Λαϊκή οργή «πνίγει» την κυβέρνηση

Λαϊκή οργή «πνίγει» την κυβέρνηση

Με την πλάτη στον τοίχο μετά τα Τέμπη ο Μητσοτάκης

–Τρεις έως πέντε μονάδες κάτω η Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις
–Εκτός στόχου η αυτοδυναμία και στις δεύτερες εκλογές

Σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση έχει περιέλθει η κυβέρνηση, καθώς ο άδικος χαμός δεκάδων ανθρώπων, κυρίως νέων παιδιών, στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών έχει πυροδοτήσει συναισθήματα οργής και αγανάκτησης στις τάξεις της ελληνικής κοινωνίας.

Οργή και αγανάκτηση που εντείνονται από τις διαδοχικές σοκαριστικές αποκαλύψεις για αβελτηρίες, λάθη, παραλείψεις και αστοχίες που, βοηθούντος του ανθρώπινου λάθους, συνέβαλαν με καθοριστικό τρόπο στην πρόσφατη τραγωδία. Το γεγονός δε ότι, όπως προκύπτει τουλάχιστον από έγγραφα και μαρτυρίες, το αρμόδιο υπουργείο και η διοίκηση του ΟΣΕ αγνόησαν προειδοποιήσεις (επισημάνσεις) για τους κινδύνους που εγκυμονούσε το απαρχαιωμένο σύστημα λειτουργίας των σιδηροδρόμων καθιστά ακόμη βαρύτερες τις ευθύνες της κυβέρνησης. Αναμφίβολα, μετά τα τραγικά γεγονότα στα Τέμπη τίποτα δεν είναι το ίδιο στη χώρα. Σε κοινωνικό, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο.

Ανατροπές θα υπάρξουν, σε ποιο βαθμό όμως θα επηρεάσουν την πορεία προς τις εκλογές, καθώς και το αποτέλεσμά τους θα φανεί σταδιακά τις επόμενες δύο με τρεις εβδομάδες. Μόλις καταλαγιάσει ο θυμός των πολιτών και η συναισθηματική τους φόρτιση. Αυτό που σίγουρα άλλαξαν τα πρόσφατα γεγονότα είναι ο χρόνος των εκλογών. Η 9η Απριλίου, που μέχρι πρότινος συγκέντρωνε τις περισσότερες πιθανότητες, έχει βγει από το ημερολόγιο του Κυρ. Μητσοτάκη. Το έκανε σαφές ο ίδιος στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Άλλωστε εκλογές στη σκιά μιας εθνικής τραγωδίας και με την κοινωνία εν βρασμώ θα ισοδυναμούσε με απόπειρα πολιτικής αυτοκτονίας.

Επί της ουσίας, ο πρωθυπουργός φαίνεται να έχει απωλέσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, είναι αναγκασμένος να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις. Η δε επιλογή της ημερομηνίας που θα στηθούν οι κάλπες δεν είναι πλέον στη διακριτική του ευχέρεια, του την υπαγορεύουν τα γεγονότα. Καθοριστικό ρόλο στις τελικές αποφάσεις του αναμένεται να παίξουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων που έχουν αρχίσει να φτάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου. Για την ακρίβεια, πολλά θα κριθούν από το εύρος της φθοράς που θα έχει υποστεί η Νέα Δημοκρατία.

Πληροφορίες δε από αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες αναφέρουν ότι ο κ. Μητσοτάκης θα ανάψει το πράσινο φως για να στηθούν οι κάλπες το αργότερο μέχρι το τέλος της εβδομάδας, με τον Μάιο (14 ή 21 του μήνα) να συγκεντρώνει αυτήν τη στιγμή τις περισσότερες πιθανότητες. Να μεσολαβήσει, δηλαδή, ένα ικανό χρονικό διάστημα προκειμένου να απορροφηθούν οι κοινωνικοί κραδασμοί και να αμβλυνθούν οι δυσμενείς εντυπώσεις. Ότι θα υπάρξει πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση είναι βέβαιο, το πόσο υψηλό θα είναι αυτό δεν μπορεί να εκτιμηθεί στην παρούσα φάση. Αν, δηλαδή, θα είναι τέτοιο, που θα επηρεάσει την έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης. Ορισμένοι πάντως θεωρούν ότι η απώλεια δυνάμεων που αναπόφευκτα θα έχει η Νέα Δημοκρατία θα είναι τέτοια, ώστε η πολυπόθητη αυτοδυναμία θα καταστεί ανέφικτη ακόμη και για τις επαναληπτικές εκλογές.

Τρεις φόβοι…
Η ανησυχία του Μεγάρου Μαξίμου σε σχέση πάντα με την τραγωδία των Τεμπών εστιάζεται σε τρεις κατηγορίες ψηφοφόρων και στο πώς θα αντιδράσουν εν όψει εκλογών: Αναποφάσιστους, κεντρώους και νέους. Η εικόνα ενός κράτους αναποτελεσματικού, που δεν μπορεί να παρέχει ασφάλεια στους πολίτες, προκαλεί δυσφορία στους πολίτες εκείνους που κατά κανόνα κινούνται στον κεντρώο χώρο και ζυγίζουν κάθε φορά το πού θα δώσουν την ψήφο τους. Στην ίδια κατηγορία βρίσκονται και οι αναποφάσιστοι, που παραδοσιακά περιμένουν το τελευταίο προ των εκλογών διάστημα για να αποφασίσουν.

Και το τραγικό δυστύχημα κάθε άλλο παρά θετικά επιδρά (λειτουργεί) για την κυβέρνηση και τον Κυρ. Μητσοτάκη. Από την άλλη, το γεγονός ότι στο δυστύχημα έχασαν τη ζωή τους αρκετά νέα παιδιά έχει δημιουργήσει βαρύ κλίμα για τη κυβέρνηση στις ηλικίες 17 – 34 ετών. Δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι στο συλλαλητήριο της περασμένης Τετάρτης η παρουσία νέων ήταν έντονη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.


ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Σχολιάστε εδώ