Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ, ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΒΑΘΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ ΣΙΩΠΟΥΝ ΤΑ ΗΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΡΑΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΤΟΣΗ ΗΣΥΧΙΑ

Αλίμονό μου κάθομαι
στή μοναξιά μονάχος.
Βυθίζομαι ως Έλληνας
στήν πίκρα καί τό άγχος.
•••
Βλέπω παιδιά νά φεύγουνε
καί μάνες νά θρηνούνε.
Στίς πολιτείες τού παντός
τά σκιάχτρα κυβερνούνε.
•••
Τό μένος μου δέν σταματά
φωτιά είναι καί σφαίρα.
Οι αγάπες μας κι οι έρωτες
μιά σκόνη στόν αγέρα.
•••
Μιά ησυχία δύστηνη
στά μέσα μου μουγκρίζει.
Κάνει ο φονιάς ό,τι ποθεί
καί η Χώρα αρμενίζει.
•••
Ανήμπορος προσκυνητής
σέ μούμιες καί σέ κάσες.
Βλέπω λιβάνια καί σκιές
κι ευχολογίων μάσες.
•••
Μόνο τό σκότος ενεργεί
καί τή χαρά μου σβήνει.
Κάτι παλιά αγάλματα
σού λέν’: «Ελεημοσύνη».
•••
Η βρύση πιά σταμάτησε
τό φώς έχει τελειώσει.
Σκληρά σκοτώνει η ζωή
μέχρι νά ξημερώσει.
•••
Άκρα τού τάφου σιωπή
στόν κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί βρίσκει σπυρί
κι η μάνα τό ζηλεύει.
•••
Τί άβυσσος, τί μοναξιά
κι ο Σατανάς γιορτάζει.
Μές στή θολούρα η ζωή
βογκάει καί σπαράζει.
•••
Ποιός άθλιος μέ έφερε
στήν ερημιά τού τάφου.
Ποιός ο χαφιές όπου βοά
ως πλάκα φωνογράφου.
•••
Ο Εφιάλτης έφτασε
μαζί καί οι προδότες.
Ζητούνε οι βρικόλακες
βλάκες νά γίνουν δότες.
•••
Πάρα πολλοί ησύχασαν
καί ζούνε εν υπνώσει.
Τελείωσαν τά θαύματα
κανείς δέν θά μέ σώσει.
•••
Τό χέρι μου θά σηκωθεί
κεφάλια γιά νά πάρει.
Άς μήν περάσει η στιγμή
άς πάρουμε χαμπάρι.
•••
Τό σχέδιο ήταν σαφές
καί οι ΑΟΖ στήν τσέπη.
Τώρα βουλιάζει η ζωή
ίσως αυτό τής πρέπει.
•••
Στήν οιμωγή τού θάνατου
θέλω νά είμαι πρώτος.
Στά ΔΝΤ καί τίς ΑΟΖ
ποτέ μου καμαρότος.
•••
Φτωχή Πατρίδα σέ πονώ
αλλά εσύ μέ σφάζεις.
Ούτε μιά μέρα τής χρονιάς
πατρίδα δέν γιορτάζεις.
………………………………
Άν οι Έλληνες δέν καταλάβουν τί τούς περιμένει,
τότε αυτό πού τούς περιμένει θά τούς καταβάλει.