«ΟΙ ΤΡΑΚΑΤΡΟΥΚΕΣ ΤΟΥ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ», ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΠΛΟΦΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ ΠΟΚΕΡ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΔΕΙΑΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Στό όρος τού Λυκαβηττού
εις θάμνων μιά συστάδα
ελίσσετο περίεργα
μιά παιδική ομάδα.

Δέν έπαιζον τό μπάσκετ μπόλ
μηδέ τό κλοτσοσκούφι
ούτε καί διάβαζαν ομού
τόν Μπάνυ καί τόν Γκούφη.

Παιδία ήτο άγνωστα
εργάτες υλοτόμοι
πλήν είχον βλέμμα πονηρόν
δέν ήτο γαλαντόμοι.

Όμως ηρέσκοντο πολύ
σέ παιδικά παιχνίδια
καί είχον καί μηχάνημα
δι’ αλλονών ταξίδια.

Είχον καί έν ποδήλατο
διά άσκηση σωμάτων
μέ σύνεργα μυστήρια
εκρηκτικών βλημάτων.

Αλέτριζον καί έσκαπτον
νυχθημερόν τόν χώρο
όμως το ούς δέν ίδρωνε
σκύλων καί βαθμοφόρων.

Τί συμπαθής ομήγυρις
όλοι μαζί παρέα
σκύλοι, παιδιά καί υπουργοί
κι η φύσις γύρω ωραία.

Μά ο ήλιος περινούστατος
αφ’ υψηλού κοιτούσε
τήν πόλη τήν ακμάζουσα
καί σύννους απορούσε.

Πώς γίνεται καί υφίσταται
τοσαύτη δυσωδία
στών Αθηνών τό καύχημα
ως άπλυτα αιδοία.

Διότι τριγύρω μύριζε
πώς θά συμβεί τό “κάτι”
κάτι βρωμούσε δηλαδή
ως ώρα τις εσχάτη.

Μά τών ανθρώπων ο εσμός
-ίσως καί εκ τής πείνης-
αρειμανίως κάπνιζε
τήν πίπα τής ειρήνης.

Τό μέλλον, πάντως, άδηλον
ουδέν τι μαρτυρούσε
κι ο πάσας είς περαστικός
Ελληνιστί ουρούσε.

Εκ συνηθείας δέ κι ο Ρέξ
ο φύλαξ πάντων, κύων
ουρούσε ως συνήθιζε
εις τόπο τόσο οικείον.

Μά οι παίδες εις τάς φυλλωσιάς
τού όρους LYKABETTUS
όριζον μετά προσοχής
ευθείας καί καθέτους.

Καί ότε ήλθεν η στιγμή
η προκαθορισμένη
ένα κομβίον πάτησαν
κι έλαμψε η οικουμένη.

Κατακλυσμός καί χαλασμός
επέπεσαν εντόνως
εις τάς οικίας, στάς οδούς
ως κραυγαλέος όνος.

Τά δέ Γραφεία Τελετών
γέμοντα χαρμοσύνης
τάς φέρετρα ξεσκόνιζον
στερούμενα οδύνης.

Κι όμως ουδείς απέθανεν
πλήν δυό αυτοκινήτων
κι ενός χαζοποδήλατου
καί μιάς συστάδας βλίτων.

Μά μές τήν χλαπακίασιν
τών άδειων προγραμμάτων
έλαμψε φώς καί έδραμον
πρός εύρεσιν πτωμάτων.

Κι αύθις αφίχθησαν εκεί
τά στίφη τών βαρβάρων
μέ κάμερες, μικρόφωνα
δι’ έν αθώον σμπάρον.

Κι αντί νά χαίρονται, Θεέ
πού ουδείς τά ‘χε τινάξει
άπαντες εμυκτήριζαν
τήν άστοχον τήν πράξη.

Πάει κι αυτή η εβδομάς
μά έρχεται η άλλη
κι άν δέν πεθάνουν αρκετοί
θά κλαίει κάθε κανάλι.
…………………………………………..
Η λεγομένη «Απόπειρα κατά τού υπουργού Πολιτισμού»,
δέν ήταν απόπειρα φόνου. Όποιος θέλει νά σκοτώσει σκοτώνει.
Οι θορυβήσαντες τό πανελλήνιο ήλεγχαν οπτικά τήν όλη περιοχή.
Πυροδότησαν όταν δέν υπήρχε περίπτωση ούτε κάν τραυματισμού.
Σάς λέει κάτι αυτό;
Εμένα μού λέει πολλά.