Ισχυρές συμμαχικές πιέσεις για το Αιγαίο

Όπως το «ΠΑΡΟΝ» είναι σε θέση να γνωρίζει (από το περιεχόμενο διπλωματικών εκθέσεων) τόσο από πλευράς ΝΑΤΟϊκών αξιωματούχων (της κεντρικής διοικήσεως) όσο και από την Ουάσινγκτον ευθέως:

Πρώτο: Έχουν διαβιβασθεί σοβαρές ανησυχίες «για φαινόμενα που εγκυμονούν κινδύνους σοβαρών τριβών» οι οποίες και μπορεί να μετεξελιχθούν σε πολύ πιο επικίνδυνες περιπλοκές. Εννοώντας προφανώς όσα το τελευταίο διάστημα συμβαίνουν με τις τουρκικές συστηματικές παραβιάσεις του ελληνικού χώρου.

Δεύτερο: Γίνονται (και κατ’ ακρίβειαν επαναλαμβάνονται) συστάσεις για τη δρομολόγηση ατύπων εν ανάγκη διαδικασιών, οι οποίες να οδηγήσουν «σε αποτελεσματικές μεθόδους συνεργασίας των δύο συμμάχων χωρών στις διαμφισβητούμενες (sic) περιοχές»!

Ουσιαστικά συστήνεται σιωπηρό καθεστώς συγκυριαρχίας ή συνεκμεταλλεύσεως συγκεκριμένων αιγαιωτικών ζωνών, όπου η Άγκυρα το τελευταίο διάστημα επεκτείνει κι επιτείνει τα ερευνητικά της προγράμματα, για την επισήμανση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Με τέτοιο τρόπο και κυρίως με τόση μεθοδικότητα, που τείνει να δημιουργήσει de facto τετελεσμένα. Ιδιαιτέρως στην περιοχή νοτίως και νοτιοανατολικά του Καστελλόριζου, προς την κατεύθυνση της Κύπρου. Επιδιώκοντας αφενός να ελέγξει ολόκληρο τον θαλάσσιο χώρο ως δική της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) και αφετέρου να διασπάσει οριστικά το σύστημα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος και Κύπρου. Ή των υπολειμμάτων του, που υφίστανται ακόμη και που μπορεί ανά πάσα στιγμή να ενεργοποιηθούν ενισχυόμενα.

Οι παρεμβάσεις από πλευράς συμμαχικών κύκλων έχουν ιδιαιτέρως ενταθεί το τελευταίο διάστημα και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ενώ δεν διαφεύγουν της προσοχής των αρμοδίων του υπουργείου Εξωτερικών υπαινιγμοί που συνδέουν αυτές τις συστάσεις με την καταθλιπτική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και γενικότερα των αδυναμιών που αποδυναμώνουν ακόμη κι εξοπλιστικά την Ελλάδα.

Όσα φαίνεται να διαβιβάζονται δεν αποτελούν, ουσιαστικά, παρά επαναφορά παλαιότερων και παγίων αντιλήψεων περί ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας σε μια νοητή γραμμή που διέρχεται από κυριαρχικό ελληνικό θαλάσσιο χώρο. Και την οποία νοητή γραμμή ακριβώς προσδιορίζουν οι ίδιες οι περίπου καθημερινές παραβιάσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από συγκεκριμένα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Ειδικότερα -όπως το «ΠΑΡΟΝ» είναι σε θέση να γνωρίζει- η Ουάσινγκτον αφήνει να εννοηθεί ότι αναμένει (ή πιθανολογεί) σοβαρές εξελίξεις που σχετίζονται κυρίως με το θέμα του Ιράν και των εντάσεων που ήδη κλιμακώνονται στην περιοχή, που απαιτούν περιορισμό των συμμαχικών τριβών και σταθερότερο συντονισμό. Κάτι που μεταφράζεται σε… επιθυμητές ελληνοτουρκικές συγκλίσεις.