Όταν οι έννοιες χάνονται στη μετάφραση

Όταν οι έννοιες χάνονται στη μετάφραση


Της Έλλης Μητακίδου


Ας υποθέσουμε πως κάποιος φέρνει έναν αναπτήρα μέσα σε μια παρέα, τον οποίο αποκαλεί «μπανάνα»… Τι πρέπει να κάνει αυτή η παρέα; Το λογικό είναι να πει πως αυτό δεν είναι μπανάνα και να… ανάψει ένα τσιγάρο.

Όταν όμως η παρέα –που αναγνωρίζει και συμφωνεί για το αντικείμενο– είναι πρόθυμη να συζητήσει για την «μπανάνα», τότε κάποιο πρόβλημα υπάρχει…

Αυτή είναι μέσες-άκρες η ιστορία με την ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης.

ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΟΗΕ, ΕΕ αλλά και Ελλάδα θα «πληρώσουν» αναλογικά – και όχι απλώς ένα πρόστιμο για κάπνισμα σε κλειστό χώρο…

Πώς προσδιορίζεται το… ασαφές

«Από τον Έβρο δεν περνάνε χιλιάδες, περνάνε πολύ λιγότεροι», είπε ο ΥΠΕΘΑ Νίκος Παναγιωτόπουλος, αναφερόμενος στο «Προσφυγικό»… Ως πρόταση, από μόνη της, έχει πολλά προβλήματα.

Καθότι, ο ομιλών επιλέγει να χρησιμοποιήσει αόριστα ένα κατηγορούμενο (χιλιάδες), το οποίο με μεγάλη ευκολία το… προσδιορίζει (αόριστα επίσης) σε «πολύ λιγότεροι»…

Αν έχουμε τη δυνατότητα να υποθέτουμε ακόμη πως οι λέξεις είναι σκέψεις που μετουσιώνονται σε ιδέες ή πράξεις, μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής…

Σαφής…

Ωστόσο, στην ίδια τοποθέτηση περί «Προσφυγικού», ο Παναγιωτόπουλος έστειλε σαφέστατα μηνύματα…
«Το ‘‘Προσφυγικό’’», είπε, «θέλει διαχείριση σε πολλά επίπεδα και διπλωματικό και εσωτερικό και τοπικό» και προσέθεσε: «Είτε το θέλουμε είτε όχι, για λόγους που ανάγονται και σε γεωπολιτικά παιχνίδια, επί των οποίων δεν έχουμε τον έλεγχο –αποφάσεις άλλων είναι– αυτήν τη στιγμή έχει ξεκινήσει μια έξαρση των μεταναστευτικών ροών».

Τέλος πάντων, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η αλήθεια βγαίνει στο φως…

Όλα κάνουν κύκλο…

Ο ΥΠΕΘΑ τα είπε όλα αυτά –σαφή και ασαφή– διότι θέλησε να διαβεβαιώσει ότι ο… «Έβρος θα σφραγιστεί» ή όπως χαρακτηριστικά είπε: «θα σφίξουν τα λουριά». Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, παραδέχτηκε πως τα λουριά είναι λάσκα. Άρα, λοιπόν, δεν έχουν και πολύ άδικο όσοι μιλούν για ένα… ξέφραγο αμπέλι…

Επισήμανε πως στόχος είναι η αποτροπή, αν και, όπως είπε, αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί απολύτως: «Δεν είμαι σίγουρος ότι η αυστηρότερη επιτήρηση και η εντατικότερη επιτήρηση θα φέρει και την πλήρη αποτροπή», δήλωσε.

Επίσης παραδέχτηκε πως το… σχέδιο για τον Έβρο δεν μπορεί να αναπτυχθεί στα νησιά, καθώς, όπως τόνισε, «ο Έβρος θα σφραγιστεί, κάτι τέτοιο όμως, δεν μπορεί να γίνει στα νησιά», και χωρίς να το καταλάβει συμφώνησε με τον Τσίπρα στο ότι «η θάλασσα δεν έχει σύνορα»…

Οι δύσπιστοι και οι κουρασμένοι…

Όταν σημειώθηκαν τα πρώτα περιστατικά, με «πρόσφυγες» να προσπαθούν να καταλάβουν διερχόμενα αυτοκίνητα, υπήρξαν πολλοί που τα αμφισβητούσαν με το επιχείρημα «τι να το κάνει ο πρόσφυγας το αυτοκίνητο, πόσο μακριά να πάει πριν τον σταματήσουν;»… Το επιχείρημα… έμπαζε από την αρχή, καθώς και 500 μέτρα να πήγαινε χωρίς να χρειαστεί να περπατήσει, κέρδος ήταν και η προσπάθεια άξιζε τον κόπο…

Πριν από λίγες μέρες ένα τέτοιο συμβάν κατέγραψε το αστυνομικό δελτίο. Κάτοικος ορεινού χωριού του Δήμου Αρριανών σταμάτησε το αυτοκίνητό του βλέποντας έναν άνθρωπο να κουτσαίνει και προσέτρεξε προς βοήθεια… Ο άνθρωπος του έβαλε το μαχαίρι στον λαιμό και αμέσως ξεπετά­χθηκαν άλλοι τρεις που τον έδεσαν χειροπόδαρα και έκλεψαν το αυτοκίνητό του…

Το θύμα κατάφερε να λυθεί και πήγε στο χωριό, όπου και ενημέρωσε τους συγχωριανούς του και την Αστυνομία.

Οι «μετανάστες» όντως αναγκάστηκαν να αφήσουν το όχημα σε έναν χωματόδρομο όταν αντιλήφθηκαν ότι υπήρχε μπλόκο της Αστυνομίας και χάθηκαν προς το βουνό…

Είχαν προλάβει να διανύσουν αρκετά χιλιόμετρα και δεν έχουν συλληφθεί ακόμη… Ούτε και πρόκειται.
Εκτός αν συνεχίσουν με την ίδια μέθοδο την… κάθοδό τους από τα βουνά της Ροδόπης… Και για ανθρώπους που περπατούν για μέρες το ρίσκο δεν είναι και πολύ μεγάλο…

Η νέα πραγματικότητα

Οι εκπρόσωποι των ελληνικών θεσμών εξακολουθούν να λένε το «ποίημα» περί συμπόρευσης με τους «πρόσφυγες», πασαλείφοντας «ελληνικά και ευρωπαϊκά ιδεώδη» για να ρίξουν τους Έλληνες στο φιλότιμο…

Πόσο φιλότιμο απέμεινε στον Έλληνα είναι δύσκολο να μετρηθεί, ωστόσο η… πίεσή του σίγουρα πιάνει ταβάνι, καθώς αντιλαμβάνεται το γελοίο του πράγματος – και του θεσμού επίσης…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ