Αυξήθηκαν οι διατροφικές διαταραχές σε παιδιά και εφήβους

Αυξήθηκαν οι διατροφικές διαταραχές σε παιδιά και εφήβους

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε και στη χώρα μας ραγδαία αύξηση των διαταραχών διατροφής. Αξιοσημείωτη είναι η ηλικία έναρξης, γύρω στα 9 έτη, και το γεγονός ότι τα αγόρια βάλλονται και αυτά σε μεγάλο πια ποσοστό, σε σχέση με το παρελθόν (65% των νοσούντων είναι κορίτσια και 35% αγόρια).

Τα παραπάνω επισημαίνει η Ψυχίατρος Παιδιών και Εφήβων Φρί­ντα Κωνσταντοπούλου, οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια, τονίζοντας πως τα ποσοστά θνησιμότητας των διαταραχών αυτών είναι μεγαλύτερα από τις υπόλοιπες ψυχικές διαταραχές (20%). Με βάση επιδημιολογικές μελέτες στην Ελλάδα νοσεί 6% του πληθυσμού (1% από νευρογενή ανορεξία και 5% από νευρογενή βουλιμία).

Τα πρώιμα σημάδια διατροφικών διαταραχών
• Έντονες και επίμονες σκέψεις για την εικόνα του σώματός τους. Η εφηβεία αποτελεί περίοδος ενασχόλησης με το σώμα, οπότε χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο πότε οι σκέψεις γίνονται δυσλειτουργικές.

• Περιορισμός και έλεγχος των τροφών, διαχωρισμός τους ανάλογα των θερμίδων, της ποιότητας, εξοστρακίζοντας τροφές, όπως τα λίπη, τα αμυλούχα και τα γλυκά.

• Μείωση της ποικιλίας των τροφών, λαμβάνοντας την εικόνα μονοφαγίας. Αυξημένη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, γιαουρτιού, κοτόπουλου, με καθημερινό ζύγισμα και έντονη άσκηση με σκοπό την άμεση απώλεια βάρους.

• Ανάγκη για απόλυτο έλεγχο, προετοιμάζοντας μόνος του το φαγητό και αποφεύγοντας να τρώει με άλλα μέλη της οικογένειας, λέγοντας ψέματα, όσον αφορά την ποσότητα, την ποιότητα και τη συχνότητα των γευμάτων.

• Οι θερμίδες έχουν περιοριστεί σε 700-800 ημερησίως και ο υποσιτισμός πυροδοτεί τις σκέψεις, το άγχος, τον εκνευρισμό, τις ενοχές και την επιθετικότητα προκαλώντας δυσλειτουργία στη ζωή όλης της οικογένειας.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος
Οι γονείς θα πρέπει να απευθυνθούν σε ψυχίατρο παιδιών και εφήβων προκειμένου να αναγνωρίσει τη συννοσηρότητα των διαταραχών και να συντονίσει τη θεραπεία. Η θεραπεία περιλαμβάνει:

• Ατομική ψυχοθεραπεία του παιδιού.
• Φαρμακευτική υποστήριξη όταν θεωρείται απαραίτητη.
• Ψυχοεκπαίδευση των γονιών ή δική τους ψυχοθεραπεία.
• Νοσηλεία σε νοσοκομειακό πλαίσιο, παθολογικό ή ψυχιατρικό, ανάλογα την αναγκαιότητα.

Η κ. Κωνσταντοπούλου επισημαίνει ότι «η σωστή και ουσιαστική επικοινωνία των γονιών με τα παιδιά τους θα βοηθήσει σημαντικά, έτσι ώστε να προληφθεί η νόσος και να μην χρονίσουν τα συμπτώματα. Όσο πιο νωρίς γίνει η πρόληψη, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι και η αποκατάσταση».

Φωτό: danasnook.com


Σχολιάστε εδώ