Αποφασίζουν ερήμην μας για το «κούρεμα» χρέους
Όμως, οι αποφάσεις για το χρέος θα ληφθούν ερήμην μας και το μεγαλύτερο βήμα αναμένεται να γίνει σήμερα, στη γαλλογερμανική συνάντηση κορυφής, όπου Μέρκελ και Σαρκοζί θα κρίνουν την τύχη της Ελλάδας με γνώμονα τα συμφέροντα των τραπεζών τους.
Η γερμανική ιδέα για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους είναι φαινομενικά απλή: Τα 109 δισ. ευρώ νέων ευρωπαϊκών δανείων που συμφωνήθηκαν την 21η Ιουλίου δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι φθάνουν για να καλύψουν τις δανειακές ανάγκες της Ελλάδας μέχρι το τέλος του 2014. Αντί να εγκριθούν πρόσθετα δάνεια από τις κυβερνήσεις, οι Γερμανοί επέμεναν μέχρι πρότινος στην ανάγκη να μεταφερθεί ο «λογαριασμός» στους ιδιώτες πιστωτές. Δηλαδή, να αλλάξει η συμφωνία για τη ρύθμιση των 135 δισ. ευρώ χρέους προς ιδιώτες, που λήγει μέχρι το 2020, ώστε το τελικό «κούρεμα» των ιδιωτών να φθάσει ακόμη και στο 50% και να απελευθερωθούν πρόσθετοι πόροι για την Ελλάδα.
Η «λύση» αυτή θα μετέφερε στις ελληνικές τράπεζες ένα μεγάλο πρόσθετο βάρος και θα υποχρέωνε το Δημόσιο να οδηγήσει τις περισσότερες σε κρατικοποίηση, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Όμως, δεν εγγυάται ότι θα καταστεί βιώσιμο το δημόσιο χρέος, αφού στην πραγματικότητα το «κούρεμα» θα υποστεί μόνο ένα μικρό τμήμα του (περίπου το 1/3), καθώς ένα μεγάλο μέρος του χρέους έχει περάσει στις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ή καλύπτεται από τίτλους που λήγουν μετά το 2020. Ουσιαστικά, θα πρόκειται για ένα… μεταβατικό «κούρεμα», πριν από την επόμενη μεγάλη αναδιάρθρωση χρέους, που θα γίνει όταν λειτουργήσει ο μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας.
Όμως, τις τελευταίες ημέρες αρχίζει να γίνεται σαφές και στους Γερμανούς, ιδιαίτερα μετά την κορύφωση της τραπεζικής κρίσης στην Ευρώπη, με την κατάρρευση της γαλλοβελγικής Dexia, ότι κάθε «παιχνίδι» σ’ αυτήν τη φάση με το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο τραπεζικό σύστημα. Εξ ου και η στροφή 180 μοιρών της ευρωπαϊκής ηγεσίας, που μέχρι τώρα διαβεβαίωνε, σε πείσμα του ΔΝΤ, ότι οι τράπεζες δεν χρειάζονται πρόσθετα κεφάλαια για να καλύψουν τα «τοξικά» κρατικά ομόλογα των χαρτοφυλακίων τους, αλλά τις τελευταίες ημέρες συζητά τους όρους ενός συντονισμένου σχεδίου ενίσχυσης των κεφαλαίων των ευρωπαϊκών τραπεζών.