Ένα βήμα μπροστά η γαλλική Δεξιά
Η ηχηρότατη απουσία του Προέδρου της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, από τις διαδικασίες του γκολικού κόμματος της προηγούμενης Κυριακής, UMP, που αναζωπύρωσε τη φημολογία για ενδεχόμενη κάθοδό του στις εκλογές, και η εσπευσμένη αναχώρηση του σημερινού πρωθυπουργού, Ντομινίκ ντε Βιλπέν, επιβεβαίωσαν την εικόνα διάλυσης του κόμματος της Δεξιάς.
Όμως ο Νικολά Σαρκοζί (έντονα φιλοαμερικανός, γιος εβραίων μεταναστών από την Ουγγαρία και οπαδός του δόγματος της μηδενικής ανοχής που δεν δίστασε να αποκαλέσει «αλήτες» τους αποκλεισμένους των παρισινών προαστίων που εξεγέρθηκαν πέρυσι) ως τώρα αναμετράται με τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Και απ’ ό,τι φαίνεται η υπεροχή που είχε μέχρι στιγμής η αγαπημένη των μέσων ενημέρωσης υποψήφια των σοσιαλιστών άρχισε να υποχωρεί. Δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν την εβδομάδα που πέρασε έδειξαν για πρώτη φορά ότι σε περίπτωση δεύτερου γύρου ο δεξιός υποψήφιος θα ψηφισθεί από το 52% των Γάλλων, ενώ η Σαρκολέν (όπως κοροϊδευτικά αποκαλείται η υποψήφια των σοσιαλιστών λόγω των δεξιών θέσεων που έχει υποστηρίξει) θα κερδίσει το 48%!
ΥΓ.: Βλέποντας κανείς τη συνέπεια με την οποία τα κόμματα της Δεξιάς (από την Ελλάδα μέχρι τη Γαλλία) απευθύνονται μόνο στα μέλη τους για να ψηφίσουν σε ό,τι αφορά τα του κόμματός τους, δεν μπορεί παρά να απορήσει με την εμμονή των σοσιαλιστών να επιζητούν την ψήφο μελών και οπαδών άλλων κομμάτων, μεταξύ των οποίων και της Δεξιάς σε μια επίδειξη πολιτικής απλοχεριάς, όπως συνέβη στην Ελλάδα και τη Γαλλία, για να αποφασίσουν τα οργανωτικά τους ζητήματα. Το αποτέλεσμα πέρα από ολοένα και πιο δεξιό, είναι και εξόχως απολαυστικό μια και τα μέλη της Δεξιάς έχουν λόγο όχι μόνο για τον δικό τους υποψήφιο, αλλά και για τον υποψήφιο του αντιπάλου τους, ενώ τα μέλη των σοσιαλιστών χρειάζονται και τη συναίνεση των δεξιών για να αποφασίσουν τον υποψήφιό τους. Μονά – ζυγά δικά τους…