Έρκυνα

Έρκυνα


Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ


Προσπαθούσα να συγκρίνω τις ομορφιές της Νοτιοανατολικής Ασίας, όπως το Πουκέτ, με τη δική μας φύση. Έτσι, τυχαία, έπεσε στα μάτια μου η λέξη «Έρκυνα» και άρχισα να την ψάχνω. Και τότε κατάλαβα τη διαφορετικότητα των δύο περιοχών.

Ένας πανέμορφος εφιάλτης η Ταϊλάνδη, που προκαλεί δέος, ακτές απέραντες, με γαλαζοπράσινα νερά και τεράστιους βράχους κατάφυτους μέσα στη θάλασσα, που ξεπηδούν από δω και από εκεί κι αυτό σε κάνει να θαυμάζεις την περίεργη φύση, την επιβλητική και άγρια, την όμορφη και συγχρόνως απωθητική, σαν να κρύβει μυστικά έτοιμα να πνίξουν τον θαυμασμό σου γι’ αυτό το αγριωπό γοητευτικό θέαμα.

Όμως όταν διάβασα τυχαία για την Έρκυνα, «δύο τσιγάρα δρόμος» από την πρωτεύουσα, που λένε, η περιέργεια δεν με άφησε ήσυχη. Πήραμε λοιπόν με μια παρέα φίλων τον δρόμο για κει. Λειβαδιά και μετά τα στενά δρομάκια της πόλης, παίρνοντας τον δρόμο για το Κάστρο, βγήκαμε σ’ ένα πλάτωμα κι από κει σαν σε μαγεμένο μυαλό μπήκαμε σε ένα δάσος από πλατάνια, από παλιά γεφυράκια μισοκατεστραμμένα, με μια φύση να οργιάζει και μικροί καταρράκτες να κυλούν, αφήνο­ντας την ηχώ τους να μιλά τη δική τους γλώσσα. Το μόνο που ακουγόταν ήταν τα βήματά μας, που έκαναν τα ξερά φύλλα να τρίζουν κάτω από τα πόδια μας. Κάποια στιγμή φτάσαμε στην Έρκυνα, ένα ποτάμι με πεντακάθαρα νερά, που πάνω σε έναν βράχο ή καταμεσής ήταν λαξευμένο το κεφάλι μιας όμορφης γυναίκας. Το νερό ρηχό εκεί, μπορούσες να πλησιάσεις και μέσα στο βλέμμα εκείνης έβλεπε κανείς μια απέραντη, γαλήνια ομορφιά και ένα παιχνίδισμα που φανέρωνε την ηλικία μιας νεαρής κι αυτή ήταν η Έρκυνα, κόρη του τοπικού άρχοντα, όπως λέει η μυθολογία. Κάποια μέρα έπαιζε με την Περσεφόνη με μια χήνα κι έπεσε στο ποτάμι.

Ξέρω ότι η ελληνική μυθολογία έχει απάντηση για το καθετί, όμως σε ποιο μέρος του κόσμου η μυθολογία μπλέκεται με τρυφερότητα στα γεγονότα και ποια χώρα κρύβει βαθιά στα στήθη της ομορφιές γαλήνιες, πλεγμένες με την πένα των παραμυθατζήδων της εποχής; Και σε ποια μέρη της Γης είναι πλούσια η φύση, κρυμμένη σε φαράγγια, σε δάση παρθένα, που η ερημιά του τοπίου τους τα κάνει μαγικά;

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ