις των ηγετών τους, με την αγωνία της αβεβαιότητας του μέλλοντος.
Ως εξαίρεση προβάλλει η συμπεριφορά της γερμανικής ηγεσίας, η οποία πράγματι δείχνει να βαδίζει επί συγκεκριμένου σχεδίου, που αποσκοπεί να καταστήσει τη Γερμανία πολιτική και οικονομική υπερδύναμη. Εκείνο που δεν έχει αποφασίσει ακόμη η Γερμανία είναι εάν στην πολιτική και οικονομική ένωση των κρατών της Ευρώπης θα πρέπει να συμπεριληφθούν ή όχι οι ασθενείς οικονομίες, που πάσχουν από έντονα δημοσιονομικά και οικονομικά νοσήματα.
Για τον λόγο αυτόν πολλοί οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές κατηγορούν δημόσια την καγκελάριο Μέρκελ ότι έχει συλλάβει και θέλει να υλοποιήσει ένα σχέδιο δημιουργίας του Δ΄ Ράιχ. Ίσως αυτό να είναι υπερβολικό, αλλά αναμφίβολα η Γερμανία επιδιώκει να γίνει η ατμομηχανή της Ευρώπης, ακολουθώντας ένα σχέδιο περαιτέρω οικονομικής ενδυνάμωσής της, με νεοαποικιοκρατικές μεθόδους. Βέβαια σ’ αυτήν τη συγκυρία είναι πιο εύκολο να κυριαρχήσει η Γερμανία με την αποικιοκρατική συμπεριφορά της, καθώς όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, μικρά και μεγάλα, αντιμετωπίζουν αφόρητη πίεση από την υπερχρέωσή τους. Και ένα κράτος που αντιμετωπίζει αξεπέραστες οικονομικές δυσκολίες δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Και παραδίδεται αμαχητί στις όποιες αξιώσεις προβάλλουν όσοι του προσφέρουν έστω και κάποια προσωρινή ανακούφιση. Ακριβώς σ’ αυτό στηρίζει η Γερμανία την επιδίωξή της να καταστεί υπερδύναμη και να εξουσιάζει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Σ’ αυτήν την άθλια οικονομική κατάσταση βρίσκονται, όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Και στον προθάλαμο περιμένουν η Ισπανία και η Ιταλία. Και έπεται συνέχεια.
Η μέχρι τώρα συμπεριφορά της Γερμανίας –με τη στήριξη και της Γαλλίας– καθώς και οι κινήσεις της φανερώνουν καθαρά ότι επιδιώκει τη διαμόρφωση μιας νέας κατάστασης στην Ευρωζώνη. Συγκεκριμένα, οι γερμανικές επιδιώξεις είναι:
α) Να ενισχυθούν οι κεντρικοί άξονες που διέπουν τη λειτουργία της Ευρωζώνης και να διαμορφωθεί ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης υπό την ηγεσία της. Με σύμμαχο πάντα και τη Γαλλία, που σε αντάλλαγμα θα της παραχωρήσει ορισμένα προνόμια, όπως ηγετικές θέσεις στους διάφορους οργανισμούς της ενιαίας πλέον διακυβέρνησης. Και ίσως και το δικαίωμα άσκησης βέτο σε ορισμένα θέματα αντιμετώπισης των κρίσεων (πολιτικών ή οικονομικών).
β) Να δημιουργηθεί Ενιαίος Οργανισμός Διαχείρισης των πολιτικών και οικονομικών κρίσεων που τυχόν θα ανακύπτουν στην Ευρωζώνη, ο οποίος να λειτουργεί μονίμως με κεφάλαια που θα διαθέτουν τα κράτη μέλη. Δεν θα είναι ένας ευκαιριακός μηχανισμός στήριξης των οικονομικά αδύνατων χωρών, θα είναι μια μόνιμη υπηρεσία που θα δρα πυροσβεστικά για την αποτελεσματική αντιμετώπιση κατ’ αρχάς των οικονομικών κρίσεων και των επιπτώσεών τους στην πολιτική και κοινωνική ζωή των κρατών.
γ) Να υιοθετήσει η κεντρική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης πολιτική αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, προκειμένου να προλαμβάνει τις οικονομικές κρίσεις. Τα κράτη τα οποία δεν θα πειθαρχούν και θα παρουσιάζουν δημοσιονομικά ελλείμματα πέραν του ορίου που θα καθιερωθεί ως ανεκτό, ή θα βαδίζουν στην υπερχρέωση με τη δημιουργία υπερτροφικού κρατικού μηχανισμού, θα υφίστανται, με βάση πάντα τα γερμανικά κριτήρια, αυστηρότατες χρηματικές ποινές, αυστηρά προγράμματα λιτότητας και σε περίπτωση υποτροπής θα βλέπουν την έξοδο από την Ευρωζώνη.
δ) Να εκχωρηθεί από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών η άσκηση της εξουσίας σε μια πανίσχυρη κεντρική κυβέρνηση που θα εξουσιάζει την Ευρωζώνη. Η κεντρική εξουσία θα έχει την πλήρη αρμοδιότητα στη χάραξη και εφαρμογή κοινής οικονομικής πολιτικής και στον δημοσιονομικό τομέα και γενικά σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Είναι ένα αποφασιστικό βήμα για τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Βέβαια αυτό θα σημάνει ότι θα καταβληθούν προσπάθειες ώστε όλα τα κράτη του ενιαίου πλέον Ηνωμένου Ευρωπαϊκού Κράτους να αποκτήσουν «ενιαία ταυτότητα», σύμφωνα με τις γερμανικές προδιαγραφές. Δηλαδή κοινή θρησκεία με ύπαρξη θρησκευτικών μειονοτήτων, ενιαίο σύστημα εκπαίδευσης και ευθυγραμμισμένη νομοθεσία. Οπότε μιλάμε πλέον για πολιτική και οικονομική ένωση.
Για να πραγματοποιηθούν ασφαλώς όλα αυτά θα χρειαστούν προσπάθειες αρκετών ετών, αλλά και πέραν αυτού θα πρέπει αυτές οι γερμανικές επιδιώξεις να τύχουν της υποστήριξης πειθήνιων πολιτικών στα κράτη μέλη. Καθώς και να πεισθούν οι λαοί της Ευρωζώνης ότι η ενιαία εξουσία θα υποστηρίξει τα συμφέροντά τους και δεν θα είναι μια πανίσχυρη δύναμη που θα αγωνίζεται μόνο για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Ασφαλώς θα είναι πρόοδος η δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης των λαών. Όμως αυτό θα σημάνει ότι οι λαοί θα υποστούν μια μετάλλαξη της σημερινής εθνικής τους νοοτροπίας. Πράγμα το οποίο απαιτεί μακροχρόνιες προσπάθειες για να περάσει ο λαός από το εθνικό στο διεθνές. Τώρα έχει αρχίσει ήδη το ζύμωμα της νεολαίας με τον διεθνισμό και την εγκατάλειψη κάθε εθνικού στοιχείου. Ήδη ο ελληνικός λαός βιώνει την προσπάθεια αφελληνισμού, καθώς κατεδαφίζουν καθετί το εθνικό, μέχρι και την ιστορία μας. Και τους κακοφάνηκε η στροφή που κάνει ο Σαμαράς προς τη μέριμνα για την ελληνική οικογένεια, για την ιστορία μας και τις παραδόσεις μας. Θα δούμε τα συγκεκριμένα μέτρα που θα λάβει για την επίλυση αυτών των προβλημάτων.
Οι εμπνευστές της δημιουργίας του Δ΄ Ράιχ, σύμβουλοι της κ. Μέρκελ και του υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε, έχουν συστήσει στη γερμανική κυβέρνηση να εντείνει τις προσπάθειές της για να εξασφαλίσει ισχυρά οικονομικά στηρίγματα στις χώρες της Ευρωζώνης, και κυρίως στις μικρές χώρες, για να μπορέσει έτσι να προωθήσει την πρωτοκαθεδρία της στην Ευρώπη. Και για τον λόγο αυτόν βλέπουμε μια προσπάθεια αύξησης των γερμανικών επενδύσεων στην Ελλάδα. Όταν οι Γερμανοί κατακτήσουν τις πηγές και την παραγωγή ενέργειας, τον ορυκτό μας πλούτο, τα μέσα εξυπηρέτησης και μεταφοράς του λαού (ειδικά δίκτυα, μέσα μαζικής μεταφοράς), όπως ήδη έχουν κατακτήσει τις τηλεπικοινωνίες, τότε θα είναι πλέον δύσκολο σε οποιαδήποτε κυβέρνηση να ασκήσει αυτόνομη πολιτική.
Οι όροι που θα πρέπει να τεθούν από την τωρινή κυβέρνηση θα πρέπει να εξυπηρετούν πρώτα τα συμφέροντα της Ελλάδος, και αυτό πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη της και η κάθε επόμενη κυβέρνηση.