Αντισυνταγματικοί αλληθωρισμοί
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ως αντισυνταγματική την ηλικιακή διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών κατά τη συνταξιοδότηση από το Ταμείο Νομικών και, κατ’ επέκταση, των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς καταδεικνύει τον αλληθωρισμό στη διαπίστωση ότι μερικοί, ή μάλλον πολλοί, είναι πιο ίσοι από τους ίσους. Γιατί η ηλικιακή αυτή διάκριση στη συνταξιοδότηση των Ελλήνων είναι προκλητική όχι μόνο μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά και μεταξύ ανδρών και ανδρών και μεταξύ γυναικών και γυναικών στη χώρα μας στον εργασιακό χώρο.
Και αυτήν τη δικαιοσύνη θα περίμενε κανείς να αποδώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας. Δηλαδή, όχι την ισότητα προς τα κάτω (ίδια κατώτατα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο ταμείο Νομικών, στο Δημόσιο και τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς), αλλά την ίδια ισότητα στα ίδια κατώτατα ή στα ίδια στα ανώτατα όρια συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών σε όλο τον εργασιακό χώρο, δηλαδή στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Γιατί είναι σίγουρο ότι με την απόφασή του αυτή το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν άμβλυνε την αδικία που έχει και αισθάνεται η βιομηχανική εργάτισσα ή ο βιομηχανικός εργάτης στον ιδιωτικό ή άλλους χώρους να παίρνει την έστω και ισχνή και δυσανάλογη με τις εισφορές της στο ΙΚΑ και σε άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς σύνταξη με 35 χρόνια υπηρεσίας, έναντι μόνο 25 ετών στο ταμείο Νομικών, στον δημόσιο τομέα και τις δημόσιες επιχειρήσεις.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι και με τέτοιες δικαστικές αποφάσεις, στο όνομα μάλιστα της αποκατάστασης της συνταγματικότητας στη χώρα μας και μάλιστα με την έναρξη του περίφημου διαλόγου για το Ασφαλιστικό, οι κοινωνικές δαπάνες (συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα) δεν πάνε προς ενίσχυση των οικονομικά αδυνάτων, αλλά εκείνων που εξασφαλίζουν παροχές εις βάρος των άλλων που πληρώνουν εισφορές στους ασφαλιστικούς οργανισμούς επί 30 και 35 χρόνια και παίρνουν ισχνότερες, αναλογικά, συντάξεις.
Να, λοιπόν, γιατί οι υψηλές (από τις υψηλότερες στην ΕΕ) κοινωνικές δαπάνες (συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα) στη χώρα μας έχουν μικρότερη αποτελεσματικότητα σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Στη χώρα μας, σύμφωνα με στοιχεία, το σύνολο των κοινωνικών αυτών δαπανών μειώνει τον κίνδυνο της φτώχειας κατά 19 εκατοστιαίες μονάδες, ενώ στην ΕΕ κατά 27 εκατοστιαίες μονάδες. Γιατί; Γιατί τα παίρνουν οι πιο ίσοι από τους ίσους!