Δικηγορικές εκλογές
για την επιβίωση (;) της δικηγορίας
Του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΑΛΕΤΣΕΛΛΗ
Υποψήφιου Προέδρου ΔΣΑ με τη
«Δικηγορική Συνδικαλιστική Αλλαγή»
Με την ευκαιρία των επερχόμενων εκλογών στον ΔΣΑ επιθυμώ εξαρχής να επισημάνω ότι τα σοβαρά και χρήζοντα άμεσης επίλυσης χρόνια και σύγχρονα προβλήματα της δικηγορίας σε συνδυασμό με την πλήρη ανατροπή των όρων άσκησης του επαγγέλματός μας και την πλήρη υποβάθμιση του θεσμικού και κοινωνικού μας ρόλου που επέφερε η κατοχή των Μνημονίων στη χώρα πρέπει να αντιμετωπισθούν με μια δυναμική, ασυμβίβαστη και αποτελεσματική πολιτική από έναν ΔΣΑ γνήσιο εκφραστή και εντολοδόχο των δικηγόρων, η πλειοψηφία των οποίων τελεί υπό καθεστώς κατάρρευσης και εξαφάνισης του επαγγέλματος.
Με την κοινωνία να έχει γονατίσει και τον έλληνα πολίτη να έχει γίνει πειραματόζωο μιας αδίστακτης μνημονιακής πολιτικής και να έχει μετατραπεί σε πολίτη δεύτερης κατηγορίας και δικαιούχο περιορισμένων ατομικών δικαιωμάτων, οι δικηγόροι έχουν κι αυτοί, εν μέσω της γενικής αφαίμαξης εισοδημάτων και δικαιωμάτων, υποβαθμιστεί στον επαγγελματικό και θεσμικό τους ρόλο.
Σήμερα, με την εξάρθρωση των όρων άσκησης του δικηγορίας ως θεσμικού επαγγέλματος και την αντικατάστασή τους με τους όρους άνισης άσκησης μιας εμπορικής και επιχειρηματικής απασχόλησης, η συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων αντιμετωπίζει το φάσμα της επιβίωσης. Σήμερα, με την ένταξη των περισσότερων νέων συναδέλφων, έμμισθων και άμισθων, σε εισπρακτικής κυρίως πολιτικής δικηγορικά, κατ’ ευφημισμό, γραφεία και ολιγοπωλιακού χαρακτήρα πολυεθνικά σχήματα, προδιαγράφεται μάλλον ζοφερό το μέλλον των δικηγόρων. Ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που ανήκει στον περιφερειακό και περιθωριακό Ευρωπαϊκό Νότο, με πλήρως εξαρτώμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική.
Μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα, ο ΔΣΑ έχει χάσει την αυθεντική εκπροσώπηση των δικηγορικών συμφερόντων, έχει καταργήσει τη δημοκρατική του νομιμοποίηση, δηλαδή τη γενική συνέλευση των μελών και αντιπαρέρχεται τα προβλήματα του κλάδου με κλειστές συνεδριάσεις του ΔΣ, που κλείνουν, αντί να ανοίγουν τις συζητήσεις για επίλυση των καυτών θεμάτων που μας απασχολούν. Αντί για προτάσεις και προγράμματα δράσης για να διεκδικήσουμε ό,τι μας αφαίρεσαν ή μας επέβαλαν (π.χ. τιμωρητική φορολογία, ΦΠΑ, εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές, συντάξεις πείνας, απαγορευτικά για πρόσβαση στη δικαιοσύνη τέλη και παράβολα κ.ά.) μας κρατούν σε απόσταση και άγνοια για το τι μας περιμένει και μετά την τραγική και αποτυχημένη περσινή, πολύμηνη αποχή ακόμα και για νέα μέτρα που επιδεινώνουν την άσκηση της δικηγορίας.
Είμαστε, συνεπώς, υποχρεωμένοι να πάρουμε θέση και για τα χρονίζοντα και για τα σύγχρονα προβλήματα της δικηγορίας, όχι μόνο να διατυπώσουμε αλλά να πάρουμε θέσεις για την έσχατη άμυνά μας και την αποτροπή των χειρότερων και για την ανάδειξη άξιων εκπροσώπων μας στο ΔΣ, για την αξιοποίηση και όχι την αποδυνάμωση του ρόλου του ΔΣΑ, ως αναγκαία προϋπόθεση για τη διάσωση της δικηγορίας. Ιδιαίτερα σήμερα, που διακυβεύεται το παρόν και το άμεσο μέλλον μας, που η ιστορική και κοινωνική συνέχεια της δικηγορίας δέχεται συνεχή πλήγματα, είναι αναγκαία η διατήρηση του κοινωνικού μας ρόλου, η θεσμική μας λειτουργία και αυτή η επιβίωση μας. Η κατάσταση δεν πάει άλλο.
Η δικηγορία είναι στο απόσπασμα. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας πρέπει να αλλάξει φυσιογνωμία και δράση και να γίνει διεκδικητικός και ασυμβίβαστος υπερασπιστής όλων των δικηγόρων. Και όπως έλεγε η εισηγητική έκθεση του παλαιού Κώδικα Δικηγόρων, «Εν υγιές Δικηγορικό Σώμα με συνείδηση της αποστολής του αποτελεί φραγμό κατά της ανηθικότητας… εάν το Δικηγορικό Σώμα ευρίσκεται εν απαθλιώσει, αποτελεί αληθή κοινωνική μάστιγα».