Απαξιώνεται η ΓΣΕΕ

Αντιθέτως ενισχύεται ο συνδικαλιστικός ρόλος της ΑΔΕΔΥ, όπου έχει επιτευχθεί η στοιχειώδης διαπαραταξιακή ενότητα και η ενιαία έκφραση και δράση απέναντι στη μεγάλη επίθεση που δέχονται εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι, με κοινά αποδεκτές προτάσεις για έξοδο και από το Μνημόνιο και από τον Μηχανισμό Στήριξης μέσα από μια άλλη οικονομική και κοινωνική πολιτική.
Η αδυναμία παρέμβασης της ΓΣΕΕ αλλά και του άλλοτε ισχυρού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας, όπως και σειράς δυναμικών Ομοσπονδιών (με εξαίρεση μέχρι στιγμής τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ και τη ΠΟΕ ΟΤΑ), αποδίδεται κυρίως στην κρίση που μαστίζει την ΠΑΣΚΕ και δευτερευόντως στον πόλεμο που μαίνεται στη ΔΑΚΕ. Και βεβαίως στο γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις έχουν προ πολλού πάψει να επικοινωνούν μεταξύ τους, καθώς εμφανίζουν αγεφύρωτες πολιτικοσυνδικαλιστικές διαφορές. Η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και η Αυτ. Παρέμβαση απλώς συστεγάζονται στην Πατησίων 69, ενώ το ΠΑΜΕ έχει σταματήσει προ πολλού να χρησιμοποιεί τα γραφεία του στη ΓΣΕΕ.
Για άδικο πόλεμο κατά του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου κάνουν λόγο στενοί συνεργάτες του, υποστηρίζοντας ότι βρίσκεται ανάμεσα σε «διασταυρούμενα πυρά» από αριστερά κι από δεξιά, οπότε περπατάει σε τεντωμένο σχοινί για να διατηρηθούν οι αναγκαίες (για την παράταξη) ισορροπίες. Φαίνεται ότι ενώ τα περισσότερα μέλη και στελέχη της ΠΑΣΚΕ, κυρίως συνδικαλιστές με δράση και εμπειρία, είναι κατά των μέτρων κυβέρνησης – «τρόικας» και «πιέζουν» για πιο δυναμική αντίδραση και παρέμβαση της ΓΣΕΕ στις ολέθριες σε βάρος των εργαζομένων εξελίξεις, εν τούτοις οι «λίγοι» που «από δεξιά» τάσσονται υπέρ της στήριξης ή ανοχής της κυβερνητικής πολιτικής είναι αυτοί που ευλόγως διαθέτουν ισχυρά ερείσματα και σχέσεις με τα κομματικά και κυβερνητικά επιτελεία και επιβάλλουν τη δική τους «γραμμή» (σ.σ.: υπενθυμίζεται ότι στο συνέδριο της ΠΑΣΚ Δημοσίων Υπαλλήλων οι λίγοι «κυβερνητικοί» συνδικαλιστές απομονώθηκαν πλήρως).
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ο κ. Παναγόπουλος οφείλει να μιλήσει ή, όπως πολλοί τού εισηγούνται, να προχωρήσει στη διοργάνωση έκτακτου συνεδρίου της ΠΑΣΚΕ, για να αναζητηθεί διέξοδος στην «εμπλοκή» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Διαφορετικά θα αποδειχθεί ο «μοιραίος» άνθρωπος που θα σφραγίσει με την παρουσία του τη διάλυση ή διάσπαση της ΓΣΕΕ. Ίσως, ακόμα, ήρθε η ώρα να μιλήσουν δημοσίως και τα συνδικαλιστικά στελέχη που βλέπουν την κατρακύλα στην οποία οδηγείται η Συνομοσπονδία, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους και τις συνέπειές τους.
Η ΔΑΚΕ, σε κλίμα διάλυσης της παράταξης, πέραν των δηλώσεων και ανακοινώσεων, επιχειρεί διά του γενικού γραμματέα Βαγγ. Μπουζούλα να κινητοποιήσει τη ΓΣΕΕ σε συνεργασία με την Αυτ. Παρέμβαση και τους εκπροσώπους της (Γ. Γαβρίλη, Θ. Βασιλόπουλο, Λία Φράγκου). Όμως ακόμη κι αν
ΔΑΚΕ και Αυτ. Παρέμβαση κατάφερναν να πάρουν κοινές αποφάσεις, δεν έχουν την αριθμητική δυνατότητα να πλειοψηφήσουν, ενώ διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν στις τωρινές συνθήκες συμμετείχε το ΠΑΜΕ, οπότε με τους εκπροσώπους του (Γ. Πέρρο, Χρ. Κατσιώτη, Θ. Κούτρα) άνετα θα σχηματιζόταν η απαραίτητη πλειοψηφία για να αναλάβει την ευθύνη μιας πιο δυναμικής παρέμβασης της ΓΣΕΕ.
Με δεδομένη τη συνδικαλιστική εικόνα στη ΓΣΕΕ, το αδιέξοδο που σήμερα παρατηρείται όχι απλώς θα συνεχιστεί, αλλά το 2011 που τα πράγματα θα αγριέψουν ακόμα περισσότερο από φέτος, θα επιταθεί. Η πλήρης, απόλυτη απαξίωση της ΓΣΕΕ είναι θέμα χρόνου. Αν όλες οι δυνάμεις λειτουργήσουν ενωτικά και μακριά από κυβερνητικές ή κομματικές σκοπιμότητες, ίσως να σωθεί ο θεσμός. Εκτός κι αν στόχος ορισμένων είναι η διάσπαση και η διάλυση της Συνομοσπονδίας, οπότε βρίσκονται πολύ κοντά η επίτευξή του.