Μαλώνουν μεταξύ τους στην κυβέρνηση, με «διαιτητή» τον Καραμανλή

Και φυσικά ο κυριότερος στόχος είναι ο Γ. Αλογοσκούφης, που όμως ο Καραμανλής φαίνεται να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη, παρά τα πυρά που δέχεται τον τελευταίο καιρό. Τα πυρά αυτά έχουν σχέση με:

· Τη γενικότερη οικονομική πολιτική και τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Παρότι εναντίον του υπουργού Οικονομικών έχουν μιλήσει υπουργοί (ο Γιώργος Σουφλιάς δεν κάνει και τίποτε άλλο), ενώ άλλοι έχουν ενστάσεις για συγκεκριμένες πολιτικές (οι μισοί τουλάχιστον υπουργοί, με επικεφαλής τον Μιχάλη Λιάπη, ακόμη και ο υφυπουργός του Π. Δούκας), δεν φαίνεται όμως να προτείνονται εναλλακτικές πολιτικές.

Με απλά λόγια, τον κατηγορούν για το ένα και το άλλο, αλλά ή δεν υποδεικνύουν συγκεκριμένες λύσεις διαφορετικές από εκείνες που έχει προωθήσει ο Αλογοσκούφης ή δεν… έχουν να προτείνουν καμία λύση… Υπό την έννοια αυτή απλώς ο Αλογοσκούφης ακολουθεί τη μοίρα του οποιουδήποτε υπουργού Οικονομικών που δέχεται τα πυρά και από τον λαό και από τους συναδέλφους του.

· Τα πυρά από τους συναδέλφους του κυρίως οφείλονται -σε τι άλλο;- στο ότι δεν τους δίνει χρήματα, δεν κατανοεί τα προβλήματά τους και φυσικά κάθε υπουργός… ιεραρχεί τα προβλήματα του υπουργείου του ως τα… σπουδαιότερα, αφήνοντας στην άκρη τα προβλήματα σε άλλους τομείς, θεωρώντας τα πολύ… δεύτερα.

Με την αντίληψη αυτή είναι φυσικό οι μισοί υπουργοί να κατανοούν ό,τι λόγω της άθλιας κατάστασης της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να γίνουν περικοπές στα δημόσια έξοδα, αρκεί ωστόσο να μην… είναι δικά τους τα έξοδα αυτά. Δηλαδή και οι υπουργοί συμπεριφέρονται σαν τους πολίτες αυτής της χώρας, που ναι μεν δέχονται ότι πρέπει να γίνουν θυσίες, αλλά να μη θίγονται τα… δικά τους συμφέροντα από τις θυσίες αυτές… Με την εντελώς εξωπραγματική, παιδαριώδη και εντελώς αστεία αυτή συμπεριφορά έχει να αντιπαλέψει ο πρωθυπουργός.

Ο Κ. Καραμανλής, προκειμένου να προλάβει καταστάσεις χειρότερες -υπάρχουν και ορισμένα κυβερνητικά στελέχη που το… παραξηλώνουν σπέρνοντας τον πανικό, διακηρύσσοντας ότι θα πάνε σπίτια τους εάν δεν γίνει αυτό ή εκείνο και άλλες τέτοιες μπούρδες- έχει ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό την… ψυχοθεραπεία.

Βλέπει υπουργούς που ούτε ζωγραφιστούς σε άλλες περιπτώσεις δεν θα ήθελε να τους δει, συνεργάζεται για θέματα που έπρεπε εδώ και καιρό να είναι λυμένα, αλλά ορισμένοι πείσμονες, όσο και εγωκεντρικοί, «κυβερνητικοί τύποι» δεν θέλουν το ένα ή το άλλο, και γενικά διαχειρίζεται καταστάσεις που δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν, με την απλή μέθοδο των τριών: Εγώ, εσύ και ο διαφωνών. Δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσουν ορισμένοι υπουργοί της κυβέρνησης στο ίδιο τραπέζι, να συζητήσουν για ένα θέμα…

Οι δηλώσεις του Μιχάλη Λιάπη περί κοινωνικών συναινέσεων για να περάσουν οι μεταρρυθμίσεις -σε καμία χώρα του κόσμου οι μεταρρυθμίσεις δεν πέρασαν με συναίνεση, καθώς ό,τι σε θίγει δεν μπορεί να περάσει συναινετικά- κυρίως είχαν ως στόχο τους τον αποπροσανατολισμό, αφού σε θέματα όπου έχει εμπλακεί -όπως η Ολυμπιακή- κανένα αποτέλεσμα δεν έχει υπάρξει. Υπό την έννοια αυτή, οι διαφοροποιήσεις από τον Γ. Αλογοσκούφη πολύ λίγη ουσία έχουν και περισσότερο προσωπικές κόντρες θυμίζουν.

Για τους απλούς πολίτες, οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στο παρασκήνιο της πολιτικής, πολύ λίγα λέει το γεγονός ότι ο Αλογοσκούφης δεν… δίνει περισσότερα χρήματα στο τάδε υπουργείο και θέλει να περικόψει τα κονδύλια και τις σπατάλες στον δείνα οργανισμό.

Εκείνο που εισπράττουν είναι ότι ο βήτα υπουργός μίλησε εναντίον του Αλογοσκούφη. Τον λόγο δεν τον γνωρίζουν και φυσικά ποτέ δεν θα τους τον πει κανείς. Έτσι διαμορφώνονται οι… «Ρομπέν των δασών» της πολιτικής, που κάθε τρεις και λίγο… διαμαρτύρονται εντονότατα στον πρωθυπουργό -ψυχοθεραπευτής θα έπρεπε να ήταν, όχι πρωθυπουργός- γιατί ο Αλογοσκούφης έκανε αυτό ή εκείνο ή το άλλο…

Στην ουσία ορισμένοι υπουργοί έχουν θιγεί και παίζουν το γνωστό παιχνίδι του συνεχώς διαμαρτυρόμενου.

Γεγονός όμως είναι ότι σε αυτήν ακριβώς τη χρονική περίοδο που η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει απόλυτη σύμπνοια, για να περάσει το πράγματι σκληρό και χωρίς… πολλές ευαισθησίες πρόγραμμά της, κάποιοι άρχισαν να παίζουν προσωπικά παιχνίδια. Πιθανότατα μάλιστα να έχει πολύ περισσότερο κόστος το ότι η εσωτερική γκρίνια για την οικονομική πολιτική πάει με πιο αργά βήματα τις μεταρρυθμίσεις.

Η γκρίνια στο εσωτερικό της κυβέρνησης, ακόμη κι αν προέρχεται από τον φόβο ότι μειώνεται η δύναμη της Νέας Δημοκρατίας, γιατί η οικονομική της πολιτική έχει κόστος, διαμορφώνει ένα κλίμα ηττοπάθειας.

Σε τέτοιο βαθμό που ο πρωθυπουργός πολύ σωστά θα σκεφτεί ότι εκείνος που χρειάζεται περισσότερη στήριξη απ’ όλους είναι εκείνος που μπορεί όλοι να δείχνουν με το δάκτυλο, αλλά δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να εφαρμόζει συνολικές αποφάσεις και προγράμματα. Και ο Αλογοσκούφης δεν είναι ό,τι χειρότερο… Κάποιοι άλλοι που θα ήθελαν τη θέση του μάλλον θα ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να υπάρξει…