Βραδυφλεγής οθωμανική βόμβα

Κούρδοι αιχμάλωτοι, που σέρνονται από αυτοκίνητα στους δρόμους πριν θανατωθούν, βομβαρδισμοί πυκνοκατοικημένων περιοχών, που θυμίζουν πλέον Συρία, νεκρά παιδιά και ηλικιωμένοι, πυροβολισμοί εναντίον πολιτών, που κρατώντας λευκές σημαίες προσπαθούν να περισυλλέξουν τους νεκρούς τους, πολίτες εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους μαζί με τους νεκρούς, που δεν μπορούν να θάψουν και τους τραυματίες που δεν μπορούν να μεταφέρουν σε νοσοκομεία.

Και η απορία συνεχίζεται. Αναρωτιέται κανείς, επίσης, αν ο αφρός των δύο μεγαλύτερων γερμανικών κομμάτων έχει στο μυαλό του και τους ίδιους τους τούρκους πολίτες. Τους πανεπιστημιακούς που φυλακίστηκαν μετά από αστυνομικές εφόδους γιατί υπέγραψαν μια επιστολή για την ειρήνευση στα Νοτιανατολικά. Τους δημοσιογράφους που φυλακίζονται, απολύονται και προπηλακίζονται, την ώρα που με χρήματα από το Κατάρ οι τούρκοι ισλαμιστές εξαγοράζουν, το ένα μετά το άλλο, τα μεγαλύτερα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τους «αντιφρονούντες» επιχειρηματίες, απέναντι στους οποίους έχει εξαπολυθεί πραγματικός πόλεμος με φορολογικές και οικονομικές διώξεις, κατασχέσεις τραπεζών και επιχειρήσεων που μεταπωλούνται σε εκλεκτούς του καθεστώτος έναντι πινακίου φακής. Τους απλούς πολίτες, που γνωρίζουν ότι αν τολμήσουν να μιλήσουν εναντίον του σουλτάνου κινδυνεύουν να μπουν φυλακή. Και οι οποίοι, επίσης, γνωρίζουν ότι πλέον κινδυνεύουν καθημερινά από τις βόμβες των τζιχαντιστών που ο Ερντογάν και η παρέα του εξέθρεψαν στη Συρία.

Στα γόνατα για λίγα ψίχουλα στο Προσφυγικό

Αυτή είναι η εικόνα της σημερινής ευρωπαϊκής και γερμανικής ηγεσίας. Να παρακαλάνε τους φονταμενταλιστές να κρατήσουν εγκλωβισμένους στην Τουρκία τα εκατομμύρια των Σύριων και Ιρακινών, που προσπαθούν να ξεφύγουν από την κόλαση. Με τον κωμικοτραγικό Νταβούτογλου να διακηρύττει ότι η Ευρώπη οφείλει επιτέλους να μοιραστεί τα βάρη. Λες και όλοι οι υπόλοιποι έχουμε υποστεί μαζική λοβοτομή και έχουμε ξεχάσει τον καταλυτικό ρόλο του καθεστώτος Ερντογάν στη διάλυση της Συρίας και την, με κάθε τρόπο, ενίσχυση των πιο ακραίων τζιχαντιστών.

Η Γερμανία αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά νάνος και παραμυθιάζεται πιστεύοντας ότι μπορεί να λύσει το πρόβλημα πετώντας χρήματα. Αλλά, και πάλι, πλανάται. Γιατί η Άγκυρα, τώρα που συνειδητοποίησε τη δύναμη που της δίνει το Προσφυγικό, δεν πρόκειται να κάνει τίποτε για ν’ αλλάξει την κατάσταση.

Τα κέρδη που προσδοκά η Άγκυρα

Από τον Νοέμβριο μέχρι σήμερα οι τούρκοι ισλαμιστές επαναλαμβάνουν το ίδιο κόλπο. Μαζεύουν, καταρχήν, τα μικρά ψάρια, ενώ δεν θίγεται επ’ ουδενί ο πυρήνας των «επιχειρήσεων» διακίνησης, που έχει υπό την αιγίδα της η τουρκική μαφία. Στη συνέχεια, οι ροές συνεχίζονται ανεμπόδιστες, εκτός από τις παραμονές συναντήσεων με τους Ευρωπαίους. Τότε με «ξαφνικές» επιχειρήσεις της αστυνομίας καθαρίζει για λίγες ημέρες το τοπίο.

Η Άγκυρα, στο παζάρι που εξελίσσεται, προσδοκά κέρδη σε τρία επίπεδα: Πρώτον, οικονομικά. Οι Τούρκοι δεν κινούνται αν δεν πέσει το ρευστό, τα τρία δισ. που έχουν υποσχεθεί οι Βρυξέλλες. Και επειδή αρκετοί στην Ευρώπη δεν δέχονται να πληρώσουν όσο δεν βλέπουν «αποτελέσματα», η Άγκυρα πιέζει το Βερολίνο, που φαίνεται πλέον διατεθειμένο να προχωρήσει σε διμερείς χρηματοδοτήσεις. Φυσικά, η τουρκική ηγεσία διακηρύττει σε όλα τα επίπεδα ότι τα τρία δισ. είναι μόνο η αρχή. Επιπλέον, ο Ερντογάν επιδιώκει να κερδίσει πολιτικά ωφελήματα. Τόσο στο εξωτερικό, όπου η Άγκυρα λόγω της υποστήριξης που παρείχε στους τζιχαντιστές κινδύνευε να καταστεί κράτος-παρίας, όσο και εσωτερικά. Οι συνεχείς εναγκαλισμοί των Ευρωπαίων με το δίδυμο Ερντογάν – Νταβούτογλου τους προσδίδουν νέα αξιοπιστία στο εσωτερικό της χώρας, όπου ο σουλτάνος φαίνεται να μηχανεύεται νέες εκλογές, προκειμένου να τελειώσει πολιτικά τους Κούρδους και να εξασφαλίσει ικανό αριθμό βουλευτών για μια συνταγματική αναθεώρηση. Τέλος, οι Τούρκοι φαίνεται πλέον να προσπαθούν να διασφαλίσουν και στρατιωτικά αποτελέσματα. Η Άγκυρα συνεχίζει να προσπαθεί να σταματήσει την ενοποίηση των κουρδικών καντονιών με κάθε τρόπο, δημιουργώντας την περιβόητη «ουδέτερη ζώνη» στα συροτουρκικά σύνορα. Αφού οι Αμερικανοί απέρριψαν την προοπτική αυτή, οι Τούρκοι πλέον πιέζουν τους Ευρωπαίους απαιτώντας και την άμεση στρατιωτική τους εμπλοκή.

Οι Ρώσοι χαλάνε τα τουρκικά σχέδια

Για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι η Μόσχα καταστρέφει τα τουρκικά όνειρα. Οι δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ σημειώνουν το τελευταίο διάστημα σημαντικά κέρδη χάρη στη ρωσική υποστήριξη, στον βαθμό που κινδυνεύει πλέον να κλείσει ο διάδρομος από τα τουρκοσυριακά σύνορα προς το Χαλέπι, μέσω του οποίου οι Τούρκοι εφοδιάζουν τις ισλαμιστικές ομάδες που υποστηρίζουν. Επιπλέον, οι Ρώσοι συνεργάζονται με τους Κούρδους της Συρίας και τους εξοπλίζουν πλέον ανοικτά. Η τελευταία εξέλιξη είναι η διαφαινόμενη πρόθεση της Μόσχας να δημιουργήσει δεύτερη ρωσική αεροπορική βάση στην πόλη Καμισλί, που βρίσκεται στη Βορειονατολική Συρία, δίπλα στα σύνορα με την Τουρκία, σε κουρδικά εδάφη. Και παρότι ο Ερντογάν εξεμάνη, δηλώνοντας ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να ανεχθεί τέτοιες κινήσεις, το αυτί των Ρώσων δε φαίνεται να ιδρώνει.

Παρ’ όλα αυτά, τις τελευταίες ημέρες, ο τουρκικός στρατός παρουσιάζει κινητικότητα στα σύνορα με τη Βορειοδυτική Συρία και πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι μια τουρκική στρατιωτική επέμβαση για τη δημιουργία ουδέτερης ζώνης στο εσωτερικό στης Συρίας είναι βέβαιη. Υπάρχει, επίσης, η ανεπιβεβαίωτη φημολογία ότι Αμερικανοί και Ρώσοι έχουν συναινέσει. Όμως, μέχρι σήμερα η Άγκυρα έχει αποφύγει με κάθε τρόπο να εμπλακεί μόνη της στρατιωτικά στο συριακό έδαφος. Μπορεί κατά καιρούς να γίνονται μικροεπιδρομές και βομβαρδισμοί, κυρίως κατά των Κούρδων της Συρίας, αλλά μια επέμβαση μεγαλύτερης κλίμακας είναι πολύ πιο δύσκολη.

Όλη η Ανατολία μία φυλακή

Τα κέρδη των Κούρδων της Συρίας τρομοκρατούν την Άγκυρα και, σε μεγάλο βαθμό, οδηγούν τη σκληρή πολιτική του Ερντογάν κατά των Κούρδων της Τουρκίας. Ο δεύτερος κυρίαρχος λόγος για την επιχείρηση εξόντωσης του ΡΚΚ είναι τα πολιτικά κέρδη που δίνει στους τούρκους ισλαμιστές, ιδιαίτερα με τα σενάρια για τρίτες κατά σειρά εθνικές εκλογές να κυκλοφορούν ευρέως.

Ο σχεδιασμός της Άγκυρας είναι ότι αφού «τελειώσουν» στρατιωτικά τους Κούρδους (προσδοκία που το σύνολο των διεθνών αναλυτών εκτιμά ως απολύτως μη ρεαλιστική) και καταστρέψουν με τους βομβαρδισμούς τα κέντρα των πόλεων τους (όπως έκαιγαν τα χωριά τους τη δεκαετία του ’90), θα τα ξαναχτίσουν κατά το δοκούν. Το σενάριο δε, είναι ότι θα κατασκευαστούν με τέτοιο τρόπο (φυσικά από μεγαλοεργολάβους φίλους του Ερντογάν), ώστε να μην επιτρέπουν στις δυνάμεις του ΡΚΚ να δημιουργούν συνθήκες «πολέμου πόλεων». Ταυτόχρονα, θα υπάρξει απόλυτη διοικητική συγκέντρωση που θα αφαιρέσει κάθε εξουσία από τους δημάρχους και τους τοπικούς αξιωματούχους και όλες οι σημαντικές αποφάσεις για την περιοχή θα λαμβάνονται στην Άγκυρα.

Εν κατακλείδι, ο σουλτάνος της Άγκυρας, παρασυρμένος από πρωτοφανή αλαζονεία, φαίνεται να διαλύει ο ίδιος, κομμάτι-κομμάτι, τη χώρα του. Ούτε το 50% του πληθυσμού της χώρας που έχει κοσμική κατεύθυνση ούτε οι Κούρδοι θα ανεχθούν μια νέα, ισλαμική αυτή τη φορά, δικτατορία, μασκαρεμένη ως Προεδρική Δημοκρατία α λα Πούτιν. Στο ενδοτουρκικό επίπεδο, τα συμφέροντα είναι πολλά και αντικρουόμενα και οι ισλαμιστές πιέζουν πλέον επικίνδυνα τις αντοχές του συστήματος. Όσον αφορά τον κουρδικό πληθυσμό, όπως στις αρχές του καλοκαιριού προβλέπαμε, θα έχουμε διασπορά του συριακού εμφυλίου και σκληρό πόλεμο πόλεων σε όλη τη Νοτιοανατολική Τουρκία, έτσι τώρα οι ενδείξεις συνηγορούν ότι η σύγκρουση αυτή θα μεταδοθεί και στα δυτικά της Τουρκίας. Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι τα εκατομμύρια των Κούρδων, που ζουν στις φτωχογειτονιές της Κωνσταντινούπολης και των μεγάλων παραλιακών πόλεων, θα κάτσουν ήσυχα την ώρα που οι συγγενείς τους σφαγιάζονται στην Ανατολία.


Σχολιάστε εδώ