Ευρωεκλογές και γαλλικές εκλογές, η νέα «εποχή των άκρων»; – Του Ν. Στραβελάκη

–Σκέψεις με αφορμή την ανάδυση του Λαϊκού Μετώπου και την κατάρρευση του Μακρόν και της Κεντροδεξιάς

Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Πολλοί είπαν ότι οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου δεν είχαν μεγάλη πολιτική σημασία λόγω της χαμηλής συμμετοχής. Τα γεγονότα, όμως, φαίνεται να τους διαψεύδουν. Τα σταθερά κομματικά συστήματα, που άντεξαν το βάρος της πρώτης φάσης της οικονομικής κρίσης του 2008, παρουσιάζουν έντονα στοιχεία γενικευμένης κρίσης. Την εβδομάδα που μας πέρασε αυτό επιβεβαιώθηκε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο στις γαλλικές βουλευτικές εκλογές.

Στη Γαλλία τα τελευταία 10 χρόνια η αστική τάξη είχε επιτύχει να γίνει εγγυητής της δημοκρατικής νομιμότητας στη χώρα. Με την επιλογή ενός υποψηφίου από τον κόσμο των επιχειρήσεων πέτυχε τη συναίνεση της κοινωνίας και των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων στο πρόγραμμά της, υπό τον φόβο της ανόδου της Άκρας Δεξιάς. Το τίμημα για την κοινωνία ήταν βαρύ. Μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις, περιορίσθηκαν οι κοινωνικές παροχές και κατεδαφίσθηκαν οι εργασιακές σχέσεις. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ακρίβεια και τις επιπτώσεις της πανδημίας, πυροδότησαν άτακτα κινήματα βάσης, όπως τα «κίτρινα γιλέκα», αλλά και οργανωμένες δράσεις των συνδικάτων, κυρίως των πρωτοβάθμιων.

Παρά την κινηματική δράση, όμως, στο πεδίο της πολιτικής η κατάσταση παρέμενε αποτελματωμένη. Ο Μακρόν είχε πέρα από τους βουλευτές του και τις ψήφους των Γκολικών και των Σοσιαλιστών για να περνάει με άνεση τα νομοσχέδιά του αλλά και τις ψήφους ολόκληρης της Αριστεράς στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών ώστε να εκλεγεί και να επανεκλεγεί Πρόεδρος.

Το πολιτικό αφήγημα της ισχυρής Γαλλίας σε μια ισχυρή Ευρώπη, όμως, δεν επιβεβαιώθηκε από την εξέλιξη των πραγμάτων. Το αντίθετο, μάλιστα. Στον αποπαγκοσμιοποιημένο κόσμο, που τον «εγκαινίασε» ο πόλεμος στην Ουκρανία και κλιμακώθηκε με τη γενοκτονία στη Γάζα, τόσο η γαλλική όσο και η γερμανική οικονομία υποβαθμίζονται σταθερά.

Το χειρότερο είναι ότι οι συστημικές δυνάμεις του Μακρόν στη Γαλλία και του SPD και των Πρασίνων στη Γερμανία υποστηρίζουν φανατικά τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ είναι ανακατεμένες μέχρι τον λαιμό στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Κοντολογίς, δεν αμφισβητούν ούτε στο ελάχιστο τις οικονομικές, πολιτικές και γεωπολιτικές επιλογές των Αμερικανών. Μάλιστα, προσπαθούν να φέρουν την κούρσα των εξοπλισμών στο περιβάλλον της ΕΕ, ευελπιστώντας ότι θα ανακτήσουν έτσι τις απώλειες της απομάκρυνσής τους από τις αγορές της Κίνας και της Ρωσίας.

Δυστυχώς, οι πολιτικές αυτές είναι καταδικασμένες και γι’ αυτό δεν πείθουν κανέναν. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία είναι η απόδειξη. Το κόμμα του Μακρόν κατέρρευσε, όπως και η Κεντροδεξιά, και οι βασικοί πόλοι του πολιτικού συστήματος είναι, από τη μια, η Ακροδεξιά (Λεπέν και τμήμα της Γαλλικής Δεξιάς) και, από την άλλη, το Αριστερό Μέτωπο (Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές, Ριζοσπάστες και αριστερές συλλογικότητες). Αυτοί θα αναμετρηθούν στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας το επόμενο διάστημα και θα καθορίσουν την πολιτική κατάσταση στη χώρα και εν πολλοίς στην Ευρώπη.

Είναι χαρακτηριστικό το ότι σημαντικά γαλλικά οικονομικά συμφέροντα, σχετιζόμενα κυρίως με τον βιομηχανικό – εξαγωγικό τομέα, έχουν ταχθεί ήδη με την Ακροδεξιά, ενώ ξένες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, προσβλέπουν στη Λεπέν για τη στήριξη των γεωπολιτικών τους επιδιώξεων. Βέβαια, η ανισότητα, η ανέχεια και η κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων βρίσκονται και θα βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα της Ακροδεξιάς.

Το θέμα είναι αν το Αριστερό Μέτωπο θα μπορέσει να τους αντιμετωπίσει. Για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να ξεπεράσει γρήγορα τον ρόλο του εκλογικού συνασπισμού και να αποκτήσει πολιτικό στίγμα. Αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από μια γενναία αναδιανομή σε όφελος των πολλών, κάτι που θα ξεμπροστιάσει τις πολιτικές της Ακροδεξιάς και θα ξανακερδίσει την εργατική τάξη για την Αριστερά.

Η εκλογική ήττα της Ακροδεξιάς στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών σίγουρα θα βοηθήσει αυτή την προοπτική. Το λέω για διάφορους ανιστόρητους αριστερούς στην Ελλάδα που δυσανασχετούν με την επιλογή του Λαϊκού Μετώπου να στηρίξει υποψηφίους του Μακρόν απέναντι σε εκείνους της Λεπέν.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: pelop.gr