Κι εμείς μόνιμα αχ και βαχ…

Κι εμείς μόνιμα αχ και βαχ…


Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ


Λοιπόν, το σημαντικότατο δημοψήφισμα έγινε. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι Σκοπιανοί φάνηκαν πιο επίμονοι, πιο πιστοί σε ό,τι τους είχαν προπαγανδίσει, ότι είναι «Μακεδόνες», έχουν «μακεδονική γλώσσα και ιστορία» και η χώρα τους λέγεται «Μακεδονία». Έτσι τους είπαν. Ο γελαστός Ζάεφ έμεινε με ένα παγωμένο χαμόγελο, να ζητωκραυγάζει για την πύρρειο νίκη του.

Τη συνέχεια θα τη δούμε προσεχώς. Ίσως γλιτώσουμε από τις απαιτήσεις που μπορεί να έχουν αργότερα, δηλαδή, την έξοδο στο Αιγαίο, τη χρησιμοποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και στόλο υπό τη σημαία τους, με συνθήκες που θα συμφέρουν πλοία υπό άλλη σημαία. Εμπορικό λιμάνι με τα όλα του και εμείς απ’ την άλλη πλευρά θα κλαίμε γιατί φανήκαμε τόσο επιεικείς, δίνοντας πολλά και παίρνοντας λίγα.

Βγήκε κι ο Σουλτάνος να διακηρύξει ότι τα χωρικά ύδατα της πατρίδας και της Κύπρου, έτσι και τα πειράξει κανείς, αλίμονό του. Βλέπεις, στην περίπτωση που επικυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών, χωρικά ύδατα θα αποκτήσουν και οι Σκοπιανοί. Πότε επιτέλους θα βγει ένας καλός άνθρωπος να μας πει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Όσον αφορά τον αγωγό πετρελαίου, που μέσω Σκοπίων θα διαμοιράζεται στην Ευρώπη, και όλα τα άλλα περί πατριωτισμού, αυτά είναι λόγια για να κοιμίζουν το πόπολο. Και ύστερα, από πότε η Βάρδασκα ονομάστηκε «Μακεδονία»;

Πάνε περίπου 25 χρόνια από τότε που ο πανούργος Τίτο, για να έχουν επιδιώξεις και αλυτρωτικές διαθέσεις, ονόμασε αυτό το κομμάτι «Μακεδονία». Τι να πιστέψεις, ότι το 50% είναι Αλβανοί, το άλλο περίπου 50% Βούλγαροι και ελάχιστοι Έλληνες; Πώς είναι δυνατόν να είναι «Μακεδόνες»; Οι Μακεδόνες μιλούν ελληνικά, αυτοί έχουν άλλη γλώσσα, σλαβική. Αφού θέλουν να λέγονται Μακεδόνες, ας αρχίσουν να διδάσκουν στα σχολεία τους ελληνικά και, στο τέλος, ας… προσαρτηθούν στην Ελλάδα, αφού έχουν αυτόν τον καημό και πιστεύουν ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι τα σύνορα των Σκοπίων έφταναν μέχρι τη Χαλκιδική.

Είμαστε ένα μικρό κράτος, που όλοι του οφείλουν πολλά. Έγινε ο κυματοθραύστης των μυριάδων προσφύγων που κατέκλυσαν τα ελληνικά νησιά και πρόσφερε ό,τι μπορούσε σε αυτούς τους κυνηγημένους, γιατί ξέρει από προσφυγιά. Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με τη φιλοξενία και το βάρος τόσων ψυχών, που αυτήν την ώρα στοιβάζονται στα κέντρα φιλοξενίας. Και, αλήθεια, τι θα γίνει μ’ αυτούς; Έχει κανείς να πει τίποτα;

Θα παραμείνουν μέχρι να γίνουν πλειοψηφία που θα αποκτήσει δικαιώματα; Μήπως είναι κι αυτό ένα αλλιώτικο σχέδιο κατοχής των ελληνικών νησιών από τον Ταγίπ, που κάθε τόσο βγάζει και από μια κορώνα για να επιβάλλει την παρουσία του. Εκβιασμό στον εκβιασμό, ο τύπος πιάνεται από τα ασήμαντα και κάνει το λιοντάρι. Μου φαίνεται ότι έχει χάσει τον μπούσουλα. Με ποιον να πάει, με τους από δω ή με τους από κει.

Θεριό μονάχο, βρυχάται απειλώντας, λες κι ο Αλλάχ είναι πιο πάνω από τον Χριστό μας. Ανόητες κραυγές στον ίδιο, ανόητο λαό, που πιστεύει στην υπεροχή του ως αγαπημένου και δίκαιου λαού του δημιουργού. Θυμήθηκα έτσι ξαφνικά το τραγούδι που λέει: «Εγώ Χριστό κι εσύ Αλλάχ, όμως κι οι δύο μας αχ και βαχ». Και αυτή είναι η αλήθεια.


Σχολιάστε εδώ