Τα πήρε όλα επάνω του ο Καραμανλής
Σε μια περίοδο που κανείς δεν τον υπονομεύει, κανείς δεν τον αμφισβητεί – «ούτε καν τα διαπλεκόμενα», τόνιζαν χαρακτηριστικά έγκυρες πηγές, ο Κ. Καραμανλής κτίζει το αυριανό προφίλ του «εις το διηνεκές ηγέτη», όχι μόνον μιας συγκεκριμένης παράταξης, αλλά του γενικώς αποδεκτού ηγέτη-κυβερνήτη «της επόμενης ημέρας»….
Στην ουσία ο πρωθυπουργός δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να εκμεταλλεύεται όλα εκείνα τα πολιτικά χαρίσματα που είχαν επισημάνει εδώ και καιρό οι αναλυτές της κοινής γνώμης:
Aποδεκτός από το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, με ηγετικές αρετές, προσηνής, σοβαρός και ατάραχος σε δύσκολες καταστάσεις, απόλυτος συντονιστής μιας δυσκίνητης κρατικής και κυβερνητικής μηχανής, εξαιρετικά… υπομονετικός, ακόμη και με εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται την υπομονή ως βασικό στοιχείο «πολιτικού πολιτισμού», ο Κ. Καραμανλής γράφει τη δική του ιστορία στη νεώτερη Ελλάδα, εν μέσω Συμπληγάδων και μιας κατάστασης που μάλλον θυμίζει, ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τις… «τελευταίες ημέρες της Πομπηίας».
Η εξωστρέφεια του Κ. Καραμανλή είναι σαφώς και αποτέλεσμα της εντελώς «φλατ» πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, όπου η ουσιαστική αντιπολιτευτική στάση θεωρείται πλέον ανέκδοτο και στην πολιτική σκακιέρα παίζουν μάλλον τα… στοιχήματα για το πόσο θα… «αντέξει ο Γ. Παπανδρέου, παρά η κολοκυθιά για το πότε θα αλλάξει η κυβέρνηση: Να ʼναι σε δύο χρόνια; Όχι. Αμ πόσα να ʼναι; Να ʼναι σε τρία κ.λπ. κ.λπ.
Η τακτική της εξωστρεφούς πολιτικής ακολουθείται σαν γαϊτανάκι, ως συνακόλουθο της πολιτικής Καραμανλή.
Ξεκινά από τους γενικούς πολιτικούς κανόνες, που τίθενται κατά καιρούς, ανάλογα με την πολιτική ατζέντα, και φθάνει έως και την προσωπική πολιτική συμπεριφορά του πρωθυπουργού.
Στους γενικούς πολιτικούς κανόνες σημασία έχει η επιλογή των ευρύτατων συναινέσεων.
Ουδείς μη συναινετικός και εξωστρεφής θα φανταζόταν ποτέ ότι μπορεί να περάσει τις πολιτικές του επιλογές χωρίς διάλογο.
Ο τελευταίος, o διάλογος, είναι ουσιαστικό… εξωστρεφές όπλο της κυβέρνησης που αφαιρεί το δικαίωμα από συνδικαλιστικές οργανώσεις, φοιτητικές παρατάξεις και πρυτανικές αρχές, να φωνασκούν χωρίς λόγο, αφού διάλογο επιθυμεί η κυβέρνηση για τις αλλαγές στην ανώτατη παιδεία, διάλογο για το συνταξιοδοτικό και την ενοποίηση των Ταμείων, διάλογο για την αναθεώρηση του Συντάγματος, διάλογο για τον εκλογικό νόμο, διάλογο για όλα τα φλέγοντα προβλήματα της καθημερινότητάς μας.
Η εξωστρέφεια ως πολιτική επιλογή πηγαίνει όχι μόνον στον Καραμανλή, αλλά και στην ίδια την κυβέρνηση, που επιθυμεί σφόδρα αλλαγές ουσιαστικές και ριζοσπαστικές, οι οποίες εάν δεν έχουν τη γενικότερη συναίνεση –άλλο να διαμαρτύρονται οι οργανωμένες καλοβολεμένες ομάδες κι άλλο να έχεις απέναντί σου την ίδια την κοινωνία– δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθούν…
Η εξωστρέφεια αυτή δεν αφορά μόνο τις βασικές πολιτικές επιλογές, αλλά και την αντιμετώπιση βασικών προβλημάτων. Στο μείζον θέμα των πυρκαγιών η κυβέρνηση δεν αποκρύπτει την αλήθεια, τα τεράστια προβλήματα, τους φόβους για το αύριο, για την ανάπτυξη των περιοχών, επιδεικνύοντας την ίδια εξωστρέφεια και ειλικρίνεια στην επισήμανση των προβλημάτων με αυτήν που δείχνει κοινοποιώντας συνεχώς τα όποια μέτρα έχει λάβει και την προοδευτική αντιμετώπιση-λύση αυτών των προβλημάτων.
Την ίδια εξωστρέφεια επιδεικνύει ο πρωθυπουργός – «όπου πρόβλημα να σου ο Καραμανλής να το επιλύσει», είναι το νέο επικοινωνιακό, αλλά και ουσιαστικά πολιτικό σύνθημα- σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την κυβέρνηση, ακόμη κι αν η παρουσία του θα μπορούσε να συνεπάγεται φθορά του προφίλ του.
Ο Καραμανλής φαίνεται να γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι η παρουσία του στη Βουλή, που φέτος τείνει να γίνει… επίμονα πολιτική και πεισματική ως έναν βαθμό, του δίνει πόντους, όχι μόνον γιατί κοινοβουλευτικά, κατά γενικήν ομολογία, είναι ο καλύτερος ηγέτης της τελευταίας δεκαετίας, αλλά και διότι πιστεύει ότι θα πρέπει τα προβλήματα να αναλύονται κατά την «ώρα του πρωθυπουργού», μετά όμως από ουσιαστικές ερωτήσεις…
Εξωστρεφής εμφανίζεται ο πρωθυπουργός και στα θέματα επιλύσεως των προβλημάτων μεταξύ υπουργών. Θεωρεί ότι τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα και γιʼ αυτό μέσα σε δύο μήνες έχει δει τόσες φορές τις πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων όσες κανείς σχεδόν προκάτοχός του.
Ο κ. Καραμανλής θεωρεί φυσικά πως θα μπορούσε πάντα να παρέμβει, ως εξισορροπιστής μεταξύ διαφωνούντων υπουργών του, αλλά και να αποδίδει σε όσους επιθυμούν εκείνα που δικαιούνται…
Για τον λόγο αυτόν άλλωστε και είχε ξεκινήσει πριν από την κατάρτιση του προϋπολογισμού τις συναντήσεις με… δυάδες υπουργών, ώστε να μπορέσει από κοντά να σχηματίσει γνώμη για το ζήτημα που συζητούσαν και προφανώς… διαφωνούσαν.
Η εξωστρεφής πολιτική Καραμανλή, που διαθέτει μια ουσιαστική… δόση σιγουριάς και προσήλωσης στους στόχους, είναι σίγουρα μια επιλογή που θα τον φέρει, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, κοντά και στα υπουργεία και τους οργανισμούς.
Του έχουν προτείνει να προεδρεύει σε συσκέψεις υπουργείων και οργανισμών κατά τακτά χρονικά διαστήματα και φαίνεται ότι θα το κάνει με μεγάλη ευχαρίστηση, μετατρέποντας τη διακυβέρνηση σε… παιγνίδι για έναν –έξυπνο– παίκτη. Είναι κι αυτό μια λύση.