Στραβά αρμενίζουν…
Κάπως έτσι κινείται και η κυβέρνηση. Σε όλα τα θέματα και όχι μόνο στην καυτή πατάτα, στο τρίτο Μνημόνιο. Δίνει την εντύπωση ότι δεν ξέρει να κυβερνήσει. Και αυτό το λένε πολιτικοί με προσωπική εμπειρία, που έχουν θητεύσει στο Μαξίμου και σήμερα κάθε άλλο παρά απέναντι στον Τσίπρα είναι. Αντίθετα, τον εκτιμούν. Δεν χρειάζονται όμως μαρτυρίες γιατί, δυστυχώς, τα φαινόμενα είναι καθημερινά… Και αυτό συμβαίνει όχι μόνο στο απαιτητικό τρίτο Μνημόνιο αλλά σε κάθε θέμα. Και σε επίπεδο υπουργών και στις συσκέψεις στην Αντιπροεδρία.
Έναν μήνα τώρα η κυβέρνηση δεν μπορεί να ξεμπερδέψει τον μίτο των προαπαιτούμενων. Και αυτό αν και από τις 15 Ιουλίου, που ψηφίσθηκε στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο-παρακολούθημα της Συμφωνίας, ήξεραν ποιες δεσμεύσεις ανέλαβε η χώρα με την υπογραφή του πρωθυπουργού. Και η πορεία προς τα μέτρα που θα πρέπει να επιβληθούν ήταν δεδομένη και ασφαλώς γνωστή στο πρωθυπουργικό επιτελείο και στους εμπλεκόμενους υπουργούς. Μόνο που η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική. Και φάνηκε όταν, στην προσπάθεια αναζήτησης ισοδυνάμων, συνειδητοποίησαν ότι το κόστος έφερνε μεγάλες αντιδράσεις στις τάξεις που θα έβαζαν το χέρι στην τσέπη, όπως στην ιδιωτική εκπαίδευση (23% ΦΠΑ) και στους αγρότες. Ενώ αντιδράσεις προκαλούν και τα μέτρα που αφορούν τα τέλη των αυτοκινήτων, τα καύσιμα και τελευταία τα τυχερά παιγνίδια και το Στοίχημα, όπου όμως η πώληση του ΟΠΑΠ δεν το επιτρέπει. Και τώρα ψάχνουν από πού θα πάρουν τα 300 εκατ. ευρώ που λείπουν. Και αυτή η καθυστέρηση, αν δεν βρεθεί λύση, μπορεί να έχει αποτέλεσμα να μη δοθεί στο αυριανό Eurogroup η έγκριση για την εκταμίευση της δόσης των πολυπόθητων 2 δισ. ευρώ.
Το ίδιο συμβαίνει και στο Ασφαλιστικό, όπου αρμόδιοι και αναρμόδιοι υπουργοί πετάνε από μια… παρόλα. Ακόμη και το πόρισμα της Επιτροπής Σοφών που σύστησε η σημερινή κυβέρνηση, το οποίο προβλέπει οδυνηρές ανατροπές, οι υπουργοί το αποκηρύσσουν ο ένας μετά τον άλλο!
Κάθε μέρα και ένας υπουργός ανοίγει μέτωπο με χώρους που κάθε άλλο παρά είναι απέναντι στην κυβέρνηση, και ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό. Ο Φίλης άναψε μεγάλες φωτιές. Τη μια τα έβαλε με την Εκκλησία μιλώντας για κατάργηση των Θρησκευτικών, την άλλη με τις οικογένειες που έχουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο και προχθές με τους Πόντιους και τη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνισμού, αμφισβητώντας τη Γενοκτονία των Ποντίων, προς μεγάλη χαρά του Ερντογάν. Και ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας ξεσήκωσε εργαζομένους και συνταξιούχους με τις δηλώσεις του για κατάργηση κεκτημένων.
Ο κατάλογος των υπουργικών άθλων είναι μεγάλος… Και αυτό σε κάνει να σκεφθείς μήπως είναι επιλογή της κορυφής, με τη σκέψη: «Ρίχνουμε στη σκηνή πολλά, μετράμε τις αντιδράσεις και στο τέλος κάποιο από αυτά θα το δεχτούν ως το λιγότερο κακό από τα άλλα». Δεν θέλουμε να δεχθούμε ούτε καθ’ υπόθεση ότι ισχύει αυτή η σατανική αντίληψη.
Μάλλον περί προσγείωσης στη σκληρή πραγματικότητα πρόκειται. Και μέχρι ενός σημείου αυτή δικαιολογείται γιατί η Αριστερά κυβερνά πρώτη φορά και έχει άγνοια για το πώς παίζεται το παιχνίδι…
Το θέμα όμως, Αλέξη, είναι ότι μέχρι να προσαρμοστούν οι υπουργοί, οι βουλευτές και τα υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το… πουλάκι θα έχει πετάξει. Ο λαός, ο κόσμος που σας ψήφισε, που ψήφισε εσένα κυρίως, έχει… ξεπροσαρμοσθεί… Γιατί αλλιώς τα περίμενε και αλλιώς του ήρθαν και του έρχονται. Όταν μάλιστα, Αλέξη, και εσύ αλλά και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη δηλώνετε από το βήμα της Βουλής ότι υπογράψατε μεν τη Συμφωνία, αλλά δεν… συμφωνείτε, γιατί να μην πει και ο κάθε πολίτης: «Κι εγώ δεν συμφωνώ και δεν την τηρώ»;
Η απογοήτευση και η κατακραυγή δεν απέχουν πολύ από το Ωσαννά…
Γι’ αυτό θα πρέπει, Αλέξη, η κυβέρνηση να κυβερνήσει το γρηγορότερο… Και, φυσικά, κάποιος πρέπει να τη συντονίζει… Ένας Λιβάνης σού είναι απαραίτητος.